Adalet Menzili

Adil Yakubov
61

---

için savaşmanın en âlicenap bir şey olduğunu gayet iyi biliyordu. Zaten
kendisi de cumhuriyette meydana gelen haksızlıklardan dolayı hayli
rahatsızdı. Çünkü canlarını uğruna feda ettikleri pamuk işinde birkaç üç
kağıtçı yüzünden ağzına haram lokma koymamış, helal süt emmiş binlerce
zavallı töhmet altında kalmıştı. Bunlardan biri de zavallı Suyun Burgut’tu..
Suyun Burgut az mı paralamıştı kendisini? Ama âciz bir zavallının elinden ne
gelirdi? Demek ki, iftiranın ömrü kısa, hakikat eğilse bile, yok olmaz sözü
doğruymuş. Burgut ise yok olmak bir yana eğilmemişti bile! - Söz buraya
gelince korbaşı kaş altından Laçin’e şöyle bir baktı. Her ne kadar Sabib bey
samimiyetle konuşuyorsa da, bunlar Laçin’in hoşuna gitmemişti:
— Mesele sadece babam değil! - diye itirazda bulundu. - Bütün bir millet
inim inim inlemekte!.
— Biliyomm, balam, biliyomm, - korbaşının sesi yumuşayıverdi. Şimdi
öncekinden daha sakin ve daha samimi bir ifadeyle konuşmasını sürdürdü: -
Onu bir husus ciddi olarak üzmektedir. Her şeyden önce onlar, yani Laçin
Ter itibarlı gençlerdir. Kabiliyetli gençler, özellikle kendilerini spora adayan
gençler ise kolay bulunmaz..
Kısacası hocalarının korkusu, gençlerin kendilerini siyasete vererek sportif
kabiliyetlerini köreltmeleriydi. Çünkü ona göre spor ve siyaset ateş ile su gibi
birbirine düşmandı.
— Spor bir sanat gibi, insanın bütün enerjisini, kabiliyetini ve iradesini
kendisine hasretmesini ister. Sonra birazdan gelecek olan yazarlar,
televizyoncular ve muhabirler kimler? Onlar deneme tahtası değiller. İyi
insanlarsa, nur üstüne nur. Ama aralarında ayakçı var da, burada
konuşulanları gerekli yerlere ulaştırırsa ne olur?
Ayrıca böyle bir sohbeti vilâyet yöneticileri nasıl karşılarlar? Sonra
bilesiniz ki Laçin’lerin okuması şart!
Laçin birden ayağa kalktı:
— Vicdan!. Ya vicdanı ne yapacağız, üstad?
Korbaşı yorgun bir şekilde başını sağa sola sallayarak:
— Vicdanın sesini dinlemek elbette güzel bir şey, -dedi ve derin bir of
çekti.- Genel olarak ben sizleri vicdanınızın sesine karşı çıkmaya davet
Adalet Menzili
Adil Yakubov
62

---

etmiyorum. Ben sadece, her gördüğünüz sarıklıyı hoca, her gördüğünüz
sakallıyı babanız zannetmeyin demek istiyorum.. Dikkatli olun!.
— Biz de.. - dedi Laçin dudakları titreyerek. - Biz size bazen korbaşı
desek, bazen kaplan derdik. Manda gibi yüreği var diye düşünürdük.
Korbaşının dudakları hakarete uğramış çocuğun dudakları gibi büzülüp
titremeye başladı:
— Yani şimdi kaplan dediklerimiz koyun çıktı demek istiyorsunuz? Öyle
mi?
Selim, ters ters Laçin’e baktı:
— Sen de amma uzattın ha?
— Ama gerçek bu! - diye karşılık verdi Gümüş.
O sırada dışardan araba sesleri geldi.
— Geldiler, geldiler, - şeklindeki sesler ve ayak tapırtıları birbirine karıştı.
Meçhul birisi:
— Televizyoncular nerde? - dedi aklı karışmış gibi- Televizyoncular yok
mu?
Korbaşı ayağa kalkarken:
— Neyse, biz öteki meseleye bakalım,- dedi. Beş altı genç arasında,
televizyonda pek sık görünmemesine rağmen, oldukça meşhur, genç yaşına
göre sakal bırakmış kısa boylu bir şairle, sırtına deri gocuk giymiş ufak tefek,
zayıf yapılı bir delikanlı salona girdi. La- çin, gözlerini kocaman açarak
kapıyı gözledi durdu. Allah’a şükür Klara ortalarda yok! Neyse, gelmediği
çok da iyi oldu!- diye geçirdi içinden. Ama yine de: “Acaba niçin gelmedi?”
şeklinde huzursuz edici bir soru aklına takılıp kaldı.
Omuzuna sıradan bir siyah çanta asıp, eline aldığı mikrofonu sıkıca
kavrayan atik delikanlı, - ki müsabaka sırasında da ayak altında dolaşıp
durmuştu, - çevresini saran gençlere bakarak:
— Bi dakka arkadaşlar, bi dakka! Hepsini anlatacağız, hepsini! - diye
bıdırdandıktan sonra kendisini karşılayan antrenöre:
— Evet hocam! - diyerek yanındaki sakallı şaire döndü:
— Tanıştırayım.. Bu, takım kaptanı meşhur antrenör Sahib bey..
Adalet Menzili