Adalet Menzili

Adil Yakubov
106

---

kızartma, yansına kadar içilmiş bir iki kanyak, tepsiler dolusu meyve, kimisi
açılmış, kimisinin kapağı bile kaldırılmamış menba suları sıra sıra dizilmişti..
Şöyle bir gerinen Şaranavski, hâlâ mahmurluktan kurtulamadığını
anlayınca bir kâse kanyağı tepesine dikiverdi; ama yine kalkmaya mecalinin
olmadığını farkedince, başını yastığa koyup uzandı.
Kanyak içini yakıp geçmiş, bir süre sonra da damarlarına şırıngayla uyarıcı
zerkedilmiş gibi üzerindeki mahmurluğu attı ve elini yastığın altına uzatıp
kol saatini aldı. “Vay vay, saat onikiyi geçmiş..”
Yerinden kalkıp üstünü giyinirken kapı açıldı ve gece kendisini dansa
kaldırıp, damarlarındaki kanı canı çekip alan genç sekreteri Galya içeri girdi.
Kikirdeyerek selam verip:
— Ayıkın artık, Vyaçeslav Alekseyeviç. Erkek adam bu kadar uyur mu? -
diye takıldı.
Şaranavski, birden kam yeniden coşup köpürmüş gibi, Galya’nın etli
poposunu kucakladı.
— Gece seninle yaptığım meydan muharebesinde yorulup kalmışım,
hayatım!.
Galya bir kahkaha patlatarak:
— Keşke meydan muharebesinde bir şey yapabilseydiniz! Ben daha
yatağınıza girmeden sıza kaldınız, yoldaş Alekseyeviç!
Şaranavski kollarını iki yana açtı:
— Madem öyle bu hatamızı tamir edelim!
— Delilik etmeyin! Adamlar sizi bekliyorlar.
Galya yan tarafa çekilip perdenin bağını çözüp açtı.
Perdenin açılmasıyla birlikte dışardan içeriye hücum eden gün ışıkları
Şaranavski’nin gözlerini kamaştırdı.
Kadınlar kadar dokuz canlı bir yaratık daha yokmuş meğer! Baksana bana
mısın bile demedi şu genç şıllık! Sanki hiç şarap içmemiş, sanki hiç dansa
kalkıp Şaranavski’nin canını çıkarmamış gibi!
Geceki halinden daha canlı, daha kanlı! Nefes alışı, sürmeli gözlerini
süzüp gerdan kırışı Şaranavski’nin kanını köpürtmeye yetti de arttı bile, ama
Adalet Menzili
Adil Yakubov
107

---

sekreterinin “adamlar sizi bekliyorlar” şeklindeki sözünü hatırlayınca
tepesinin tası atı verdi.
— Adamlar mı bekliyorlar dedin? Hangi adamlar?
— Afedersin, adamlar değil, bir tek kişi!
— Bugün kabul günüm değil ki.. Kim izin vermiş ona?
— Yardımcınız.. Daranin!
— Daranin?
Şaranavski’nin çehresi muavininin ismini işitir işitmez geriliverdi. Onun
ekibine yakın geçmişte katılan genç ama inatçı mı inatçı bu müfettiş, ilk
günden itibaren Şaranavski’nin çalışma metoduna karşı çıkmaya başlamıştı.
Özellikle de şu Mercantav kolhozunun müdürünün tutuklanmasına şiddetle
karşı çıkmıştı. Bu yüzden gece generalin söylediklerini inadına tekrar tekrar
anlatırken Daranin’in gözlerinin içine bakarak konuşmuştu. Yine de kendi
başına buyruk olan bu inatçı adam, -çünkü o savcı değil, hepsini denetleyen
bir üst teşkilattan gelmişti ve zaten başka türlü olsaydı Şaranavski onu çoktan
sepetlemişti.- Şaranavski konuşmasını bitirir bitirmez ziyafet salonunu
terketmişti.
Şaranavski, bu olayı hatırlayınca yine cinler tepesine toplanmaya
başlamıştı:
— Daranin izin verdiyse, kendisi kabul etsin o kişiyi!
Galya, şelâle gibi alnına dökülen saçlarını nazik hareketle arkaya atarak:
— Ama adam kabul etmiyormuş! Daranin Te değil sadece sizinle
görüşebilirmiş, Vyaçeslav Alekseyeviç!
Şaranavski’nin dudaklarındaki tebessüm yavaş yavaş kayboldu ve bu
olanların suçlusu sekreteriymiş gibi kaşlarını çattı.
— Kimmiş ki bu adam savcıyla görüşmekle yetinmiyor?
— Kahraman! - dedi Galya. - Her tarafı gümüş madalya! Ceketinin
uçlarına kadar madalya dolu!..
— Biliriz öyle kahramanları biz! Hırsızlık yaparak madalya takmış göz
boyamacılardan biridir mutlaka!
— Pekala! Neymiş derdi? Sorup öğrendin mi?
Adalet Menzili