Adalet Menzili

Adil Yakubov
52

---

aklını tek bir ihtimal kemiriyordu: Kocasını alıp götürecekler miydi, yoksa
evde mi bırakacaklardı?
Nihayet gerekli kağıtlar doldurulup gitme vakti geldiğinde, Şaranavski, altı
üstüne gelmiş salonu şöyle bir dolaştıktan sonra başını sağa sola sallayarak:
— Suyun Burgut! - dedi “grajdanin Suvankulov” yerine.
— Allah için kendi kendine zulmediyorsun! Son kez söylüyorum: Üzerine
isnat edilen suçu kabullen! Eğer kabullenir ve hiçbir yere kaçmayacağım diye
söz verirsen evinde kalabilirsin! Kabul etmezsen, alıp götürmeye mecburuz!
Suyun Burgut diliyle dişi arasından:
— Hayır! - diye cevap verdi. - Asla suçum yok benim! Ben hiç kimseye,
hiçbir zaman..
— Pekâlâ! - Şaranavski onun sözünü yanda keserek saatine baktı. - Beş
dakika mühlet. Karı koca helalleşin!
Birbiri ardından dışarı çıkarken Fıçı Mansur kapıda bir an dikilip arkasına
baktı. Birden sesinde tuhaf bir acıma duygusuyla:
— Ulum Suyun! Cahillik etme balam! - diyerek konuşmaya başlamıştı ki,
Burgut yerinden fırlamasına kalkıp:
— Defol! Yapman gerekeni yap koca tilki! - diye bağırdı. - Her şeyi sen
tezgâhladın, şimdi de kalkmış babalık taslıyorsun!
Fıçı Mansur “peki ulum, peki!” diyerek soluya soluya loş koridorda
gözden kayboldu.
Mercanay, yere diz çöküp kocasının dizlerine yapıştı.
— Suyun ağa!. Söyle, can Suyun ağa! Ne suçu bu?
Bu ne iftirası böyle? Yoksa benden, öz helalliğinden sakladığın bir sırrın
mı var? Yine o ağıldaki yangın meselesi mi?..
Suyun Burgut, Mercanay’ı kolundan tutup ayağa kaldırdı ve pota gibi
kararmış yanaklarını okşadı:
— Bunlar.. Bu şerefsizler! - dedi ve güya nefesi daralmış gibi gömleğinin
yakasını yolarcasına açarak.- Birinci sekretere, Necmeddinov’a.. beni işe
koyduğu için güya elli bin sum rüşvet vermişim!
Suyun Burgut, bir gün içinde gözleri kocaman kocaman olup, yüzü bir
Adalet Menzili
Adil Yakubov
53

---

avuç kalan karısını omuzlarından tuttu.
— Ağlama! Bu iftiralar sökmez! Suyun Burgut postu kolay kolay
deldirmez!
Sonra dolabın kapağını sertçe açıp, kışın giydiği kürküyle kunduz
derisinden yapılma kalpağını alarak, hâlâ bir kaya parçası gibi dikilen
Mercanay’ın yanına geldi.
— Canım, bir tanem, eşsiz Mercan’ım benim. Seni dünyanın en mutlu
kadını yapmayı düşünmüştüm. Başaramadım..
Mercanay halsizce kocasının ağzını eliyle kapadı.
— Böyle söyleme can Suyun ağam!
Burgut karısının dudaklarından, gözlerinden, yanaklarından ve ellerinden
tekrar tekrar öptü. Sanki karısına karşı suçluymuş gibi bütün cesaretini
kaybetmişti.
— Affet beni! - dedi buğulu gözlerle. - Günahkâr Burgut’unu affet. Seni
Allah’a emânet ediyorum.. - Sonra boğazına bir şeyler düğümlendiğini
hissetti ve koridora doğru yürüdü.
Onu uğurlama gücünü bile kendisinde bulamayan Mercanay, halı üzerine
cansız bir ceset gibi yığılıp kaldı.
Adalet Menzili
Adil Yakubov
54

---

L
-5-
açin ne yaparsa yapsın babasının “Ananı sana, seni Allah’a emânet
ediyorum, balam!” şeklindeki sözlerini bir türlü hayalinden
koyamıyordu. Çünkü babasının sözlerinde insanı ürküten garip bir
sır, kötü bir tehlikenin nefesi hissediliyordu. Ama nasıl bir sır? Nasıl
bir tehlike? - İşte bunu bir türlü çıkaramıyordu. Kulübe yaklaşırken - ki klüp
spor salonuyla yan yanaydı, - Laçin’in keyfini kaçıran bu düşünceler yerini
başka bir endişeye bıraktı: “Acaba Altınay gelecek mi, gelmeyecek mi? Ya
şu Klarahan denilen kadın da gelirse? O zaman işler karışmaz mı?”
Klara, aslında Kamilahan Kurbanovna, bölge komsomol komitesinin
birinci sekreteriydi ve müsabakada Laçin’lerin şefiydi. Laçin’i ilk gördüğü
anlarda ona karşı sempati duymuş ve sürekli onu desteklemişti. Laçin’in
kupa kazandığı gün ise onu “dostlar meclisi”ne davet etmiş, ama bu dostlar
meclisi aslında beklenenin aksine son derece izbe bir yer çıkmıştı. Laçin, şu
anda bu dostlar meclisinde geçirdiği bir geceyi hatırlayınca vücudunu ateş
bastı ve gençlik gururu kabarmaya başladı. Ancak arkasından ertesi günü
arkadaşlarının fısıltılı konuşmalarını, özellikle Altınay’ın içini çeke çeke
ağladığını hatırlayınca, bu defa gençlik gururu vicdani bir azaba dönüştü.
…O gün Laçin beyaz köpüğe bulanan sevgili kaldırgaçıyla herkesi geride
bırakıp birinci olduğunda, stadyumu dolduran bütün seyirciler kendisini
dakikalarca ayakta alkışlamış, lehinde tezahürat yapmışlardı.
Müsabakadan sonra Laçin başı göklerde, koltukları kabarmış vaziyette
kaldırgaçını çekerek kapıdan çıkarken, kendisini antrenörleri Sahib ağa -ki
gençler onu sevdikleri için “korbaşı” ismiyle çağırırlardı,- idaresindeki
arkadaşları karşılamıştı. Bunlar arasında kızıla boyanmış ipek saçları dalga
Adalet Menzili