Adalet Menzili

Adil Yakubov
117

---

çıkarıyordu.. Evet, evet şimdi hepsi aklına geliverdi!”
— Güzel! Ben özür dilemeye hazırım! Amma sen de özür dileyeceksin!
Hakikati ortaya çıkaracağız diye gelip, hakikatleri saptırıyorsunuz!
Zannediyorsunuz ki, istediğimizi yapar, bu memleketin altını üstüne getiririz
diye düşünüyorsunuz! Her yokuşun bir de inişi var! Şimdi sen bu yaptıkların
için özür dile bakalım!
Gazi akşamdan aklına koyduğu sözleri unutmaktan korkup, dili titreyerek
konuşuyor olsa bile, sözlerine devam etti: - Sen, sizler bu ülkeye rüşvetçilikle
mücadele etmek için geldiniz, ama kendiniz rüşvet yemekle meşgulsünüz.
Asıl rüşvetçiler sizlersiniz! Sizler!..
Şaranavski, ayağına diken batmış tavuk gibi, olduğu yerde kalakaldı.
Beyni sulanmış şu ihtiyardan her şeyi beklerdi, ama bu sözleri duyacağını
rüyasında görse inanmazdı.
— Sen, iftiracı bunak! - dedi kansız, öfkeden renkten renge giren yüzünü
buruşturarak. - Ağzından çıkan sözleri kulağın duyuyor mu? Bu sözlerin, bu
iftiraların için şimdi seni sevgili damadının yanına atabileceğimi hiç
düşündün mü, beyni sulanmış bunak!? Pekala, kimden rüşvet almışım ben?
Şahidin var mı? İspat edelecek misin bu iftiralarını?
— Şahidim yok! Ama ben biliyorum!
— Demek öyle? Şahidin yok ama biliyorsun! - Şaranavski birden
rahatlamış bir halde gidip yerine oturdu. Kıpkırmızı çehresine bir tebessüm
yayılmıştı. - Bana bak babalık! - dedi birden acı acı gülerek. - Şu göğsündeki
demir parçalama fazla güvenme! Onları takıp bizi korkutacağını mı
zannettin? Sen şu paslanmış demir parçalarını ne fırıldaklar çevirip aldığım
bilmediğimi mi sanıyorsun benim?
“Dur! Dur!.. Ne dedi bu aptal? Oyuncak mı? Demir parçası mı? Ne
fırıldaklar çevirip aldığını biliyorum mu dedi bu? Evet, senin gibi gayr-ı
meşru işler çevirerek aldım ben bu demir parçalarını! Pis işler çevirerek
ulaştım ben bu izzet itibara!..
“İzzet-itibar! Ne diye kendi kendine bıdırdanıp duruyorsun a beyni
sulanmış geri zekâlı? Altmış yıl bu hükümete hizmet kıldıktan sonra
göreceğin saygı bu değil miydi?.. Gelip gelip de bir rüşvetçinin önünde rezil
Adalet Menzili
Adil Yakubov
118

---

rüsva olmanın âlemi ne?”
Gazi, sanki gırtlağını sıkıp boğuyorlarmış gibi, başını tamemen önüne
eğdi.
— Gidebilirsiniz ihtiyar, - dedi Şaranavski birazcık yumşamış bir
havayla.- Bir iki şahit çağırıp biraz önceki iftiralarınız hakkında mazbata
tutturarak içeri atmadığıma şükredin!
Gazi, yine tir tir titremeye başladı:
— Yakışır da. Tuttur mazbatanı! Senin için Lenin.. -Gazi yine madalya
kelimesi aklından çıkmış gibi kekelemeye başladı. - Senin için bu yıldızlar,
bu madalyalar demir ve oyuncak parçası öyle mi?
Şaranavski’nin dudaklarındaki belli belirsiz alay, serzeniş dolu bir
tebessümle yer değiştirdi.
— Bana bak, babalık! Sizin gibi çok görmüş geçirmiş bir adam.. Bu
safsataların devrinin dolduğundan bihaber mi yoksa? Bırakın artık bu nuh-u
nebiden kalma tepeden bakışları! Biz her şeyi, her şeyi görüp duruyoruz.
Kim sahtekârlık ve hırsızlık suçuyla yakalansa, hemen göğsünü bu demir
parçalarıyla doldurup karşımıza dikiliyor! Pekâlâ, hangi hizmetlerinden
dolayı aldılar bu madalyaları onlar?
— Herkesi bir tutma!
— Ağzımı bozdurma benim! Ne kadar at hırsızı varsa, hepsi burada!
Tamam mı? Sana söyleyecek başka sözüm yok. Odamı terk et, ihtiyar!
“Aptal! Bütün bir ülkeyi hırsızlıkla itham etme, hakarete maruz tutma
hakkını kim verdi sana? - diye bağırası geliyor, ama dili ağzına dolaşıp bir
türlü sesi çıkmıyordu. Bütün beyin gücünü uğradığı hakaretin ağırlığını
düşünmeye vermişti:
“Hayır, bu horlanma, bu hakaret, bu adaletsizler boşuna değil. Yoksa
gençliğinde yaptığı bir adaletsizlik için mi bu hakarete ve haksızlığa
uğruyordu?.. Hadi kendisi yaptığı hataların cezasını çekiyor, ya peki bütün
bir milletin suçu ne? Hangi günahından dolayı bu günlere kaldı şu millet?
Allah’ın belası pamuk yüzünden yediden yetmişe kul köle olduğu yetmiyor
muydu? Ah., ah.. Hani şimdi sırtında bir parkayla Elbe nehrinden birinci
Adalet Menzili