Dərslik I hiSSƏ Azərbaycan Respublikası Təhsil
Download 4.83 Mb. Pdf ko'rish
|
- Bu sahifa navigatsiya:
- 2. Arigeaya 3. Merabranm
- Dendritli hüceyrələr, onların m ənşəyi, orqanizm də lokalizasiyası ve funksiyaları
H 2
Ocl-(OJ )+ H 20 -------- ► '02 + Cl- (J ) + H 20
2 02 + 2H + ------------- ► 02 + H 2 O 2 katalaza 2H202 ________ ►
H
O + O
2 Sxem 7. S u p e r o k s id a n io n u n u n y a ra n m a s ı ( Z ,M ə m m ə d o v . R .A x u n d o v , 2 0 1 0 ): q lü k o z o m o n o fo s fa t şuntu Bu reaksiyalar həddindən artıq sürətlə (bir neçə saniyə ərzində) getdiyi üçün həmin proses «oksigen partlayışı» adlanır. Proses neytrofillərdə çox intensiv və qısa müddətli, makrofaqlarda isə nisbətən uzun müddətli və zülalın yenidən (de novo) sintezi-sikloheksimidlə ingibirləşməsi ilə müşayət olunur. Faqositarlar hüceyrədən xaric sitoliz zamanı da oksigenin fəal birləşmələrindən istifadə edirlər. Faqositarlann digər bakteriosid mexanizmi NO-nun sintezi ilə əlaqədar olmaqla, bu maddə mikroorqanizmlər və şiş hüceyrələri üçün toksiki xassəyə malikdir. NO-L-arginin NO-sintaza fermenti ilə oksidləşməsindən əmələ gəlir: L-arginin+02 NO-sintaza L-sitrulin+NO * NO-sintaza fermentinin iki forması vardır. Birinci forma + fəallaşmış- normal faqositarlarda, ikinci isə sitokinlərin, əsasən isə interferon və ŞHF- ilə induksiyadan sonra əmələ gəlir. NO-nun sintezinə ləngidici təsir göstərən başlıca amil Tn2 hüceyrələrinin İL-4, 10 və 13 sitokinləri hesab olunur. Bu
isə endotelial hücyerələrin səthində hazır E-selektinin və reseptorlann olması ilə əlaqədardır. Faqositoz («faqos»-yunanca «udma», «sitos»-hüceyrə) -orqanizmə daxil olan bütün növ yabançı cisimciklərin, antigenlik xüsusiyyətini dəyişmiş erit- rositlər və şiş hüceyrələrinin, xüsusilə patogen mikroorqanizmlərin faqositlər tərəfindən udularaq neytrallaşmasından, onların orqanizmdən eliminasiya olunm asından ibarət olan olduqca mürəkkəb bir immunoloji prosesdir. Qeyd edilən yabançı maddələr və mikroorqanizmlər orqanizmə daxil olduqda orqanizmin’ im munokompotent sistemi səfərbər olunaraq müdafiə xarakterli iltihab reaksiyası yaradır.
(latmca-«imflemmatsio»-yanmaq) -ağn (bradikinin m ediatorunun təsirindən), hiperemiya, hiperteraıiya, şişkinlik, kapilliyar- lann keçiriciliyinin (histamin, prostaqlandin və leykotrienlərin təsirindən), qanın axma sürətinin artması, maye və hücyerələrin toxumaarası boşluğa keçməsi, toplanm ası və s. kliniki əlamətlərlə səciyyələnir. M akrofaq və neytrofillər iltihabi proses nahiyəsinə dərhal miqrasiya olunur, neytrofillər isə hədəfə daha tez (4-12 saat) çatır. M akrofaqlann miqrasiya prosesi əsasən xroniki, neytrofillərinki, yaxud qranulom atoz neytrofillərinki isə iti gedişli irinli iltihab zamanı baş verir. M akrofaq və neytrofillər iltihabi prosesin əsas indikatoru sayılan mikroorqanimzləri dərhal udaraq faqositoza uğradır və leykositoz baş verir (qandakı leykositlərin 60%-ni polimorf nüvəli neytrofillər təşkil etməklə onların sayı çox artır).
və
küllinq (məhv olma) mərhələləri ilə müşayət olunur (şəkil 45). İltihab baş verdikdə ilkin müdafiəni neytrofil lər, sonrakı əsas müdafiəni isə m akrofaqlar icra edir. Müasir elmi və daha təkmil baxımmdın gedişinə görə faqositozun
və parçalanması və deqradasiya məhsullarının eliminasiyası-xaric edilməsi mərhələləri ayırd edi lir. M akrofaq və neytrofillərdə bu mərhələlər əsasən, cüzi fərqli mexanizmin • mövcud olmasına baxmayaraq, eyni ardıcıllıqla icra olunur.
- makrofaq və neytrofillərin hemotaksiki maddələrin (ya
bançı cisimlərin) və mikroorqanizmlərin ( hemoattraktantların) orqanizmə daxil olması nəticəsində istiqamətləndirilmiş hərəkətindən ibarət olmaqla, onun
müsbət və
mənfi növləri ayırd edilir. Müsbət hemotaksis zamanı faqo- sitar hüceyrələr hemotaksiki maddələrin qatılığı yüksək olan hissəyə hərəkət edirlər, mənfi hemotaksisdə isə əksinə, həmin sahədən uzaqlaşırlar. Müsbət hemotaksis faqositoz prosesində daha böyük əhəmiyyətə malikdir.
hüceyrələrin faqositoz zamanı istiqamətlənmiş hərəkətindən ibarət olduğu halda,
prosesi onların yalnız hərəkətliliyinin artmasıdır. Faqositoz zamanı
funksiyasını həmçinin iltihab məhsulları (histamin, leykotriyen-B<ı, sitokinlər), komplement sisteminin fraqmentləri (C3a, C5a), qanın bəzi laxtalanma faktorlarının hidrolitik fraqmentləri (fibrin, trombin), immunoqlobulinlərin fraqmentləri, C-reaktiv zülalı və s. də icra edə bilir. Hemotaksis zamanı y-2-makroqlobulini hemotaksik mad 309
dələrin, bəzi bakterial maddələr və hormonlar isə hüceyrələrin fəallığını tənzimləyir (ingibirləşdirir). H ədəf obyektlə kontaktın və faqosomun yaranması- faqositarlann sət- hindəki reseptorlann hədəfin səthindəki liqandlarla qarşılıqlı təsiri nəticə sində yaranır. Faqositorlann səthindəki reseptorlann vasitəsilə məhv olmuş mikroorqanizmlərin və hüceyrələrin aşkarlanması prosesində geniş istifadə olunur. Lektinəbənzər reseptorlar-selektinlər, mannozabirləşdirici zülal- hədəf hüceyrələrin səthindəki qlikoproteinlərin terminal fukozil, mannozil, N-asetilqalaktozamin və s. tanıyırlar, pi-, P 2 inteqrinlər isə hədəf hüceyrə lərin İCAM-1,2,3 və hüceyrəarası matriksin fibronektin, laminin, kollagen və s. molekulları ilə birləşir. Faqositarlann səthində komplementin komponentlərinin fraqmentlərinə məxsus reseptorlar mikroorqanizmləri opsomizasiya etməsinin faqositoz prosesində xüsusi rolu vardır. Bu reseptorlar
adlamr. Ən yüksək opsonizasiya xassəsinə malik olan fraqment klassik və alternativ yolun əsas fraqmenti (C3b) hesab edilməklə onun reseptoru neytrofillərin, eləcə də m akrofaqlann səthində yerləşir. C4b, C5b və s. fraqmentlərin reseptorlan isə yalnız makrofaqlann səthində rast gəlinir. 2. Arigeaya 3. Merabranm aklıvleşması 1. Invaqmasıya
Hədəf hüceyrələrin səthində yerləşən Iq molekulları (IqÇ, IqM) da opsonizasiya funksiyasına malikdir. Neytrofillərin Fc-fraqmentinin FcyRIl, FcyRIII, m akrofaqlann səthində isə - FcyRI, FcyRIl, FcyRIII-reseptorlan mövcuddur. İqM reseptorlanna isə yalnız m akrofaqlann səthində yerləşir. Maraqlı haldır ki, faqositoz obyekti yad cisimlər (metal qm ntılan, kömür, 310 şüşə, qum hissəcikləri, toz və s.) olduğu zaman neytrofülər və makrofaqlar onlan da faqositoz üçün hazırlamaq məqsədilə xüsusi molekullar-hü- ceyrələrarası m atriksin komponentlərim ifraz etməklə həmin cansız cisimləri udulmasmı çox asanlaşdırır. Faqositarlar həmçinin yabançı hissəcikləri də udmaq xassəsinə malikdir. H ədəf obyekti (mikroorqanizmlər va yabançı cisimlər) ilə faqositarlann arasında yaranan kontakt faqositarlan fəallaşdırır (reseptorlarla birləşən Ç-zülalı dissosiasiya olunaraq fosfolipaza C-ni fəallaşdırır, fosfoinozitidləri diasilqliserinə və inozitol-3-fosfata parçalanır. Sintez olunan maddələrin birincisi proteinkinoza C-ni fəallaşdırır,) sonun cusu isə C a2+ ionlarının hüceyrədaxili depodan mobilizasiyasım sürət ləndirir. Hüceyrə m em branm a doğru hərəkət edən proteinkinaza C tirozin və serin qalıqlarındakı bəzi zülallarm funksional fəallığına təsir edərək onu dəyişdirildiyindən metobolizm prosesinin həm xüsusiyyətləri, həm də istiqaməti ciddi dəyişikliyə məruz qalır. Bu zaman Ca2+ ionlarından proteinkinaza C və bəzi fermentlərin fəallaşması üçün istifadə olunur. Nəticədə serin estraza fəallaşır, C a2+, K +, N a+ ionlannm hüceyrədaxilinə keçməsi stimullaşır, hüceyrələrin səthindəki mənfi elektrik yükləri azalır, nəticədə faqositarlann sitoskeletinin vəziyyəti və sitoplazmanm fiziki- kimyəvi xassələri müsbət istiqamətli dəyişikliyə məruz qalır; kiçik molekullu Ç-aktin polimerləşərək F-aktinə çevrilir, sapşəkilli psevdopodilər hədəfə tərəf uzanaraq ona yaxınlaşır, aktin fillərinin yığılması və hüceyrənin kolloid sisteminin gel-zol halına keçməsi nəticəsində faqositann membram hədəf obyektini əhatə edir, psevdopodilərin membram hər iki tərəfdən bir-biri ilə qovuşur, obyekt vezikula formasında udulur və vezikula faqosoma adlanır. F aqositarlann daxilində olan faqosomun lizosomlarla qovuşmasından
adlanan qranula əmələ gəlir. Neytrofıllərdə bu proses cəmi 30 saniyə çəkərək spesifik (ikincili), 1-3 dəqiqədən sonra isə azurofil (birincili) qranulalar birləşir. Membranm doymamış yağ turşulannm reduksiya olunmuş oksigenlə oksidləşməsi nəticəsində peroksidlərin yaranması və • lokal turşulaşm a faqolizosom prosesini sürətləndirərək onu çox fəallaşdınr. Udulmuş hüceyrələrin və yad cisimlərin məhv olunması və parçalanması üçün olduqca əlverişli şərait vardır. Faqositoz zamanı hüceyrənin killinqi. Faqositoz prosesinə məruz qalmış mikroorqanizmlərin faqolizosomlarda məhv edilməsi
adlanır. Killinq və parçalanma prosesinin yaranmasında aşağıdakı əsas mexanizmlər iştirak edir:
- «Oksigen partlayışı» zamanı yaranan sərbəst bakteriosid O 2 -, O
2 , OH
*, OC1, Cl% OJ-, H 2 O 2 və s. radikalları; - NO-sintazamn sintez etdiyi bakteriosid xassəli NO; - M ühitin (pH)turş reaksiyaya malik olması; - Bioloji aktiv birləşmələrin fəaliyyəti və fermentativ hidroliz prosesi. «Oksigen partlayışı» zamam yaranan bakteriosid maddələr arasında oksigenin hallogenli bərləşmələri (OCh, OJ-) daha yüksək fəallığa malik olmaqla, onlar bakteriyalarla yanaşı, mikoplazma və göbələklərə, eləcə də şiş hüceyrələrinə güclü toksiki təsir göstərir. Neytrofil və monositlərdən 311
fərqli olaraq, yerli makrofaqlar həmin oksigen asılı mexanizmdən istifadə etmək qabiliyyətinə malik deyildir (onlarda əsas bakteriosid təsiri H 2 O
göstərir). Faqolizosomlarda mikroorqanizmlərin hüceyrə m em bram m zədələyərək onlann lizisini təmin edən kiçik və yüksək molekullu k atio n zülallanndan ibarət
-
dezefinlər (BP-1 zülalı, arginaza, katepsin Ç) vardır. Turş mühit mikroorqanizmlərin çoxalma prosesini ləngidir, pH-4-4,5 olduqda isə onlann hüceyrəsinə qida maddələri çox çətinliklə daxil olur, əksər hallarda isə tamamilə daxil ola bilmir və o n lar məhv olur. Turş mühit həm də faqolizosomlarda olan çoxlu sayda bakteriolitik fermentlərm fəallaşması üçün olduqca əlverişli (optimal) m ühit yaradır. Lipazalann, proteazalann, nukleazalann və karbhidrolann təsiri nəticəsində mikroorqanizmlərin biopolimerləri monomerlərə qədər hidroliz olunur. Mikroorqanizmlərin parçalanması nəticəsində yaranan məhsullar faqositoz prosesi yekunlaşdıqdan sonra deqranulyasiyaya bənzər prosesə məruz qalaraq hüceyrədən xaric olunur. Faqositar hüceyrələrin immun sistemin formalaşmasındakı başlıca funksiyalarından biri də onlann
bütün faqositar hüceyrələrə, əsasən isə onlann fəallaşmış formalarına məxsus olub, 2 formada - sitoplazmatik qranullann deqranulyasiyası və ifraz olunan maddələrin yenidən sintezi- icra edilir, monosit və makrofaqlar üçün ikinci forma daha səciyyəvi sayılır. M akrofaqlarm həm spontan (qeyri-fəal), həm də fəallaşmış form alan tərəfindən çoxlu sayda maddələr (sekretlər) ifraz olunur. Qanm laxtalanma faktorlan V, VII, IX, X və protrom laza , komplement sisteminin komponentləri (C1-C9, B, D , H, J və properdin), matriks zülallan (trombospondin, fibronoktin), araxidon turşusunun metabolitləri (tromboksan, leykotrien B,C), lizosim, heparin, xondrio- tinsulfatlar və s. spontan ifraz olunan məhsullara aiddir. Fəallaşmış makrofaqlarm ifraz etdiyi xüsusi məhsullar-«oksigen partlayışı» məhsulları (O-
2 , H
2 O 2 , OH), neytral proteinazalar (serin, aspartat proteazalan) hüceyrəxarici bakteriolizi və sitolizi təmin edən əsas amil sayılır. Fəal makrofaqlarm bəzi ifrazat məhsulları (sitokinlər, leykotrienlər, hormonal peptidlər, prostaqlandinlər) immunoloji reaksiyalann formalaşması və tənzimlənməsində çox mühim rol oynayır. M akrofaqlarm ifraz etdiyi müxtəlif proteaza ingibitorlan (o-antitripsin, a-2 - makroqlobulin, plazmin ingibitoru, komplement sisteminin H və I faktorlan) iltihabi proseslərin tənzimlənməsində mühüm rol oynayır. Neytrofillərin ifraz etdiyi əsas məhsullardan sayılan araxidon turşusunun parçalanma məhsulları -
(leykotrien p4, C4, 5-ÇETE, tromboksan A2, PÇE2) və «oksigen partlayışı» məhsullan da bakteriosid xassəyə malikdir. Göründüyü kimi, faqositar hüceyrələrin sekretor funksiyaları immun sistemin formalaşmasında çox böyük əhəmiyyətə malik olmaqla, monositlərin və makrofaqlarm fəallaşması prosesində yaranır. Sekretor funksiya həmin hüceyrələrin bakteriosid və sitotioksiki fəallığının həyata keçirilməsi zamanı xüsusi əhəmiyyətə malikdir. 312 Faqositarlar həmçinin killer fəallığma d a malik olub, bəzi şiş hücey rələrini məhv edir. Təbii killer (T K ) hüceyrələri-təbii killerlər - orqanİ
2 m in
bütün orqan və toxumalarında mövcud olmaqla, qanın tərkibindəki limfo- sitlərin 10-15%-ni təşkil edir, ölçülərinə görə adi limfositlərdən təxminən iki dəfə böyükdürlər (12-15 mkm), sitoplazmasının nüvəyə olan nisbəti xeyli yüksəkdir, sitoplazm alan azurofıl qranullarla çox zəngindir, xüsusi çəkilə rinə görə isə xeyli yüngüldürlər. Təbii killerlər başqa hüceyrələrdən quruluşca çox fərqləndiyinə görə bu quruluş forması böyük qranulositar limfyosit (BQL) adlanır və onlarrn fəal forması sayılır. Onlar sitoksiki və humoral funksiyalara malikdir. Sitoksiki fəallıq viruslarla yoluxmuş və transformasiya olunmuş hüceyrələrin tapılıb məhv edilməsindən ibarətdir. Humoral funksiya isə əsasən təbii killerlər üçün səciyyəvi sayılmaqla, onlar xeyli sitokinlər ifraz edərək immunokompetent hücyerələrin böyümə və inkişafım tənzimləyir. Təbii killerlərin sitotoksiki fəallığının çox yüksəlməsi nəticəsində onlar limfokinlərlə aktivləşdirilmiş killerlərə (LAK) və K-killer hüceyrələrinə çevrilir. İmmun sistemin köməkçi hüceyrələr qrupuna məxsus olan bir qrup hüceyrələrin də immunobioloji reaksiyaların yaranma mexanizmində və formalaşmasında, eləcə də orqanizmin genetik sabitliyini təmin edən daxili mühitin (homeostazm) stabil saxlanmasmda olduqca böyük rolu vardır. Həmin köməkçi qrupun hüceyrələrinə hərəkətli bazofilhr, hərəkətsiz (rezident) nəhəng hüceyrələr-mastositlər (bunların hər ikisi öz başlanğıcım sümük iliyində eyni sələf hüceyrələrdən götürür) aiddir
Bazofillərin miqdarı qanın digər hüceyrələrinə nisbətən çox az olur (0,2%). Bazofıllərrin səthində olan yüksək (FceRI) və aşağı (FccRII) affinlikli IqE reseptorları qranulositlərin metobolik məhsullarının hüceyrə-* dən xaric olunması mexanizmini icra edir və onu işə salır. Bu zamani ifraz olunmuş maddələr, xüsusilə bistamin iltihab prosesində güclü mediator funksiyasım yerinə yetirir. Deqranulyasiya prosesi başa çatan kimi bazofillər dərhal məhv olur. Bazofıllərdən fərqli olaraq mastositlərə qanda təsadüf olunmur. O nlann iki növü-selikli qişa və birləşdirici toxuma mastositləri mövcuddur. O nlar seroz qişalarda, tənəffüs, sidik-cinsiyyət (urogenital), mədə-bağırsaq sistemlərinin epiteli və selikaltı təbəqələrində, dalaqda lakolizasiya olunur. Mastositlər də T-limfositləri kimi IL-4,5,10,12, QM- K SF və a - ŞNF sintez edirlər.
qanın leykositlərinin 2,5%-ni təşkil etməklə, 3 seqmentli nüvəyə malik hüceyrələrdən ibarətdir. O nlar qranulositlərin populyasi- yasından biridir, eozin boyası ilə yaxşı boyandığı üçün eozinofillər adlanır. Başqa qranulositlər kimi eozinofillər də sümük iliyinin ümumi mieloid sələf hüceyrələrindən əmələ gəlir, 30 dəqiqədən sonra qan dövranım tamamilə tərk edir və toxum alara keçərək 24 gün fəaliyyət göstərir.
) - sümük iliyinin ümumi qanyaradıcı kötük hüceyrələrində yaranmaqla əsasən qam n laxtalanmasında, o cümlədən immun sistemin formalaşmasında və immunoloji reaksiyalarda iştirak edir. Onlar bir neçə ardıcıl inkişaf mərhələlərini keçərək əvvəlcə meqakariositlərə, sonra isə formalaşmış trombositlərə çevrilir və 30%-ə qədəri dalaqda, qalan 313
hissəsi isə başqa toxum alarda toplanır. Trombositlərin səthində yerləşən xüsusi reseptorlar (TAF, Fc, FcÖRII, FceRII və s.) onları aktivləşdirməklə qanın laxtalanmasmda və iltihab prosesində iştirakını təmin edirlər. Nəticədə kapilyarların keçiricilik qabiliyyəti yüksəlir, komplement sistemi fəallaşır və iltihabi prosesə məruz qalan toxumaya leykositlərin miqrasiyası güclənməyə başlayır. Eritrosithrin də immunokompotent sistemdə xüsusi rol oynaması son zamanlar eksperimental olaraq sübut edilmişdir. Müəyyən' edilmişdir ki, onlann səthindəki xüsusi reseptorlarm vasitəsilə qan dövranına daxil olan immun komplekslərini tutub qaraciyərə gətirərək K uper hüceyrələrinə təhvil verir. Həmin hüceyrələr immun kompleksləri faqositoza uğradaraq qam onlardan təmizləyir. Bu funksiyaların bir sıra autoimmun və xroniki gedişli yoluxucu xəstəliklər zamanı mühüm əhəmiyyəti vardır. Eritrositlər orqaniz min genetik sabitliyinin saxlanmasında və gələcək nəsillərə verilməsində də xüsusi roJ oynayır. ij. . — • O IH ıo .» -» . Şəkil 46. Qranulositləri fərqləndirən sxəmatik quruluş (Z.Məmmədov, R.Axunqov, 2010). Stromal hüceyrələr də immunoloji reaksiyalarda və immunokompotent sistemin hüceyrələrinin formalaşmasında və inkişafında mühüm rola malikdir. Onlara fibroblastlar, endotelial hüceyrələr -
endoteliositlər və s. aid olmaqla, əsas funksiyası leykositlərin qan dövranından toxumalara
miqrasiyasını həyata keçirməkdir. Endotelial hüceyrələrin səthindəki adreziv molekullann leykositlərin səthindəki komplementar molekullarla qarşılıqh əlaqəsi nəticəsində leykositlərin miqrasiyası fəallaşır.
orqanizmdə diffuz-səpələnmiş-halda mövcud olub, leykositlərin xüsusi heterogen qrupu nu təşkil edir. Onlar antigeni təqdim etmək üçün immun sistemin A-qrupuna (köməkçi hüceyrələrə) aiddir. Bu hüceyrələrin şaxələri-desmosomlan neyronlara məxsus olan xüsusi dendritlərə çox oxşar olmaqla, əsasən limfa düyünlərində, timusda, dəridə, dalaqda, selikli qişaların epitelial və limfoid toxumalarında toplanır (cədvəl 26). C ə d v ə l 2 6 . Dendritli hüceyrələr, onların m ənşəyi, orqanizm də lokalizasiyası ve funksiyaları Dendritli httceyrənin tipi Mənşəyi
Lokalizasiyası Funksiyası Langerhans hüceyrələri Sümük iliyi Epidermis Antigenin tutulması və prosesinqi Selikli qişanın dendritli hüceyrələri Sümük iliyi Selikli qişa Antigenin tutulması və prosesinqi Örtüklü hüceyrələr Langerhans hüceyrələri Limfa
Antigenin limfa düyünlərinə daşınması Limfa düyünlərinin interdigitat hüceyrələri Sümük iliyi Limfa düyünlərinin parak ortikal təbəqəsi / Antigenin T-helperlərə təqdimi Timusun interdigitat (sarılmış) hüceyrələri Sümük iliyi Kortiko- medulyar və medulyar təbəqəlar Timositlərin mənfi seleksiyası və diffe- rensiasiyası Follikulyar dendritli hüceyrələr Yerli mezenxim
hüceyrələri Çoxalma
mərkəzləri B-hüceyrələrinin funksional yetişmə sinin tamamlanması. Antigenin saxlanıl ması.
Dendritli hüceyrələrin ən xarakterik nümayəndəsi Langerhans adacıqla- nm n hüceyrələri olmaqla, əsasən səpələnmiş formada dərinin epidermis təbəqəsində yerləşir (insanın dərisində onlann sayı lx l0 l0-dur). Həmin hüceyrələr hərəkətə malik olub dəridə 3 həftəyə qədər mövcud olur, dərinin iltihabı və zədələnməsi zamanı antigeni tutaraq özünə birləşdirir, prosesinqə uğradır. Sonra isə regional limfa düyünlərində miqrasiya olunur, interdigital hüceyrələrə çevrilir və antigeni T-limfositlərinə təqdim edirlər. Bu proses onlann səthindəki B7 (CD80 və CD86) molekullannm köməkliyi ilə icra olunur. Əks təqdirdə onlar sərbəst olaraq antigeni T-limfositlərinə
Download 4.83 Mb. Do'stlaringiz bilan baham: |
ma'muriyatiga murojaat qiling