Ankara savaşI Öncesi Tİmur ile yildirim bayeziD’İn mektuplaşmalari

Kur’ân-ı Kerim, 6/164, 17/15

---

Ankara Savaşı Öncesi Timur İle Yıldırım Bayezid’in Mektuplaşmaları 
159 
meylimüz, kefere dinine ‘iānet içün olmış ola, belki bu deňlü tevs‘-i dāyire ol 
vāhimenüň def‘i içündür, ḥāşā sümme ḥāşā biz böyle ḥāli cāiz görmüş olavuz, 
veyāḥud görmek ḳatımızda revā ola, mebādā ehl-i İslām’a, kefere fırṣat 
bulmasına (107a) bā‘iẟ düşe ve işitmiş olasuz ki, ba‘Żı bizümle münāḳaşa iden 
beglere, bunuň gibi muvā‘aẓa idüp, ḳabul itmedüklerüňde, şe‘āmeti 
kendülerüne rāci‘ oldı. Eger naṣiḥātımızla ‘āmil olsalar, belki el-āye“Velen 
tecide Li sünnetillāhi tebdîlā”
42
üzere girü fetḥ u firūzluḳ bu cānibe ‘āyid olmaḳ 
ümd olunur ve dāima bizi ve leşkerimizi, kāfir-u b-dn ve bed-mezheb ve zişt-
āyndür [deyü]şedm idüp, iṭāle eyledükleri meşhūr olmasın. el-‘ıyāzü billāh min 
ẕālik, bizüm ẝūd teşebbüsümüz luṭf-i ṣamadiyyet-i ezyāline olup, kendülerüň 
leşkeri, ekẟeriyā kefereden devşürme idügi vāżıḥdur. Her-gāḥ, anlara hidāyet 
ḳapusi açıla, bizüm leşkerimüz eben ‘an ced müselmān ve müselmān-
zādelerdür, niçün hidāyete müstaḥaḳ olmayalar, ve eger bizüm ‘aybımuz 
cihāngirlik da‘vāsı ise, her āyine-i taẝt-ı baẝta ṣu‘ūd ve ẝutbe u sikke şerefi ile 
serāf-rāz [oldukdan soňra] ve mes‘ūd olmaḳdan ṣoñra, ūlu’l-emr olduğumuzda 
şüphe ḳalmaz, öyle olsa “Verafa‘nā fev
ḳ
aküm fevḳa ba‘din derācātin”
43
(107b) 
feḥvāsı ile kühterin, muhtere iṭa‘ātı lāzımdur. Bizüm ẝūd ābā ve ecdādımuz, 
İlẝān-ı āl-i şāna irişür. Eger sizden iẝlāṣ-ı meşẝūn bir selām bize irişse, 
cānibeynüň rifāhiyyetine sebeb ola[olup], fāide ol cānibe rāci‘ olur, ve bu bābda 
vilāyetüň ‘ulemāsı ve memleketüň ‘uḳālası[ile]bir eyü[berapū]endşe idüp, ve 
şāvirhum fi’l-emr nesminden, her ne gül açılursa, meclisimüze irsāl iyleyesüz 
ve nūḳ-i ḳalemi ‘itāblu [cevaplar] yazmaḳdan ‘afv buyurılüp, devlete munāsib 
ne ise iylece beyān buyūrula. 
Ḳ
ılıç ortaya gelince 
ḳ
aleme yir kalmaz ve’s-
selām, evvelen ve āẝiren ve’l-ḥayru mā aḥtārehullāhu ẓāhiren ve bātınen.