Архитектура экологияси - бу амалий экологиянинг меъморчилик билан бирикмаси, жамият эволютсияси жараёнида шаклланадиган объектив, ижтимоий жиҳатдан аниқланган соҳалардан биридир. Ривожланиш жараёнида архитектура сотсиология, экология ва ландшафт, гигиена, иқтисод, этика ва бошқалар билан тўлдирилди.Архитектура экологияси бино ва ансамблларни яратишда инсоннинг экологик эҳтиёжларини ҳисобга олишга қаратилган (биринчи навбатда, зарурият). тоза, чиройли муҳит ва табиат учун) ва табиат манфаатларини ҳисобга олган ҳолда. - Ушбу архитектурадаги янги экологик гўзаллик - бу кўкаламзорлаштириш элементлари мунтазам равишда қўлланиладиган, баъзан одатий кўринишини сезиларли даражада ўзгартирадиган экологик бинолар, туманлар, шаҳарлар ва мамлакатларнинг гўзаллиги.
- Инсон экологиясини ҳисобга олиш соҳалари орасида шаҳар аҳолиси ўртасидаги алоқани архитектура орқали таъминлаш, шу жумладан қўшнилар ўртасидаги уйларда, хонадонларда, шинам ва ободонлаштирилган ҳовлиларда алоқа ўрнатиш киради.
- Архитектура экологиясининг вазифаси - гўзал ва соғлом меъморий ва ландшафт муҳити ёрдамида шаҳар аҳолисига доимий экологик таълим ва тарбия беришдир. Инсон ва жамият одамларга таъсир қилувчи муҳит билан ўзаро таъсир қилади. Ушбу жараёнда, бобда таъкидланганидек, зарур. 1, яшаш майдонини шахсийлаштириш.
- Аҳолининг архитектура ва ландшафт экологияси ёрдамида доимий таълим олиши учун ҳислар (кўриш, эшитиш, ҳидлаш, тегиниш) учун гўзал ва соғлом, тоза ва қулай муҳит яратиш керак. Бундай муҳитни сақлашда аҳолининг иштироки уларга қизиқиш уйғотади. Бунинг учун шаҳарлар, бинолар ва муҳандислик иншоотлари архитектураси экологик тоза бўлиши керак.
- Muhit ekologik arxitekturasi
- Ҳар қандай ижтимоий-иқтисодий шаклланишларда одамлар инстинктив равишда табиий муҳитда, ифлосланишдан узоқда яшашга интилишган. Шундай қилиб, ўрта асрлардаги ифлосланган шаҳарларнинг меъморлари аҳолини мусаффо табиатга қайтаришга интилиб, соғлом ва гўзал яшаш муҳити бўлган келажакдаги шаҳарлар - "бог ъшаҳарлари" ёки "идеал шаҳарлар" ҳақида ўйлашди, уларда турар-жойлар табиий муҳитда органик тарзда ёзилган бўлади. [1, 17, 28]. Шундай қилиб, 1602 йилда Т. Кампанелла "Қуёш шаҳри" деб аталмишни ишлаб чиқди ва 1755 йилда Морелли "Табиат ғилдираги" деб номланган шаҳар тушунчасини таклиф қилди.
- Кейинчалик, 1841 йилда Р. Оуен яшил шаҳар лойиҳасини яратди. Тарихнинг кейинги даврларида архитекторлар бир неча бор шаҳарда ривожланаётган шаҳар муҳитининг урбанизатсиясига, унинг зарарли таъсирига ва ифлосланишига қаршилик кўрсатишга ҳаракат қилишган. Гарчи "бог ъшаҳари" ғояси утопик деб ҳисобланган бўлса-да, у доимий равишда қайтарилди, чунки инсон ўз ҳаётининг жойида табиий муҳитга муҳтождир [1, п. 191].
Do'stlaringiz bilan baham: |
