Adalet Menzili

Adil Yakubov
137

---

— Ee?
— O gün ne söylemişsem aynı! Hepsi iftira!
— Öyle mi? -Asabi bir şekilde güldü Şaranavski. -Belli ki bizim otel
bayağı hoşuna gitmiş senin! Öyleyse kıyamete kadar misafir edelim seni!
Suyun Burgut, cevap vermedi. Hücrede soğuktan tir tir titremiş olarak
çıkan adamın, saç diplerine varıncaya kadar isyan eden vücudu güya ateşe
atılmış gibi terlemeye başlamıştı. Şaranavski, sanki bunu hissetmiş gibi, ne
diyeceğini düşünerek masa çevresini bir kaç kez dolaştı. Sonra Galya’ya
bakmadan “yaz!” diye emredip Burgut’a yüzlendi:
— Ben ömrümde siz Özbekler kadar inatçı millet görmedim! Katır gibi
inatçısınız be!
Suyun Burgut, başını kaldırıp ters ters baktı:
— Savcı değil, general bile olsan hakaret etme, Şaranavski!
Şaranavski, sanki Burgut’u duymamış gibi istifini bozmadan devam etti:
— Ama bu inatçılıktan sana hiçbir fayda yok! Kendi kendine
zulmediyorsun sadece! Ne yaparsan yap, işlediğin suçlan inkâr
edemeyeceksin. Bütün deliller elimizde!
— Elinizdeyse gösterin!
— Zamanı gelince göreceksin!
— Neyi görecek misim?
— Şunu göreceksin ki, sen burda inatçılık yaparken, seni koruyan kişi
suçunu itiraf etti bile!
Suyun Burgut çakmak çakmak olmuş gözlerle: — Hangi koruyucum? -
diye sordu. - Neyi itiraf etti? Şaranavski, yine alaylı alaylı dudaklarını büzdü:
— Otur! Bilmezliğe vurma işi! Senden üç yüz bin sum rüşvet alıp, seni
kolhoza genel müdür yapan vilayet sekreterinden bahsediyorum!
Suyun Burgut, ne kadar kendini tutmaya çalıştıysa da, “İftira!” diye
bağırdığının kendisi dahi farkına varmadı. “Hepsi iftira bunların! Olmayan
bir şeyin neyini kabul etmiş o insan?”
Şaranavski oldukça sakin bir tavırla:
— Olmayan değil, olan bir şeymiş ki itiraf etti o adam! - dedi
Adalet Menzili
Adil Yakubov
138

---

beklenmeyen bir cür’etsizlikle. - Endişelenme delikanlı! Biz her şeyi
biliyoruz! Rüşveti nerede verdiğini, kimlerin gördüğünü, hatta kaç paralık
banknotlar olduğunu, hepsini en ufak detaylarına kadar biliyoruz! Bir daha
söylüyorum: Kabul et de bitirelim şu işi!
“Ya Perverdigâr! Vicdan merhamet denilen şeyin semtine ayak basmayan
bu aptal neler söylüyor? Niyeti ne bu üçkâğıtçının? Rüşvet vermek şöyle
dursun, rüşvetin ne olduğunu dahi bilmeyen bir insan olduğumu sen bilmez
misin e kurban olduğum Allah? Ah., ah!.. Bir su belasından, bir ateş
belasından, bir de iftira belasından kork diyenler boşuna dememişler meğer!
Ama bu iftiradan maksatları nedir şu cellatların? Herkesin şerefini iki paralık
edip, hapse atmak mı, yoksa kötü bir niyetleri mi var bu iblislerin?”
— Güzel! Bugünkü sorgulamayı bununla bitirelim! Bu kısmı yazmasan da
olur Galya. - Şaranavski yürümeyi kesip, masum gözlerini Burgut’a çevirdi:
— Son kez soruyorum: İnattan vaz geçecek misin?
— Asla!
— Göreceğiz bakalım, vaz geçecek misin, geçmeyecek misin? -
Şaranavski, hızlı adımlarla varıp masanın yan tarafındaki düğmeye bastı.
Tıpkı çizgi filmlerdeki gibi biraz önceki iki tıknefes gardiyan kapı girişinde
belirdi. - Mahkûmu onaltı numaralı hücreye atın!
— Anlaşıldı, yoldaş savcı!
Suyun Burgut, iki gardiyanın arasında biraz önce geldiği dar ve loş
koridora çıktı. Çıkışıyla birlikte koridorun öte tarafından, kendisi gibi iki
gardiyanın arasında sağ tarafa doğru ilerleyen başka bir tutukluya gözü
takıldı. O an gardiyanlardan biri:
— Yüzünü duvara dön! - diye bağırarak ensesinden tuttuğu gibi duvara
dayadı.
Bir dakika kadar sonra gürs gürs ayak sesleri arasında öteki tutuklu
refakatçi gardiyanlarla birlikte yanından geçip gitti.
Suyun Burgut, gardiyanlar tarafından yüzü duvara çevrilmiş olsa bile, göz
ucuyla yanından geçen tutukluya bakmayı başarmıştı. Ama bakmasıyla
birlikte kalbi duracakmış gibi oldu. Adam akıllı zayıflayıp; eti kemiklerine
yapışıp kalmış, sırtındaki elbise askılıkta şatlanıyormuş izlenimini veren bu
Adalet Menzili