Boshqa iforligini. Umar qimirlamasdi

---

boshqa iforligini.
Umar qimirlamasdi.
Imom yoniga yanada yaqinlashib: 
“Umar” - dedi yelkasiga qo’lini qo’yib. Umar sajdada turgan joyida 
yerga yiqildi. Zo’rg’a Umarni bir amallab yerga yotqizdi. Yuzida 
tabassum bor edi Umarni. Ko’zidan oqqan yosh esa yuzida qotib 
qolgandi.
Imomning ko’zlariga beixtiyor yosh keldi. Tiz cho’kib yig’lab yubordi.
Bir necha oy avval Umarni ko’chada mast holda ko’rib qanchalik xafa 
bo’lgandi. Bugun esa unga havas qilardi. Kim xohlamasdi bunday 
xotimani. Umarni shahodat uchun ko’targan barmog’i ham o’sha xolida 
qotib qolgandi. Imom sekingina pichirlab: 
“Shahodating qabul bo’lsin ey Umar” dedi.
Umarni yuvishdi, kafanlashdi. Ota-onasi-yu, qarindoshlari qayg’uda, 
yig’lashardi. Imom esa: 
“Jiming, yig’lamang” - derdi hammaga.
Axir u Sevgilisining yoniga ketdi.