Adalet Menzili

Adil Yakubov
85

---

Dinsizin hakkından imansız gelir diye bir söz var!.. İsterse babasının
sorgulamasının nasıl gittiğini, ne durumda olduğunu, söyleyecek bir şeyinin
olup olmadığını öğrenip bildiremez mi? Eğer bunu yaparsa Laçin ona ömür
boyu minnettar kalır, hatta isterse ateş basan yerlerini dahi soğuturdu! Ya
peki kolu bu işe yetişmezse?. Olsun ne kaybederdi? Arap öpmekle dudak
kararmaz ya!..
Komsomol binası önünde değil insan, bir sinek bile yoktu.. Ama içerde..
Güpe gündüz lambaların yandığı dar ve loş koridorlarda taşı sıksa suyunu
çıkaracak yakışıklı delikanlılar, bir odadan çıkıp öbür odaya giriyor, kapalı
kapılar arkasında telefonlar durmadan çalıyor, her yandan daktilo tuşlarının
sesleri geliyor, kısacası sanki mahkeme salonuymuş gibi bir telaş, bir
koşuşturma hüküm sürüyordu.
Laçin, birinci katibin bürosunun önüne gelince, gayr-ı ihtiyari kalbinin
çarpmaya başladığını hissedip, bir süre dikilip kaldı. Sonra kendi
cesaretsizliğine sinirlenerek sert bir hareketle kapıyı açtı. Karşıdaki yeşil
çuha örtülü büyük masanın arkasında yumuşak sarı saçlarını güzelce taramış,
boylu poslu, güzel bir kız, avuç içi büyüklüğündeki aynasına bakarak makyaj
yapmakla meşguldü. Birden bakışlarını aynadan ayırıp ters ters Laçin’e baktı.
— Neden kapıyı çalmadan girdin? Bu millet ne zaman öğrenecek
medeniyeti? - dedi burnundan soluyarak. Sonra Laçin’in boy poşundan, asık
suratından, sırtındaki spor giyimden hoşlanmış gibi:
— Niye dikilip duruyorsun? Madem kapıyı açtın girsen ya! - dedi ses
tonunu yumşatarak.- Kimi arıyorsun? Eğer Klara Kamilova’yla görüşmek
istiyorsan, bugün kimseyi kabul etmiyorlar. Çünkü çok meşguller..
Laçin masaya yaklaşmadan odanın ortasında dikilip dururken bir an gözü
çift kanatlı kapıya takıldı. Kapı üzerindeki levhada: “Yoldaş K. K.
KAMİLOVA” yazılıydı.
— Klara… Klara Kamilova çok meşgul olsalar gerek. Ama sizden
özellikle rica ediyorum, benim geldiğimi bir haber verseniz?
Sekreter kız, masmavi gözlerini şöyle bir süzüp gülümsedi:
— Geldiğinizi haber verebilmek için kim olduğunuzu bilmem gerekmez
mi?
Adalet Menzili
Adil Yakubov
86

---

Laçin nedense kızarıverdi.
— Afedersiniz.. Boğa Boğakoviç.. Boğakoviç geldiler deyin.
—- Boğa.. Boğakoviç ha? - Sekreter kız belli belirsiz gülümsedi. - Çok
tuhaf bir isminiz varmış..- diyerek yerinden kalkıp deri kaplı kapıya doğru
ilerlerken: - Boğa Boğakoviç! - diye mırıldanıp bir kez daha güldü.
Kapının bir anlık açılıp kapanması esnasında Laçin, tabanı kırmızı halıyla
kaplı, pencerelerine koyu mavi perdeler gerilmiş odanın yukarı kısmında
oturan Klara’yı gördü.. Karşısında oturan iri yarı bir gençle kahkahalar atıp
gülüşüyordu. Sırtı kapıya dönük oturan delikanlının yüzü görünmüyordu ama
Klara.. Klara gözüne öncekinden daha bir güzelleşmiş, açılıp saçılmış
gözükünce, nedense içinde ılık bir şeylerin aktığını hissetti..
Sekreter içeri girdiği sırada Klara basını çevirip şöyle bir baktı. Odanın
ortasında kazık gibi dikilip duran Laçin’i görünce, boyalı gözleri kocaman
açılıverdi. Ondan sonra ne olduğunu Laçin de anlıyamadan kapı tekrar
kapandı. Fakat sekreter kızın içeri girmesiyle çıkması bir oldu. Kapıyı
açmadan önce Laçin’e gülücükler dağıtan genç kızın suratının asıldığı, rengi
solgun bir vaziyet aldığı görüldü.
— Hayır, sizi kabul etmiyorlar! - dedi alışılmış bir tavırla.
Laçin ne diyeceğini bilemez halde:
— Neden? - diye sorabildi sadece.
Kız bu defa ters ters dikildi:
— Nedenmiş! Bölge komite sekreteri size hesap vermek zorunda mı?
Vaktim yok dedi, yarma konferansı var.. Metin hazırlaması gerekmiş, o
kadar!.
— Peki! - Laçin’in sinirden eli ayağı titremeye başlamış, saçlan dikilmişti.
- Siz, siz ona Boğa Boğakoviç geldi diye söylediniz mi?
— Lütfen bağırmadan konuşun! Burası ringonun ahırı değil! - diye sert
çıkıştı sekreter kız. - Hepsini söyledim. Boğacık dedim, Boğakoviç de
dedim! Zamanı yok! Tamam artık delikanlı!.
Birden “Babamın hapsedildiğini duymuş!” düşüncesi Laçin’in beyninde
çakmak gibi yandı. Evet, başına bir bela gelmesinden korktu bu kancık!
Adalet Menzili