Birinchi bob

www.ziyouz.com кутубхонаси 

2 

Jelsomino  yarim  kechada  tug'ilgan  edi.  U  tug'ilganda 

hamqishloqlari  bizni  fabrika  gudogi  ishga  chaqirayapti  deb 

o'rinlaridan  turib  ketganlar,  holbuki  bunda  Jelsomino  endigina 

dunyoga  kelgan  chaqaloqlar  singari  yig'lab,  ovozini  endigina 

sinab  ko'rgan  edi.  Xayriyatki,  u  jurnalistlardan  va  kechasi 

ishlaydigan  qorovullardan  tashqari  odamshavanda  kishilardek, 

kechqurundan  to  ertalabgacha  tinch  uxlashga  o'rganib  qoldi. 

Endi  u  rosa  soat  yettida,  ishga  boradiganlar  o'rnidan  turadigan 

vaqtda yig'laydigan bo'ldi. Fabrika gudoklariga ehtiyoj qolmadi, 

tez orada zanglab ketdi. 

Jelsomino  olti  yoshga  kirganda  maktabga  bordi.  O'qituvchi 

yo'qlamani o'qib turib, "J" harfiga yetganda: 

— Jelsomino! — deb chaqirdi. 

Shu yerdaman! — deb quvonib javob berdi yangi o'quvchi. 

Birdan gulduros eshitildi — sinfning tosh taxtasi ming bo’lak 

bo'lib, atrofga sochilib tushdi. 

— Taxtaga kim tosh otdi? — chizg'ichga qo'l cho'zib, jiddiy 

so'radi o'qituvchi. 

Hech kim javob bermadi. 

— Yana boshqatdan yo'qlama qilaman, — dedi o'qituvchi. — 

Toshni sen otdingmi? — u yo'qlama qilaturib har bir o'quvchidan 

birin-ketin so'ray boshladi. 

-  Men  otganim  yo'q,  men  otganim  yo'q,  —  deb  javob 

qilishardi bolalar qo'rqa-pisa. 

O'qituvchi  Jelsominoni  chaqirganda,  u  ham  o'rnidan  turib, 

samimiy javob qaytardi: 

— Men tosh otganim yo'q, janob o'q... 

U  "o'qituvchi"  so'zini  tugatmasdanoq  deraza  oynalari 

chilparchin bo'lib polga sochildi. 

Bu  safar  o'qituvchi  sinfdagilarni  diqqat  bilan  kuzatib,  qirq 

o'quvchidan  birontasi  ham  rogatka  otmaganiga  ishonch  hosil 

---

Janni Rodari. Jelsomino yolg‘onchilar mamlakatida