Adalet Menzili

Adil Yakubov
70

---

Gazi, nedense bu sözden tatmin olmadı:
— Hayır, - dedi bembeyaz iri başını sallayarak.- Şenle biz çalışırken
rüşvetin ne olduğunu bilmiyorduk, patron. Demek istediğim şu ki, kimsenin
hakkını yemeyip, harama el uzatmadıktan sonra hangi suçumuzdan dolayı
sorgulanacaktık?
Patronu içinden, “Hâlâ aklın başına gelmemiş, hâlâ öküzün altında buzağı
aradıklarını bilmiyorsun, azizim. Ah, bilsen buralarda neler oluyor?” diye
geçirdi, fakat bu zavallı ihtiyarı üzmemek için dilinin ucuna gelen sözleri
içine atmayı tercih etti.
O, her şeyi biliyordu. Birkaç gün önce damadının hapse atıldığından da
mutlaka haberi vardı. Bu yüzden olsa gerek için için korkmuş ve hatta
“Acaba damadı hapse atılıp, öğrencisi şüphe altında kalan bu ihtiyarı evime
aldığımı bölge temsilciliğinde sorgulama yapan müfettişler duyarlarsa, bana
bir şey derler mi?” diye içinden geçirmeye başlamıştı.
Belki de sırf bu yüzden olacak çekinerek Gazi’yi evine kabul eden
patronu, ertesi gün sabah erkenden uyandırıp, bir kâse çay ikram ettikten
sonra, daha gün ışımadan sokağa bırakıvermişti.
Gazi bu duruma bir hayli içerlediyse de, böyle davranmasının bir cihetten
de iyi olduğunu, hiç olmazsa Mercantav’a vaktinde varabileceğini düşündü.
Mercanay’la Laçin, Suyun Burgut’tan bir haber alabilmek ümidiyle şehre
gittikleri için, kapıyı kendilerine pembe yanaklı, sıcakkanlı bir genç kız açtı.
Kızcağızın anlattığına göre - mama onu görür görmez, ninen kurban olsun
sana Altınım, yavrum diyerek yanaklarından öpmüştü. Mercanay’la Laçin üç
günden beri her Allah’ın günü sabah erkenden şehre gider, gün batarken
dönerlermiş.
Altınay’ın anlattıklarını dinleyen mama, bir süre ah-vah edip, dizleri
titremeye başlayınca genç kız koltuğuna girip avluya götürdü.
Gazi arabayı sundurma altına park edip içeri girdiğinde Bibisara mama
genç kızı bağrına basıyor, bir oturup bir kalkıyor, sanki cenaze evine başın
sağolsuna gelmiş gibi ellerini dizlerine vurarak ağlıyor, ama ne dediği
anlaşılmamasına rağmen, içli feryadı insanın yüreğini sızlatıyordu.
Gazi teselli etmek amacıyla mamanın yanına otururken, yaşlı kadın, birden
Adalet Menzili
Adil Yakubov
71

---

kendisinden beklenilmeyen bir çeviklikle kızcağızı kucağından ayırıp
gözlerinde peyda olan soğuk bir parıltıyla:
— Git! - dedi iç geçirerek.- Eteğime yapışıp kalma.. Git damadını
hapsedenlere var… Sovyet hokümatının başlarını bilirim, ben Basmacılarla
savaşıp, bu hokümata hizmet kıldım deyip övünür dururdun. Gazisin sen!
Neden korkasan?
Gazi, iki elini göğsüne koyup yalvarır bir edayla:
— Acele etme mama, - dedi. - Varacağım, her yere başvuracam. Allah
var..
Mama başını sertçe çevirip ihtiyara baktı:
— He, Allah var! - dedi Gazinin sözünü bölerek.- Allah’ı ağzına almazdın.
Bundan sonra dilinden düşürme, Gazi!
Gazi itaatkârane başını salladı:
— Hülasa-i kelam, bu işin arkasını bırakmam, merak etme, hanım!
Mercanay gelsin ne oldu, ne bitti bir öğrenelim hele. Sabırlı ol, Bibisara.
Ama Bibisara mama onun sözlerine kulak asmayıp, iki eliyle kocasının
ellerine sarılıp ağıt okumaya başladı:
Kurban olam Mercanay,
Nerde kaldın Mercanay?
Tileb algan yalgızım
Sorab algan yuldızım
Sana kelgen bu bela
Menge kelse bolmasmı,
Sorab algan yuldızım
Tileb algan yalgızım?
Genç kız da mamaya eşlik etmiş, Gazi’nin yüreği âdeta yerinden yolunup
alınmıştı. Yavaşça ayağa kalktı.
Avlu bomboş, rüzgar uğuldayıp duruyordu. Üvey olmasına rağmen öz
[20]
[21]
Adalet Menzili