Aholi sonining oʻsishi

Thomas McKeown farazlari[tahrir | manbasini tahrirlash]
„Aholining zamonaviy yuksalishi“ning baʼzi sabablari^[14], ayniqsa, ingliz sogʻliqni saqlash olimi Thomas McKeown (1912-1988) tomonidan oʻrganilgan. McKeown oʻz nashrlarida aholining oʻsishi haqidagi toʻrtta nazariyaga qarshi chiqdi:

1. 
   McKeownning taʼkidlashicha, Gʻarb aholisining oʻsishi, ayniqsa 19-asrda oʻsib borishi tugʻilishning oʻsishi bilan emas, balki asosan oʻlim darajasining, xususan, bolalar oʻlimining kamayishi va chaqaloqlar oʻlimi bilan bogʻliq^[15]
   
2. 
   Oʻlim darajasining pasayishi asosan turmush darajasining koʻtarilishi bilan bogʻliq boʻlishi mumkin, buning natijasida McKeown oziqlanish holatini yaxshilashga katta eʼtibor beradi^[16]
   
3. 
   Uning eng munozarali gʻoyasi va eng bahsli gʻoyasida McKeown sogʻliqni saqlash choralari, jumladan, sanitariya islohotlari, emlash va karantin samaradorligini shubha ostiga qoʻygan edi^[17]
   
4. 
   Uning nashri „McKeown thesis“ atrofida qoʻzgʻatgan baʼzan shiddatli tortishuvlar McKeownning nafaqat XX asr oʻrtalariga qadar^[15], balki XXI asrgacha shifobaxsh tibbiyot choralari oʻlim darajasini pasaytirishda unchalik katta rol oʻynamaganligi haqidagi muhimroq va shubhasiz daliliga soya solib qoʻydi^[18].
   

McKeown farazi jiddiy bahs-munozaralarga sabab boʻlgan boʻlsa-da, soʻnggi tadqiqotlar uning gʻoyalari qiymatini tasdiqladi^[19]. Uning ishi bugungi kunda aholi oʻsishi, tugʻilishni nazorat qilish, sogʻliqni saqlash va tibbiy yordam haqida fikr yuritish uchun muhim ahamiyatga ega. McKeown sogʻliqni saqlash iqtisodchilari va Nobel mukofoti sovrindorlari Robert W. Fogel (1993) va Angus Deaton (2015) kabi koʻplab aholi tadqiqotchilariga katta taʼsir koʻrsatdi. Ikkinchi olim McKeownni „ijtimoiy tibbiyot asoschisi“ deb hisobladi^[20].
Oʻsish sur’ati modellari[tahrir | manbasini tahrirlash]
„Aholining o‘sish sur’ati“ — bu populyatsiyadagi individlar sonining maʼlum vaqt oralig‘ida o‘sish sur’ati, boshlang‘ich populyatsiyaning bir qismi sifatida ifodalanadi. Xususan, populyatsiyaning oʻsish sur’ati deganda birlik vaqt oraligʻidagi populyatsiyaning oʻzgarishi tushuniladi, koʻpincha shu davr boshidagi populyatsiyadagi individlar sonining foizi sifatida ifodalanadi. Buni yetarli darajada kichik vaqt oraligʻida amal qiladigan formula sifatida yozish mumkin:
����������� �′���ℎ ��′�������ℎ�=�(�2)−�(�1)�(�1)(�2−�1)
Ijobiy oʻsish sur’ati aholi sonining koʻpayishini, salbiy oʻsish sur’ati esa aholining qisqarishini koʻrsatadi. Nolga teng boʻlgan oʻsish nisbati davr boshida va oxirida bir xil miqdordagi shaxslar boʻlganligini koʻrsatadi — hatto tugʻilish, oʻlim darajasi, immigratsiya koʻrsatkichlari va yosh taqsimotida sezilarli oʻzgarishlar boʻlsa ham, oʻsish sur’ati nolga teng boʻlishi mumkin^[21].
Tegishli oʻlchov aniq takror ishlab chiqarish tezligidir. Migratsiya boʻlmaganda, 1 dan ortiq sof koʻpayish koʻrsatkichi urgʻochilarning populyatsiyasi oʻsib borayotganligini koʻrsatadi, sof koʻpayish koeffitsienti esa birdan kam boʻlsa (oʻrnini bosuvchi tugʻilish) urgʻochilar sonining kamayib borayotganini koʻrsatadi.
Aksariyat populyatsiyalar eksponent ravishda oʻsmaydi, aksincha ular logistik modelga amal qilishadi. Populyatsiya oʻzining tashish qobiliyatiga erishgandan soʻng, u barqarorlashadi va eksponentsial egri chiziq koʻchirish qobiliyatiga toʻgʻri keladi, bu odatda aholi oʻzining tabiiy resurslarining koʻp qismini tugatganida sodir boʻladi^[22]. Dunyo aholisi sonining oʻsishi soʻnggi bir necha oʻn yilliklar davomida chiziqli tendensiyani kuzatmoqda.
Dunyo aholisining oʻsish sur’ati 1963-yilda yiliga 2,2 % ni tashkil etdi va keyinchalik pasaydi. 2017-yilda taxminiy yillik oʻsish sur’ati 1,1 % ni tashkil etdi. CIA World Factbook dunyo boʻyicha yillik tugʻilish, oʻlim darajasi va oʻsish sur’atlarini mos ravishda 1,86 %, 0,78 % va 1,08 % deb baholadi^[24]. Oxirgi 100 yillar davomida tibbiyot taraqqiyoti, oʻlim darajasining pasayishi va Yashil inqilob tufayli mumkin boʻlgan qishloq xoʻjaligi mahsuldorligining oshishi tufayli aholi soni toʻrt baravar koʻpaydi^[25].
Tirik odamlar sonining yillik oʻsishi 1989-yilda 88,0 millionga yetdi, keyin asta-sekin 2003-yilda 73,9 millionga kamaydi, undan keyin yana 2006-yilda 75,2 millionga koʻtarildi va 2017-yilda aholi soni 83 millionga koʻpaydi^[26]. Umuman olganda, soʻnggi oʻn yilliklarda rivojlangan davlatlarning oʻsish sur’atlarida pasayish kuzatildi, garchi yillik oʻsish sur’atlari Yaqin Sharq va Sahroi Kabir Afrikasining ayrim mamlakatlarida, shuningdek, Janubiy Osiyo, Janubi-Sharqiy Osiyo va Lotin Amerikasida 2 % dan yuqori boʻlib qolmoqda^[27].
Baʼzi mamlakatlarda aholi, ayniqsa Sharqiy Yevropada, asosan, tugʻilishning pastligi, oʻlim darajasi va emigratsiyaning yuqoriligi tufayli kamayib bormoqda. Janubiy Afrikada OITS bilan bogʻliq oʻlimlar sonining koʻpligi tufayli oʻsish sekinlashmoqda. Baʼzi Gʻarbiy Yevropa mamlakatlari ham aholining qisqarishini boshdan kechirishi mumkin^[28]. Yaponiya aholisi 2005-yilda qisqara boshladi^[29].
Birlashgan Millatlar Tashkilotining Aholishunoslik boʻlimi prognozlariga koʻra, dunyo aholisi XXI asr oxiriga kelib, 11,2 milliardga yetadi; Sogʻliqni saqlash oʻlchovlari va baholash instituti prognozlariga koʻra, dunyo aholisi 2064-yilda 9,73 milliardga yetadi va 2100-yilda 8,89 milliardga kamayadi^[30]. 2014-yilda Science jurnalida oʻtkazilgan tadqiqot shuni koʻrsatadiki, 2100-yilga borib dunyo aholisi 11 milliardga yetadi va XX asrga qadar oʻsishning 70 % ehtimoli bor^[31][32]. 2019-yilning dekabr oyida Germaniyaning Jahon Aholisi Jamg‘armasi maʼlum qilishicha, dunyo aholisi har soniyada 2,6 kishiga o‘sadi va 2023-yilga kelib 8 milliardga yetishi mumkin^[33][34].

Mamlakatlar boʻyicha oʻsish[tahrir | manbasini tahrirlash]

Birlashgan Millatlar Tashkilotining aholi statistik maʼlumotlariga koʻra, dunyo aholisi 1990-yildan 2010-yilgacha 30 foizga yoki 1,6 milliard insonga oʻsgan^[35]. Odamlar soni boʻyicha oʻsish eng yuqori Hindistonda (350 million) va Xitoyda (196 million) kuzatilgan. Aholining oʻsish sur’ati Birlashgan Arab Amirliklari (315 %) va Qatarda (271 %) eng yuqori boʻldi^[
Dunyoning koʻplab mamlakatlari, jumladan, Afrikaning Sahroi Kabirdan janubi-gʻarbiy qismida, Yaqin Sharq, Janubiy Osiyo va Janubi-Sharqiy Osiyoda, Sovuq Urush tugaganidan beri aholi soni keskin oʻsgan. Qoʻrquv shundaki, aholi sonining koʻpligi baʼzi omadsiz mamlakatlarda tabiiy resurslar, oziq-ovqat taʼminoti, yoqilgʻi taʼminoti, ish bilan taʼminlash, uy-joy va hokazolarni yanada qiyinlashtirmoqda. Masalan, Chad aholisi oxir-oqibat 1993-yildagi 6 279 921 kishidan 2009-yilda 10 329 208 kishigacha oʻsdi^[37], bu uning resurslarini yanada kuchaytirdi. Vetnam, Meksika, Nigeriya, Misr, Efiopiya va DRCda ham aholi sonining oʻsishi kuzatilmoqda.