«Буюк келажагимизни мард ва олийжаноб халқимиз билан бирга қурамиз»

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Албатта, одамларга етиб келган нубувват сўзларидан аввали «Агар ҳаё килмасанг, хоҳлаганингни қилавер», деган гапдир», дедилар».
Бухорий ривоят қилган.
Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «ҳеч бирингиз ўзи учун яхши кўрган нарсани биродарига ҳам раво кўрмагунича мўмин бўла олмайди», дедилар».
Бухорий ривоят қилган.
Ушбу китобга хотима сифатида Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоху алайҳи васалламдан ривоят қилинган ҳадисда келган “Дин насиҳатдир” жумласининг маъноси ниҳоятда кенглиги ҳақида бироз сўз юритсак, айни муддао бўлур эди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг “Дин насиҳатдир”, деганлари “Диннинг асосий мадори насиҳатдан иборатдир”, деганларидир. Шундай экан, хар бир мусулмон киши бошқа бир мусулмон диндошига холис ният билан, содиқлик билан яхши йўл-йўриқларни айтиши, унга тўғри йўлни кўрсатиши, яхшиликка чорлаши ва ёмон амаллардан қайтариши зарур булади.
Китобда шарҳда берилганидек, мусулмон уммати насиҳатни Аллоҳ учун, Унинг Китоби учун, Расули учун, мусулмонларнинг имомлари учун, мусулмон оммаси учун қилгандагина ҳадиснинг ҳикматини тўғри англаган, унинг талабига риоя қилган бўлади. Шундай йўл тутган мусулмон ўз динининг энг муҳим талабини амалга оширган бўлади. Аммо бу иш анча машаққатли, бажариш кўп куч ва имконият талаб қилади. Шунинг учун хам у диннинг мадори ҳисобланади. Айниқса одамлар насиҳатни ёқтирмай қолган, насиҳат кўпчиликка хуш келмай қолган, насиҳат килувчилар таъна ва маломатларга қолиб турган хозирги асримизда бу вазифанинг ҳикмати ва аҳамияти ортиб боряпти. Агар биз Ислом мадори бўлган ушбу ҳадисдан фойдаланмоқчи бўлсак, ана шу тушунчаларни қайта тирилтиришимиз, Аллоҳ учун, У Зотнинг Китоби, Расули учун, мусулмон­ларнинг имомлари ва оммаси учун чинакамига насиҳат қилишга ўтишимиз лозим бўлади. Шундагина Ислом умматига хос йўлни тутган бўламиз.
Минҳожиддин Мирзо
М инҳожиддин Мирзо 1965-йил 30-июлда Андижон шаҳрида туғилган. 1983-йилда ҳозирги Ўзбекистон Миллий университетининг журналистика факультетига ўқишга кирди (1984-86-йилларда ҳарбий хизматни ўтаб, 1990-йилда). Ўзбекистон Миллий телерадиокомпанияси (1990-1998), Ўзбекистон Республикаси Президенти девонида (1998-2003), Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмасида (2003-2006), журналда турли лавозимларда ишлаган. "Шар Юлдузи" (2005-2006). Республика Маънавият ва маърифат кенгаши раиси, Ўзбекистон Миллий телерадиокомпанияси раисининг биринчи ўринбосари, Ўзбекистон маданият ва спорт ишлари вазири (2006-2014) лавозимларида ишлаган. 2014-йилдан Ўзбекистон Маданий-маърифий дўстлик жамиятлари ихтиёрийлик асосида кенгаши раиси, “Гулистон” журнали бош муҳаррири. Минҳожиддин Мирзо талабалик даврида маҳаллий оммавий ахборот воситаларида, шунингдек, Ўзбекистон радиосининг “Келажак оҳанги”, “Оҳанг юлдузи” кўрсатувларида мақолалар чоп этган, талабалик йилларида “Шарқ юлдузи”, “Ёшлик”, “Шарқ юлдузи”, “Ёшлик”, “Шарқ юлдузи. “Ёш куч”, “Ўзбек адабиёти ва санъати”.У “Туркистон” газетасида шеърлари, долзарб мавзулари, ҳажвий асарлари билан фаол қатнашган.Шоирнинг “Лилия” (1996), “Висол хабари” (2002), “Юлдузим” (2007), “Кўнгил ғунчалари” (2015), “Обод бўляпти, боғларим” (2015), “ Бахтга етакловчи қудратли куч” шеърий тўплами. (2008) иншолар тўпламини нашр этди. Бобораҳим Машрабга бағишланган “Ғам гули”, Амир Темир ҳаёти ҳақида “Соҳибқирон ёғдуси”, Бобур ҳақида “Соғинч султонлиги” нашр этилган.Минҳожиддин Мирзо таржимон сифатида А.Пушкин, Р.Ҳамзатов, С.Шипачев шеʼрларини она тилимизга таржима қилган. Шунингдек, бир қанча шеърларини тожик, инглиз ва корейс тилларига таржима қилган.Минҳожиддин Мирзо 1999-йилда “Шуҳрат” медали, 2002-йилда Ўзбекистон Республикасида хизмат кўрсатган журналист унвони билан тақдирланган.