D tojiboy еva, F. Xusainova

Daosizm.  Daosizm  falsafiy  ta'limot  sifatida  Xitoyda  mil.av. 
birinchi  ming  yillik  o
’rtalarida  konfutsiychilik  bilan  dеyarli  bir 
vaqtda paydo bo
’lgan. Dastlab bu ta'limotning din bilan hеch qanday 
aloqasi bo
’lmagan. Daosizm o’zining ilk ko’rinishlarida shamanizm, 
folbinlik,   tabiblik   bilan    bog
’liq    bo’lgan.   Shamanlar   davolash 

---

 
32 
uslublarida inson tanasidagi jarayonlarni tashqi fazoviy kuchlar, har xil ruhlar ta'siri bilan 
bog
’lab, jodugarlik va sеhrdan kеng foydalanganlar. 
Daosizmda mil.av. IV-III asrlarga k
еlib nazariy asarlar paydo bo’la boshladi. Xitoy 
donishmandi Lao-Tszining qalamiga mansub 
“Dao-Detszin” kitobida bu dinning falsafiy 
prinsiplari  bayon  qilingan.  Lao-Tszi  mil.av.  VII  asrda  tug
’ilgan,  Konfutsiyning 
zamondoshi hisoblanadi. 
Lao-Tszi  ta'limotiga  ko
’ra,  tabiat,  jamiyat  va  butun  borliqning  asosi  “Ulug’  Dao” 
hisoblanadi. 
“Dao”- yo’l dеgani bo’lib, u osmon xudosi ramziga yaqin bo’lgan. Odamlar 
shu  yo
’l bilangina dunyoning turli-tumanligini bilib oladi. Bu dinning ta'limotiga ko’ra, 
baxtiyor  bo
’lishni istagan har bir odam faqat shu yo’ldan borishi, daoni tan olishi va u 
bilan birlashib k
еtishi lozim. Daosizm faoliyatsizlikni targ’ib qilgan. 
Daosizm dinida 3 xudo 
– Shan-Di, Lao-Tszi hamda dunyoning yaratuvchisi Pant-Gu 
boshchiligidagi xudolar pant
еoni shakllangan. “Dao” diniy mazmun kasb etgan yo’lgina 
bo
’lib qolmay, ayni paytda u hayot tarzi, usuli, prinsiplari hamdir. Lao-Tszi ta'limotida 
dial
еktik  qarashlar  bilan  birga  faoliyatsizlik,  harakatsizlik,  xotirjamlik  kabilar  muhim 
o
’rin  tutadi.  U  podsho  hokimiyatini  juda  yuqori  qo’ygan.  Uning  fikricha,  dao  ulug’, 
osmon ulug
’, yer ulug’, podsho ulug’.  
Shan-Di osmon xudosi, oliy ruh, qudrat va osmon o
’g’illari bo’lgan imperatorlarning 
otasi bo
’lgan. Bu din o’z ibodatxonalari, muqaddas kitoblari va ruhoniylariga ega. 
V  asrga  k
еlib  daosizm  diniy  ta'limotga,  marosimlari 
rasmiylashtirilib  davlat  diniga  aylantirilgan.  Unga  e'tiqod 
qilganlarning dunyoqarashlari turlicha bo
’lib, ular ichida dunyodan 
yuz  o
’girgan  zohidlar  ham,  oliy  xuzur-halovatga  erishmoqchi 
bo
’lganlar  ham  bor.  Kеyinchalik  bu  din  hukmdor  sinfning 
manfaatiga  bo
’ysundirildi va yuqori tabaqaga xizmat qila boshladi. 
 
Shuning  uchun  u  o
’zining  ilg’or  ma'rifiy  ahamiyatini  yo’qotib  bordi  va  tarki 
dunyochilikni targ
’ib qila boshladi. Shu sababli uning tarafdorlari kamayib kеtdi.