Falsafa” “G’arb mutafakkirlaritning borliq haqidagi ta’limotlar” mavzusida esse

OLIY VA O’RTA MAXSUS TA’LIM VAZIRLIGI
TOSHKENT MOLIYA INSTITUTI
BYUDJET HISOBI VA G’AZNACHILIGI FAKULTETI
“ELEKTRON TIJORAT”
“FALSAFA”
“G’ARB MUTAFAKKIRLARITNING BORLIQ HAQIDAGI TA’LIMOTLAR” MAVZUSIDA ESSE

BAJARDI: ZOITOV O.

TEKSHIRDI: YULDASHEVA M.

TOSHKENT 2022

Qadim zamonlarda, inson paydo o’lganidan ancha keyin eramizdan avvalgi VII-VI asrlarga borib insonlarda o’zligini anglash, aslida nega tug’ulganini, yashayotgani va hattoki nega nafas olayotgani kabi savollarga javob izlashga harakat qila boshladi. Chunki ibtidoiy jamoa tuzumi davrida barcha odamlar faqat qorin to’yg’azish dardida bo’lgan. Avval iqtisod keyin siyosat deganlariday.
G’arb falsafasiga kelsak bunda turli olimlar borliq haqida turli xil fikrlar berishgan. Biz yaxshi bilamizki qadimgi g’arb falsafasida Yunon olimlari alohida ajralib turadi. Qadimgi Yunon falsafasi vujudga kelgan paytdan boshlab ular butun borliqning birinchi sababini mavjud voqelikning o’zidan izlaganlar, Masalan, Fales uni suv yoki Anaksimen havo deb, Anaksimandr esa hamma narsani boshqaradigan boqiy va cheksiz asos – «apeyron» deb tavsiflaganlar. Shunga o’xshash fikrlarni Ksenofan (mil. av. 580-490 yillar) ham ilgari suradi. Ya’ni u hamma narsa er va suvdan vujudga keladi va rivojlanadi, hatto «biz ham er va suvdan paydo bo’lganmiz», deb hisoblaydi. O’sha davrning bosh falsafiy masalasi – «hamma narsa nima?» degan savolga javob berar ekan, Pifagor (mil. av. 580-500 yillar) «hamma narsa sondir», degan xulosaga keladi. U Erning sharsimonligi haqidagi g’oyani birinchi bo’lib ilgari suradi. Keyinchalik bu g’oyani Parmenid (mil. av. 540-480-yillar) qo„llab-quvvatladi va unga yozma ta’rif beradi. Parmenid faylasuflar orasida birinchi bo„lib borliqni kategoriya sifatida tavsifladi va uni maxsus falsafiy tahlil predmetiga aylantirdi. U haqiqiy borliq mohiyatining o’zgarmasligi haqidagi g’oyani ilgari suradi. Parmenid fikricha, borliq paydo bo’lmagan va u yoq ham bo’lmaydi, chunki undan boshqa hech narsa yo’q va bo’lishi mumkin ham emas. Borliq yagona uzluksiz, harakatsiz va barkamoldir. U o’z chegaralariga ega bo’lib, «ulkan mutlaqo yumaloq sharga» o’xshaydi. Parmenidning yagona, ajralmas, o’zgarmas va harakatsiz borliq haqidagi ta’limoti ellinlar dunyosida shuhrat qozondi va eletlar maktabi vakili bo’lgan samoslik Melis tomonidan davom ettirildi. U Parmenid fikriga asosan qo’shilgan holda, «Tabiat yoki borliq haqida» deb nomlangan asarida borliq chegarasiz ekanligini qayd etadi. Uning fikricha, agar borliqning chegarasi borligini tan olsak, bu borliq yo’qlik bilan chegaradosh ekanligini anglatadi. Biroq, hamonki yo’qlik mavjud emas ekan, borliq ham chegarali bo„lishi mumkin emas. Shunday qilib, qadimgi yunon falsafasining Suqrotga qadar bo„lgan davrida ontologiya sezilarli darajada rivojlanadi: o’sha davr atoqli faylasuflarining deyarli barchasi borliq muammosini bevosita yoki bilvosita o’rgandi, uni, odatda, boqiy va barkamol kosmos, «yagona tabiat», ya’ni moddiy-hissiy dunyo bilan tenglashtiradi. Masalan, Empedokl (mil. av. 484-421 yillar) «borliq» atamasini bevosita ishlatmagan bo’lsa ham, «barcha narsalarning to’rt negizi» (olov, havo, suv va er) haqida so’z yuritar ekan, dunyo (kosmos) tuxumsimon ko’rinishga ega deb hisoblagan, hayot nam va issiq suv o’tlaridan kelib chiqqani haqida mulohaza yuritgan. Demokrit va Levkipp atomlarni muayyan modda sifatida tavsiflab, ularni «bo’shliq» - yo’qlikka zid o’laroq, «to’la» yoki «qattiq» borliq bilan tenglashtirgan. Shu davrda borliqni tushunishga nisbatan dialektik yondashuv ilk bor namoyon bo’ladi. U butun dunyo muttasil harakat va o’zgarish jarayonini boshdan kechiradi deb hisoblagan va shu munosabat bilan «ayni bir narsa mavjud va nomavjuddir» deya qayd etgan Geraklit (mil. av. 544-483 yillar) ta’limotida ayniqsa bo’rtib ko’rinadi.