Adalet Menzili

Adil Yakubov
115

---

genç delikanlı dikilip durmaktaydı..
Şaranavski, gezinmesini sürdürürken, kaş altından birkaç kez Gazi’yi
süzdü. Sonra sakin fakat soğuk bir sesle:
— Pekâlâ, ne derdiniz var? - diye sordu.
Ürkütücü soğuk sesi, kaş altından sinsice muhatabını süzmesi, hem
yakışıklı çehresiyle, hem de boyu poşuyla mütenasip durmuyordu.
“Savcı savcılığını ispat etmek istiyor herhalde!..” - diye kafasından geçiren
Gazi sakince bir yutkunduktan sonra:
— Müsaade ederseniz oturayım, - dedi.
— Lütfen!- diye karşılık verdi Şaranavski gezinmesini sürdürerek.- Eğer
bir mesele için değil de, dostluk ziyaretine geldiyseniz, oturun, - diye ilâve
etti alaylı bir şekilde.
Onun nazik ama hakaretâmiz alayları, kaş altından ters ters bakışları,
sürekli gezinmeleri Gazi’nin yüreğindeki galeyanı büsbütün artırdı.
Dizlerinin bağı çözülüp kapı girişindeki sandalyeye gürs diye bir ses
çıkarıp otururken, kaputuna takılan bütün madalyalar birbirine çarparak
odanın içini carang-curung seslerle doldurdu. Şaranavski yine biraz önceki
gibi hafifçe tebessüm etti, fakat hemen arkasından yine suratını asıverdi.
— Pekâlâ, sizi dinliyorum ihtiyar!
Gazi, öfkeden titremeye başlayan ellerini dizlerine koydu. Bunca yıllık
hayat tecrübesiyle öfkenin girdiği yerden aklın çıkıp gittiğini gayet iyi
biliyor, bu yüzden yüreğini patlamaya hazır bir volkana döndüren öfkesini
bastırmadığı takdirde bütün işi berbat edeceğini düşünerek, sinirlerine hakim
olmaya çalışıyordu.
— Ben, - diyebildi sonunda. - Ben, damadım yani oğlum Suyun Burgut,
Suvankulov meselesiyle ilgili olarak geldim.
Şaranavski, gezinmeyi kesti. Kalın sarı kaşları asabi bir şekilde dikildi.
— Suvankulov’un meselesi sorgulama aşamasında. Şu anda son derece
ciddi bir sorgulama sürüyor. Sorgulama bitmeden bir şey söylemek zor,
ihtiyar!
— Öyle de olsa ben Suvankulov’un babasıyım! - dedi Gazi. Sözünü nasıl
Adalet Menzili
Adil Yakubov
116

---

devam ettireceğine bir türlü karar veremiyor, bu kararsızlığına sinirlenip
yerinde asabi hareketlerle kıpırdanıp duruyordu. - Biz Özbekler damadı
oğlumuz olarak kabul ederiz. Bizde ‘damadın sırtını Peygamber okşar’
şeklinde bir söz var yoldaş Şaranavski. Şunu demek istiyorum ki, ben bir
baba olarak, oğluma isnat edilen suçu bilmeye hakkım var mı, yok mu?
— Soruşturma bitinceye kadar hakkınız yok! - diyerek onun sözünü kesti
Şaranavski. - Ama yaşınıza hürmeten söyleyebilirim.. Oğlunuz Suvankulov
rüşvetçi! Hem rüşvet almış, hem rüşvet vermiş. Rüşveti halktan almış, sonra
da tepedekilere, kısacası vilâyet sekreterine vermiş!
— Düpedüz iftira bu! - Gazi ayaklarının titrediğini, sesinin gayr-ı ihtiyari
yükseliverdiğini farketmedi bile.
Şaranavski belli belirsiz gülümsedi.
— İftira mı, değil mi, bunu sorgulama ortaya çıkaracak! Amma, şu
yaşınıza gelmişsiniz, yaşınızla mütenasip düşmeyen işler yapıyorsunuz.
Kendinizi gülünç duruma düşürüyorsunuz! Güya damadınızın çevirdiği
dolaplardan haberiniz yok, he mi? Ne işler yaptığını, kimden ne kadar rüşvet
aldığını, kime ne kadar rüşvet verdiğini bilmiyorsunuz öyle mi? Koyun nerde
kurt yedi, kurt nerde avcı vurdu! Amma, beni bağışla ihtiyar! Bu çocukça
sözleri sizin gibi yaşlı başlı bir adamdan beklemezdim! Vicdan sahibi bir
insanın ağzından çıkacak sözler değil bunlar, ihtiyar!
— Ne dedin, ne dedin? - Gazi yaşından beklenmeyen bir çeviklikle pat
diye ayağa kalktı. - Ben vicdansız ha? Ben… bizler.. Sovyet hükümeti için
çarpışırken… sen, sen henüz ananın rahmine bile düşmemiştin!
Şaranavski Gazi’ye doğru bir adım ilerleyip ayaklarını gererek durdu, ince,
kansız dudakları sinirden oynamaya başladı.
— Siz!.. Ben vazifemi yaparken, bana hakaret ettiniz, bunun için özür
dileyeceksiniz!
— Önce sen özür dile, sonra ben! - Gazi nefesi yetmiyormuş gibi güçlükle
soluk alıp vermeye başladı.
“Lanet olsun! Akşam kafasında planladığı şeyler, söylemeyi kafasına
koyduğu sözler, hepsi, hepsi aklından çıkıp gitti! Durup dururken kamçı
yemiş kısrak gibi tir tir titriyor, titredikçe madalyaları birbirine çarpıp sesler
Adalet Menzili