“Экология” сўзи - грекча сўз бўлиб, “
oikos” - уй,
яшаш жойи,
маскан ва “
logos” фан деган маъноларни билдиради. “
Экология” сўзи
ўз мазмунига кўра, “уй ҳақидаги, ўзининг яшаш жой ҳақидаги фан”
деган маънони англатади.
Дарҳақиқат, экология тушунчаси жуда кенг бўлиб, уни
кенгайтиришда, экология фанининг
шаклланиши ва ривожланишида
кўпгина олимлар ҳисса қўшдилар.
Экология фанининг тарихи табиий фанларнинг тараққиѐт босқичлари
билан узвий боғлиқдир. Қадимги юнон олими
Афлотун (Аристотель
эрамизгача бўлган 384-322 йиллар) дунѐнинг пайдо бўлиши ҳақида
фикр юритиб, табиатдаги барча мавжудот бир-бири билан боғлиқдир,
деган.
Афлотуннинг шогирди
Теофраст Эрезийский (эрамиздан олдинги
378-280 йилларда яшаган) ўсимликлар дунѐсини ўрганиб,
уларнинг турли шароитда ҳар хил шаклда (дарахтсимон
, бутасимон ва ўтсимон) бўлишларини қайд қилган.