Adalet Menzili

Adil Yakubov
98

---

M
-8-
ercantav kasabasındaki soruşturma işlerini yürüten Vyaçeslav
Şaranavski, vilâyet merkezinden oldukça mutlu bir şekilde
dönmüştü. Çünkü cumhuriyet sınırları dahilinde teftiş işlerinden
sorumlu olan general, dün vilâyet merkezinde yapılan gizli
toplantıda Şaranavski ve ona bağlı ekibin sorgulama işlerinde kullandığı
metodu, yani bir suçluyu tutuklamadan önce suçlu olup olmadığını
araştırmak yerine, tutuklayıp, sorgulama sırasında suçunu kabul ettirme
yöntemini son derece beğenmiş ve bunun adliye sistemine getirilmiş bir
yenilik olduğunu kaydetmişti.
Müfettiş ve savcılar arasında “general” ismiyle maruf olan ve çok özel
yetkilerle donatılan bu adam, gerçi “suratını köpek görsün” denilen
cinslerden değilse de, sözümona “hakikat için canını bile esirgemeyen, hiçbir
şey ve hiçbir kimseden korkmayan, sözünden dönmez muzaffer mücadele
adamı” idi! Nitekim kendisi de aynı yöntemle birkaç yıldır Özbekistan
Cumhuriyeti’ni zir zir titretiyor; söylendiğine göre vilâyet yöneticileri şöyle
dursun, cumhuriyet yöneticileri bile ondan çekiniyordu. Kısacası bu
memlekette astığı astık kestiği kestik, ağzından çıkan her sözü kanun kabul
edilen demir yumruklardandı. Özbekistan’a ilk geldiğinde biraz mütevazi
davranmış, “Volga” ile “Jiguli”lere binmiş, ama daha sonra zırhlı arabalarla
ve hatta tanklarla dolaşmayı âdet haline getirmişti.
O gece vilâyet merkezine de zırhlı arabayla gelmişti. Bütün yurdu acılara
garkeden tutuklamalardan illallah diyen halk, şehir sokaklarından son süratle
geçen bu zırhlı arabayı görünce fare deliği bile hemen karaborsaya düşüyor,
kendini gözden uzak bir yere atmayı başaran kişi hayli şanslı sayılıyordu.
Adalet Menzili
Adil Yakubov
99

---

Kurtuluş savaşıyla ilgili filmi seyretmek için damlara çıkan çocuklar ise, bu
tuhaf arabanın peşinden koşuşuyor, büyük bir patırtı gürültüyle
iddialaşıyorlar, kimisi “tank bu!” dese, kimisi “zırhlı araba!” olduğunu iddia
ediyor ve sonunda iş yumruklaşmaya kadar gidiyordu..
Gizli toplantı parti bölge komitesinin küçük binasında yapılmıştı. Kapılar
sıkıca kapatılmış, ülke yöneticilerinden hiç kimse davet edilmemiş, daha
doğrusu onlar, motosikletli eskort arasında gelen zırhlı arabayı görünce
sessizce evlerine çekilmişlerdi.
Üzerine geçirdiği gri elbisesinin altından kurşun geçirmez yelek giyen
general, uzun fakat tesirli bir nutuk irad etmişti. Cumhuriyette yaygınlaşan
rüşvetçilik, üreticilerin pamuğun bir kısmını saklaması, kısaca eksi işareti
alan bir yığın hadise ve bu hadiselerin önlenmesi konusunda detaylı bilgiler
vermişti.
— Elbette, - demişti general, salonda oturanları imtihan edici gözlerle
süzerek, - bizim bu işleri kanunlar çerçevesinde yapmamız şart. Kanun, adı
üzerinde işte, kanun! Peki ya mücadele verdiğimiz bu memlekette devletin
kesesine el uzatan, vatanı milyonlarca ruble zarara sokan hırsızlar, mafya
haline gelmiş örgütlü sahtekârlar ve dalavereciler amaçlarına ulaşmak için
her dakika kanunları çiğnerlerse ne yapmalıyız? Ya peki genel olarak kanun
denilen şeyi tamamen unutmuş ve ona tukaka ediyor hale gelmişlerse ne
edeceğiz? Ve son olarak, bu yolla devleti milyonlarca ruble zarara sokup,
kendileri lüks içinde yaşıyorlarsa, sandıklar dolusu para kıypıtmışlarla ne
yapmamız gerekir? Evet, bu durumda ne yapmamız gerekir? Hainlik yapan
memurun dalaveraları hakkında yeterli belgelere sahip değiliz, yani kanunlar
ihlal edilmiş deyip eli kolu bağlı mı kalacağız, yoksa kesin bir çözüm mü
bulacağız?
General sözünü bitirip salonu dolduran kişilere imtihan edici nazarlarla
göz gezdirmeye başlayınca, oradan buradan:
— Hayır, biz bu eski metodla hırsızlık ve sahtekârlıkların önünü
alamayız!- şeklinde sesler yükselmişti.
— Bizim gevşekliğimizi ve aldırmazlığımızı gören sahtekârlar işi iyice
azıttılar!
Adalet Menzili