Adalet Menzili

Adil Yakubov
87

---

Hapse atılan bir suçlunun oğluyla görüşmekten korktu! Ne günlere kaldık?
Bu nasıl insanlık böyle? İnsanoğlunun derdine kulak verecek bir âdem evladı
yok mu? Gazeteler bilmem kuruluşlarının otuzyedinci yılını kutlar, sayfa
sayfa makaleler döktürür ama yurdun dört bir yanını saran adaletsizliklerle
ilgili bir satır bile yazmaz!.
Laçin, kalbini hamur gibi yoğuran bu isyankâr düşüncelerle gözlerinin önü
kararmış vaziyette kendini dışarı attı. Şimdi anasıyla buluşacaktı. Peki ona ne
diyecek, yaşlı gözlerine nasıl bakacaktı? Bunu düşününce yine kalbinin
sıkıştığını hissetti..
İşte yine o hıyâban ve işte anasının oturduğu bank.. Ama anası ortalarda
yok, bank bomboş.. İçinden “Anacanım.. Anacığımı da mı alıp götürdüler
yoksa?” diye geçirerek Mercanay’ın oturduğu yere doğru hızla yürüdü..
Mercanay, aklından geçen binbir endişe, binbir düşünceyle yerinden bir
santim bile oynamadan dikilip duruyordu. Laçin gelmeden on dakika kadar
önce “Esselamu aleyküm, Mercanay abla!” diyen bir sesle daldığı hayal
âleminden ayrılmıştı.
Tepesinde, asker dese asker değil, polis dese polis değil, ama sırtında yeşil
askeri parka, başında kep bulunan elli yaşlan civarında bir kişi dikilip
duruyordu. Mercanay onu bir yerlerde gördüğünü hatırlıyor, ama nerede
gördüğünü bir türlü çıkaramıyordu.
— Galiba beni tanıyamadığınız? - dedi üniformalı kişi. - Ben..
Ömürzakov.. Mercantav’da sizden çok iyilikler görmüştüm..
“Evet, evet., telef olan beş yüz koyun hadisesine gelmişti bu adam! Bölge
savcısıydı galiba!”
Mercanay yüreğine su serpilmiş gibi rahatlamıştı. “Zavallı kocam bunun
iyi bir insan, vicdanlı bir kişi olduğunu söylemişti.”
—Yoo.. Niye tanımıyayım, tanıdım Ömürzakov ağaLdiye karşılık verdi
içini çekerek.
Ömürzakov, sanki Mercanay’a karşı suçluymuş gibi, bakışlarını onun elem
dolu nigâhından kaçırmaya çalışarak:
— Allah kahretsin! Lanet olsun! - dedi. - Belli ki kocanız için çıkıp
geldiniz.
Adalet Menzili
Adil Yakubov
88

---

— Doğru, biliyorsunuz işte.
— Biliyorum. Suçsuz yere hapse attılar kocanızı! Helal süt emmiş insandır
Suyun Burgut! İftira ettiler ona!
Mercanay’ın gözlerinde ümit kıvılcımları parladı birden.
— Teşekkür ederim! - dedi içini çekerek. - Demek kocama bir şey
olmayacak, onu serbest bırakacaklar mı demek istiyorsun, ağa- can?
Ömürzakov yine onun gözlerine bakmaya cesaret edememişti.
— Ne yazık ki sizi teselli edemeyeceğim. Onun işi şu… Şaranavski
idaresindeki merkezden gelen müfettişlerin elinde! Ömürzakov bezgin bir
şekilde iç geçirdi. - Hangi birini anlatayım, bacım? Kocanız bir yanda
dursun, bizim durumumuz bile tehlikeli: Güya biz şu ana kadar bölgedeki
bütün suçları gizlemişiz!.
— Tövbe tövbe! - dedi Mercanay yakasını silkerek.-Sizlere de mi
inanmıyor bu adamlar?
— Ne yaparsın? - Ömürzakov omuzlarını kıstı.
Mercanay’ın kalbinde parlayan ümit çırası birden “lip” edip sönüverdi.
Elemli, titrek dudaklarını aralayarak:
— Desene iftiraya kurban gitti zavallı? - diyebildi.
Ömürzakov kalın kaşlarını ovalayarak:
— İnşallah iş bu noktaya varmaz, - dedi. - Hakikat eğilse bile teslim olmaz
derler. Adalet ve hakikat ergeç ortaya çıkacaktır.. Siz Şaranavski’yi mi
bekliyorsunuz?
— Ne yapayım? Derdime derman olacak bir Müslüman çıkmazsa?
— Şaranavski vilâyete gitmiş! - Ömürzakov bir dakika kadar alnını
kaşıdıktan sonra:
— Hadi o tarafa gidelim! - dedi. - Kendisi yoksa yardımcısı vardır. Belki o
sizi kabul eder. - Sonra hiçbir şey söylemeden yerdeki bohçayı eline aldı.
Mercanay, yine içinde beliren bir ümitle hiç sesini çıkarmadan
Ömürzakov’un ardından yürüdü.
Onlar hıyâbandan çıkıp komite binası önündeki susuz çeşmeye doğru
yaklaşırken, çevredeki dut ve karağaçların gölgesine oturmuş olan kadın,
Adalet Menzili