Adalet Menzili

Adil Yakubov
119

---

olarak geçip düşmana saldırdığı gençlik günleri olsaydı, karşısında sırıtıp
duran şu terbiyesiz küstaha dünyanın kaç bucak olduğunu göstermez miydi?..
Ama nerde o güçlü kuvvetli günleri? Bütün gençliğini Sovyet hükümeti için,
yalan söylemeyen, adaletten sapmayan bir cemiyet görmek arzusuyla
harcamıştı! Tabii zamanında var gücünü yüreği beş para etmez insanlar için
harcarsan, şimdi böyle ellerin böğründe kalakalırsın! Evet, artık merhamet ve
şefkatten nasibini almamış bu cellatla boğuşacak gücün yok!
Doğrusu men dakka dukka dünyasıymış bu dünya! Atalar herkes ektiğini
biçer diye boşa söylemişler! İşte sen de ektiğini biçiyorsun! Ümidlerin bir bir
söndü gitti! Al sana peşinde koştuğun hakikat! Başka bir şey mi bekliyordun?
Kalk yerinden, bre geri zekâlı!.”
Gazi, yüreğini cız cız dağlayan kederli düşünceleri açığa vuracak mecali
kalmamış bir halde yavaş yavaş yerinden kalktı. O sırada kim olduğunu
bilmediği biri içeri girdi. Dimitri Daranin’di bu. Bir süre önce insan evladına
benzeyen ve kendisiyle adam gibi bir müddet sohbet eden bu genç delikanlıyı
görünce tekrar yerine oturası geldi, fakat göğsü birden öyle doldu ki, onların
önünde hüngür hüngür ağlamaktan korkup ayakları birbirine dolaşır vaziyette
dışarı çıktı.
İhtiyara yol veren Daranin, kaş altından Şaranavski’ye şöyle bir baktı.
Bıyık altından gülümsemeye başlayan Şaranavski:
— Ne öyle kavgacı horozlar gibi gerilip duruyorsun?.. Geç otur şöyle! -
dedi.
— Kavgacı horoz ben miyim, sen misin? - dedi Daranin. - Bütün binayı
yıkacakmış gibi yüksek sesle konuşmasan da olur! Elâlemden utan!
— Ben mi bağırıyorum, yoksa beyni sulanmış bu moruk mu?
— Her neyse, ayağı mezara dayanmış bir ihtiyarmış.. N’olursa olsun,
yaşına hürmeten..
— Keşke ayağı mezara dayanmış bu moruğun söylediklerini sen de duy
say din! Onun söylediklerini şeytan duysa şeytanlıktan vazgeçer!
Daranin cevap vereceği yerde elindeki siyah dosyayı pat diye
Şaranavski’nin masasına fırlattı. Sonra yüzüne bile bakmadan:
— Ben bu meseleyi tamamen araştırdım! - dedi sakince.
Adalet Menzili
Adil Yakubov
120

---

Şaranavski bir hayli sabırsız bir şekilde:
— Eee? - diye sordu.
— Ben senin görüşlerine baştan beri katılmıyordum. Şimdi de
katılmıyorum. Sana açık açık söylüyorum: Suvankolov’a isnat edilen
suçlamalar asılsız!
— Öyle mi? - dedi Şaranavski şaşkın bir vaziyette. -Demek suçu yok ha!
Ya peki kendi itiraf ederse?
Bu defa Daranin acı acı güldü:
— Sanki ben insanları hangi metodlarla itirafa zorladığını bilmiyor
muyum?!
Şaranavski’nin gözleri zafer kazanmış gibi parladı:
— Sen.. Sen daha benim bu metodumu generalin çok beğendiğini dahi
bilmiyorsun!
Daranin, Şaranavski’nin tir tir titreyen dudaklarından bakışlarını kaçırarak:
— Ben, -dedi sakince. - Ben Suvankulov’la konuştum.
Şaranavski, güya korkunç bir olay vuku bulmuşçasına bir dakika kadar
dilini yutmuş gibi kalakaldı. Sonra:
— Benden izinsiz.. Kim izin verdi sana benden izinsiz onunla konuşmana?
— Yoksa bu işi başından sonuna araştırma görevini sen vermedin mi
bana? Madem sen verdin bu vazifeyi o halde sanıkla konuşmaya da hakkım
var. - Daranin, Şaranavski’nin sözünü kesmek istediğini farkederek:
— Affedersin! - deyip ondan atik davrandı. - Bu dosyada benim bir
dilekçem var.
— Ne dilekçesi?
— Sizinle birlikte çalışmak istemiyorum. Müsaade edersen bugün gitmek
niyetindeyim!
Şaranavski “yollar çatal çatal, canın cehenneme!” diye bağırmak
üzereyken kendini güçlükle tutup, tir tir titreyen elleriyle Daranin’in
dilekçesini alıp bir süre bakakaldı.
Hayır, kendini beğenmiş bu adalet savaşçısından, hayatını insanlara
adadığını imâ etmeye çalışan şu genç savcıdan korkacak bir şeyi yok
Adalet Menzili