Ἡδονή rohat, huzur, lazzatlanish huzur-halovatga

---

Gedonizm
Gedonizm
yoki 
hedonizm
(
grekcha
: 
ἡδονή – rohat, huzur, lazzatlanish) — huzur-halovatga,
lazzatlanishga intilish insonning oliy maqsadi deb hisoblovchi axloqiy taʼlimot. Unga koʻra,
huzur-halovatga intilish insonga tabiatan xos, uning butun xatti-harakati, maqsadi shunga
qaratilgan. Gedonizm baxt-saodatga erishish axloqning asosi deb taʼlim beruvchi
evdemonizmaan farqlanadi. Gedonizm 
yunon falsafasida
 keng tarqalgan edi. Kiren maktabi
vakillari lazzatlanishni inson xayotining birdan-bir maqsadi sifatida talqin qilib, xulq-atvordagi
axloqiy beqarorlik va tubanlikni shaxsiy fazilatlar tarzida targʻib qilgan. 
Epikur
baxtli hayot ruhiy
xotirjamlikdan iborat, deb hisoblagan. 
Beruniy
fikricha, haqiqiy lazzatlanish – bu ilm lazzati,
chunki qancha koʻp ilmga ega boʻlmaylik, u inson meʼdasiga tegmaydi, oʻzidan bezdirmaydi.
Boshqalari esa vaqtincha, nisbiy, beqarordir. Shunday ekan, ilmdan tashqaridagi ehtiyojlarni
qondirishga qaratilgan barcha saʼy-harakatlar haqiqiy lazzatlanish boʻla olmaydi.
Yevropada 
Uygʻonish davrida
 gedonistik taʼlimot rivojlanib bordi. Inson oʻzining tabiiy
ehtiyojlarini toʻla-toʻkis qondirish uchun intilishga haqlidir, degan gʻoyalar ilgari surildi. 
Kant
gedonizmga qarshi chiqib, uni sogʻlom aql mahsuli emas, balki aqlga zid hissiy turtkilar
hosilasi, deb baholadi. Axloq-odob sohasining vakili G. Uilyame fikricha, ayrim shaxslar
lazzatlanish maqsadida odamlarga nisbatan zoʻravonlik ishlatmasligi lozim, aks holda
umuminsoniy huquq, axloqiy meʼyor va tamoyillarga zid boʻladi. G. gʻoyasi yangi davr
utilitaushzmida oʻz ifodasini topdi.
Adabiyotlar