Flot a chalinar, aftidan, saroy ostidagi yergulalarda asla asozlar ishlamoeda edi

Mullo, mufti b^lgonlar,
No^ach da’vo silgonlar, O k, ni k,aro degonlar, Ul tamuvda kirmishlar...
Ho^ai$ da’vo k,ilgonlar... ^azratning suzi ^am no^a^ da’vo emasmu, ey xallok;i olam?.."
Mana, yulkaning oxirida ^urib-^ovjirab dolgan azim chinor kuzga chalindi. Chinor tagvda ustiga arxar shoxi ^uyilgan yuksak daxma ^orayib turardi. salandar K^arnolut sabrning bosh tomoniga utib, sajdaga bosh egarkan, xayolan pyri Ba^ovuddin Na^shbandiyga iltijo ^ildi:
"Bu fa^ir gadoga uzing madad ber, ey valine’mat buzrukvor! U darveshlik yuliga kirganida foniy dunyo yumushlari emas, tunu kun tari^at va ibodat ^ilmol; niyatida edi... Ey, butkul a^li jununlar, musofir va mujovirlar, gadolar v? yul^sillar ^omiysi bobokalon Xoja Ba^ovuddin Na^shbandiy! Ey, parvardigori olam! Guno^kor bandangni uzing kechirgaysen! Uzing kechirgay­sen, tangrim! Uzing kechirgaysen!"
^alandar ^arnotsiy tiz chukib, chugday peshanasini daxmaning muzday toshiga bosdi.
9
Mirzo Ulugbek yana kechagiday ot uynatib oldinda borardi. Ostidagi arabiy bedovning keng umrovidagi yo^ut va la’l sadalgan tilla ^al^onchasi oftobda kuz samash- tirib chara^lar, ustidagi zarrin yopingichi chugday gul-gul yonar, peshanasidagi kokiliga ta^ilgan marjoy shodalari silkinib, kumush egarning oltin ^al^achalari nafis jaranglar edi. Lekin bu ajib musi^a Mirzo Ulugbekning ^ulogiga kirmas, u yana xayollar ummoniga chumgan edi.
Kechasi yuragida jush urgan tugyon bosilgan, dilini ^andaydir teran bir lo^aydlik chulgab olgan edi. U fa^at bir narsaga pushaymon ^ilardi: tezrok, jang bulmadi-yu, sha^zodani bir kurmadi!..
U kecha jang ^ilishni kungliga tukkandan beri negadir xayolidan shu fikr ketmay ^oldi: jang-jadal bulsa-yu, sha^zoda bilan yuzma-yuz tu^nashsa, uning kuzlariga ti- kilsa, muddaosiga tushunsa, su igra mayli, uning ^ulida ulsa ^am armoni yu^!.. U saysi yuz, ^aysi vijdon bilan uz padariga ^ul kutarmo^da? Shuni bilsa—bas! Keyin mayli, nima ^ilaman desa, sha^zodaning izmi ixtiyorida!..
Evoz^! Mirzo Ulugbek bu uglini nechundir bolaligidan suymadi. Uglim, deganda yuragi sira "jiz" etmadi, g;albida bir me^r uygonmadi... Sha^zoda tugilibdiki, uzo^ ^irotda, volidai me^riboni Gav^arshod begim tar- biyasida buldi. Gav^arshod begim uni uz ^ulida, ^irot saroyida tarbiya k;ildi, voyaga yetkazdi. Lekin... z^azar, al\azar!.. Bobosi Sho^ru^ Mirzo vafotidan sung sha^zoda Alouddavla bilan toju taxt talashgan Abdullatif ena- gasi Gav^arshod begimni \ulga tushirib, ^ibs ettirdi. Mirzo Ulugbek buni eshitib sochlari tikka bulib ketgan edi. Lekin uz pushtikamaridan bulgan farzandi ekan, sha^zoda Alouddavla Abdullatifni asir olib, Ixtiyorid- din ^al’asiga z^ibs etganda chidab turolmadi, 1^ushin tortib Xurosonga bordi... Nechun ushanda Mirzo Ulugbek unga bulishdi? Nechun Balxni unta in’om sildi?
Mirzo Ulugbek alamli dud kuksini urtab yuborayotgan- day, uf tortdi-da, boshini kutardi. Kechagi izgirin pasaygan, ofgob terak buyi kutarilib dolgan edi.
Katta karvon yulining ikki yonidagi yassi adirlarni cherik egallagan, ^ammayov; eshak, xachir, tu yaga tulib ketgan edi. Oldindagi navkarlar va yasovullar ot uynatib, yuldagi cheriklarni chetga surmoeda, eshak va xachirlarni ayovsiz ^amchilab ^uvmovda edi. V^ilich urniga oybolta, tayok; va chu^mor kutargan, suvoriylar libosi Urniga boshlariga kigiz telpak, egnilariga eski chakmon va keng cholvor kiygan yupun de^onlar shoshilmas, uzlaricha sukinib sekin yul bushatishar edi...
Chinakam ^urol urniga tayo^ va chu^mor kutargan,

umrida jang-jadal kurmagan bu beozor devdonlar sha^zodaning salkam ellik ming lashkariga ^arshi nima sila aladi? Bularni kim, nechun yigdi?
Mirzo Ulugbek saroybonni cha^irib, chsrik boshlisla- riga de^onlarni tar^atish tugrisida farmon berdi-da, betosat yul^ingan oi$ bayiriga ^amchi urib, ilgarilab ketdi...
Peshinga ya^in oldinda ipakday mayin pushtirang boglarga kumilgan Dimitr ^ishlogi kurindi. Dimishgugan keyin, to Samar^andga yetguncha boglar bir-biriga tutashib ketar, g^yo butun olam ulkan gulxan orasida lovillab yonardi. Dimishedan sal utilsa, oftobda ajib bir manzara kasb etgan Bibixonim ma^barasining lojuvard gumbazi kurinadi. Undan sal beriro^da, usha ^arir ^irmizi parda orasida, Ulugbek madrasasining yuksak peshto^lari tov- lanadi. Undan chaprosda esa, osmonga sanchilgan Guri Amir minoralarining tillarang buyo^lari nozik jilola- nadi...Mirzo Ulugbek boglar ortidan elas-elas kuringan suyukli sha^riga su^lanib tikilar ekan, beixtiyor kuziga yosh oldi. Na^ot kindik k,oni tukilgan, masud bolalik yillari utgan, obod ^ilaman, deb umrini baxsh etgan bu suyukli sha^ri azim ^lidan ketsa? Dongi butkul rub’i maskunga taralgan rasadxonasi-chi? Faxr-iftixori bulmish madrasasi-chi? Na^ot uning ilm-fan yulidagi 1$ir^ yillik urinishlari shamolga sovrilsa? Kjip^ yil yi^^an nodir xazinasi-chi? Shogirdlari-chi? Ularning taguщri ne buladi? K^ir^ yil urush kurmagan bu el-ulus, butkul Movarounna^rning a^voli ne kechadi?
Mirzo Ulugbek yuragini ut olib, argumogiga achchi^ ^amchi bosdi. Usiz ^am beto^at pish^irgan os bedov suvligini chaynaganicha burgutday yer bagirlab uchib ketdi. Uning yuragidagi purtanadan bexabar a’yonlar va boyonlar \ayron bulishib, bir-birlariga sarab olishdi-da, ular ^am otlariga samchi bosishdi. Dimipi^a yetmasdan ung suldagi yalanglikda "Bogi ja^on” kurindi. Baland devor bilan uralgan ulkan bog urtasida sutday oppo^ koshona kuzga chalindi. Bobosi jannatmakon Amir Temur ogir yurishlardan saytayotib, Samar^andga kirishdan oldin bu bo^a albatta ^unib utar edi... Oldinda uchib borayotgan Mirzo Ulugbek k^andaydir ichki bir tuyguga buysunib, otining boshini "Bogi ja^on'ga burdi.
Darvozadan boshlangan keng xiyobonga xazonlardan ^ir- mizi poyandoz tushalgan edi. Daraxt shoxlaridan chirs-chirs uzilib tushayotgan yapro^lar zavoda unsiz suzib, oyo^ ostiga sushday nazokat bilan ^unardi. Koshona oldidagi gulzor, gulzor urtasidagi marmar ^ovuz, ^ammasi xazonga tulgan, fak;at tok yaprsh^lari ^ali tukilmagan, baland surilar- dagi toklarda x,ar biri otning kallasiday charos boshlari i^opa marvaridday tovlanib turardi...
Mirzo Ulugbek isti^boliga chisg;an yasovulga argumogi- ning jilovini ushlatdi-da, or^adagilarni kutmasdan xisbon buylab ketdi. Xiyobonning oxirida, anorzor tepa- likning shundos yonbagrida tinis bir chashma shildirab o^ardi... ■,
Mirzo Ulugbek chashma buyiga tiz chukib, muzday suvga yuvindi, ta^orat oldi va movut tunini bulo^ atrofidagi sargaya boshlagan ajri^zorga yozib, peshin u^idi. Suщ¹, allasanday ma’yus esdaliklarga chumib, uzo»; utirdi. Esiga negadir yana bolalik choglari tushdi.
U ^ali kichkina bola edi. Bir safar olis safardan ^aytgan bobosi bir-ikki ^afta shu bogda turdi. Xuddi mana shu bulos buyiga suyukli enagasi Saroymulkxonim- ning ^avorang ipak saropardasi tikilgan edi. Uning atrofiga kuk, lushti, t^izil, nofarmonrang kichik chodir- lar joylashgan bulib, ularda sili^lari muloyim, ^arakatlari nazokatga tuda yosh kanizlar, bakovullar turishardi. Chodirlarning orsasidagi yashil bedazorga o»; biyalar boglangan, biyalardan olisro>u1a kiyikchalarga uxshagan g^zal toychalar kishnashib turardi. Enagasi Saroymulkxonim ^ar kuni ertalab Muxammad Taragayni shu toychalar oldiga yetaklab borardi. Saroymulkxonim keng yuzli, burni tugmadekkina, kuzlari sisi^ bir xotin edi. Lekin uning oppo^ buli^ gavdasida, egnidagi ^im- matba^o sarupolari va nozik zebi ziynatlarida, gap- suzlarida bulakcha bir vig;or va ma>;obat bor edikim, ^amma undan ^ayi^ar, bir gapi ikki bulmas edi. Ulug- bekka ayni^sa uning mayin ^ullari, firuza kuzli ^ush- 1$ush tilla uzuklar ta^ilgan uzun oppo^ barmoslari yo^ar, enagasi bu ^ullari bilan uning boshini silab erkala- ganida iyib ketib, toycho^ay uning bagriga otilar edi.
Go^o enagasi oldiga etak tutib, chodir yonidagi buli^ os biyani uzi sogar, sung, alo>;ida meshga g^uyib, ^iyomiga keltirib $imiz ^ilar va yaxday bulo^a tashlab suyardi. A^yon-a^yonda bu g^imizni ichgali ^avorang saropardaga bobosi Amir Temur kelardi. U sezilarlik o^so*utansa ^am, aso ushlamas, novcha ^addini yigitlarday tik tutib, guyo bir yooda shoshayotganday shitob bilan yurar edi. U ^yech k;achon ^immatba^o zarrin tunlar kiymas, yozgi sara- tonda ^am tuya junzzdan tu^ilgan oz^-sargish chakmozshni yechmas, Utirganda chakmonining etagi bilan mayib oyogini urab, tizzasini silab utirar edi. Bobosi Amir Temur ot zozli, z^iygir burun, chiroyli, serso^ol odam edi. Undan z^amma ^ayi^ar, u z^alin z^oshlarini chimirib, utkir kuzlari bilan z^adalib Karaganda, ^yech kim tob berolmas, z^amma kuzini olib z^ochar, u kelayotganda ^ar kim turgan joyida z^ul z^ovushtirganicha z^otib z^olar edi. Lekin ajabo: kichkina Muxammad Taragayni kurganda bobosining z^ovogi ochilib, chezuzasidagi shiddat bulakcha bir muloyimlik bilan alma- shar, utkir nigo^ida shux uchz^unlar uynar edi. Odatda u nevarasini tizzasiga utzuzzib erkalar, aksariyat mudarris- larni chazuzrib, nevarasining sabozuzarini surishtirar edi. Mudarrislar Ulugbekning ze^nini maz^tashsa, bobosi neva­rasining keng peshanasidan upib kular:
—Borakallo sizga! Amir Temur avlodidan ^am ^orun Rashidday bir fozil podsho^ chiz^sin-da!—deb z^uyar edi. Ammo boshz^a nevarasini mutolaa ustida kursa, ja^li chitsar, dargazab bulib navkarlaridan biriga:
—Olib chiz^! Ot minsin! ^zzlich uynasin!—deb buyurar edi. Shunday paytlarda bobosi z^ovogini solib, nevdra- sining mashzuzarini zimdan kuzatib turar, Ulugbek otga chazdon minolmasa yo vuzlichbozlikda nunozuzik z^ilsa dargazab bular, be^asham pulat gzzlofga solingan z^ili- chini sugurib olardi-zo, kuzlari yonib, yonzzda kim tursa shu bilan z^ilichbozlik z^ilib ketardi...
Yodzzda bor: bir kun kechasi momosining bagriga kirib, tuygan z^uzichoz^day uxlayotgan edi, suvoriylar kelib, uygotishdi. Ma’lum bulishicha, jannatmakon bobosi su- yukli nevarasini uz saropardasiga chaz^irtirgan ekan.
Uluzbek borganida yuz kishilik ulkan saroparda shif- tidagi bzzllur z^andillarga z^adalgan be^isob shamlardan kunduzgiday charogon edi. Gir aylana yozilgan kimxob kurpachalarda boshlariga simobiy salla uragan zarbof tunli nuroniy kishilar utirar edilar. Bobosi,—Ollo unga Ravzai rizvondan joy ato z^ilgay!—fil suyapzdan yasalib, usgiga yulbars terisi yopilgan, baland naz^shinkor kursida uyga tolib utirardi.
Ulugbek suyukli bobosini kurgazzda kungli suv zzchgan- day ravshan tortdi-yu, oldiga chopz^illab bordi-da, ^ulini k^ksiga z^uyib:
—Assalomu alaykum, So^ibsiron ^azratlari!—deb xi- tob z^ildi. Sung, z^ullarini kutarib, momosi urgatgan duoni uz^idi:

—E, parvardigori olam! Bobojonim... Fotichi Nusrat Amir Temur Kuragoniy janoblarining umrini uzoz^, tole’larini baland z^ilgaysen. Tabarruk boshlariga dungan z^umo sushi bul zoti sharifni toabad tark etmagay.
Ulugbek shunday dedi-da, bobosining oez^larini su^- choz^lab, tizzasiga bosh kuydi. Atrofdan: "Ofarin-ofarin", degan xurram xitoblar eshitildi. Bobosi esa avval uning peshonasidan chulp-chulp updi, keyin miyigida kulib:
—Bul munavvar suzlarni z^aydan urganding, tay- logim?—deb suradi va ung tomonida utirgan xushsurat, z^orasoz^ol allomaga yuzlandi.
—Muxtaram mavlono Ali Yazdi. Fazrzrning boshz^a zurriyotlari jangu jadal bobida barkamol bulsa, bul nabiram ilmu urfon bobida benazir ermish. Bul suzda z^a^iz^at bormu, mavlono?
Mavlono Ali Yazdi sul z^ovushtirib ta’zim z^ildi:
—Fil^afsat shundaydur. Nabirangiz Muxammad Ta- ragay ilmi ^andasa, ilmi riyoziyot, alalxusus ilmi nujum bobida tengsiz salo^iyatga musharrafdur. Inshoolloz^, kelgusida. yulduzi yorug, toley baland allomai ja^on bulib nom chinaradur.
Jannatmakon bobosi mamnun jilmayib:
—Inshoollo^, aytganingiz kelgay, mavlono,—dedi,— toki Amir Temur Kuragoniy avlodidan z^am fa^at buyuk lashkarboshilar ermas, ilmu ma’rifat bobida z^am bar­kamol allomalar yetishmogini yaratgan egamdan suraymen. Ez^timol, savollar bordur nabiram Muxammad Taragayga?
Sakkiz yashar Ulugbek yuragi gurs-gurs urib, savlat t^kib utirgan serso^ol, nuroniy allomai kiromlarga z^aradi. Ammo allomalarning aksari unta xayrixoz^lik bilan tikilib, kuplari jilmayib utirishardy. Birinchi bulib eng yosh, xushbichim alloma unga z^arab:
—Uglim, ijozat bersangiz bir savol bersam!—deb murojaat z^ildi: —Deydilarkim, falakda yar^irab turgon bez^isob sitoralar orasida ikki yulduz mavjud emishkim, ular ya^inlashgonda bashariyat ta^dirini burmo^a z^odir buzok insonlar dunyoga kelur ermishlar. Bu sitoralarning nomi ne? Sunggi ikki ming yil davomida ular necha marotaba yaz^inlashganlar va bu saodatli daz^iz^alarda z^aysi ulug zotlar tavallud topmypzlar?—u suzini tugat- magan z^am ediki, yonida utirgan keksa ulamo:
—Afv etasiz, inim,—deya yosh allomaning suzini buldi:—Uylaymanki bu norasidaga beriladurgon savol ermas, bul suroz^.
Atrofdan:
—5^as ^SU³» ^SU³’—Degan kitoblar eshitildi. Lekin
Ulugbek ularning xitoblarini bulib, bobosiga yuzlandi:
—Sodab^iron xazratlari. Ijozat etsalar, mu^taram mavlononing surogrtariga javob bersam?
Amir Temur xushnud kulib, yana uning boshini siladi:
—\ani-^ani? Ijozat, toychogim, ijozat.
Shunda Ulugbek yana boyagiday yuragi gup-gup urib, javob berdi:
—Siz aytgon saodatli sitoralarning nomlari Zu^al va Mushtariydur. Ular ^ar sakkiz yuz yilda bir marotaba ya^inlashadur. Binobarin, sunggi ikki yarim ming yilda ular uch marotaba ya^inlashgandur. Birinchi bor ya^inlash- ganda buyuk ja^ongir Iskander Zul^arnayn tavallud topmish. Ikkinchi bor ya^in kelganlarida paytambarimiz Muxammad alay^issalom dunyoni munavvar ^ilmish, uchin- chi bor ya^inlashganlarida ersa mani bobom fotiki mu­zaffar sodab^iron Amir Temur Kuragoniy ^azratlari dunyoga saodat keltirmish.
Saropardada yana allomalarning "Ofarin-ofarin", de­gan jur ^iy^iri^lari yaNgradi. Ra^matlik bobosi esa tusatdan kuziga yosh olib:
—Inshoollo^, mening boshimga dungan \umo sushi ssning z^am boshintta g^ungay. E, yaratgan egam. Fa^irga ^ilgan inoyatlaringni bul nabiramdan z^am darit tutma- gaysen!—deb duo ^ildi.
Bu esdaliklardan bir zumgina dili oftob chivdanday yorishgan Mirzo Ulugbek, z^ozirgi a^volidan kungli vayron buldi-yu, xayolan bobosiga murojaat zrgldi:
"E bobojonim. Mezuzi dare bobojonim. Norasida mav- ridimda peshonamdan upib, Ollodan saodat tilagan er­ding. Ne guno^ ^ildimki, ^arigan chogimda, bilagimdan k uchim, belimdan ^uvvatim ketganida boshimga bunday musibatlar tushdi. Guno^kor nabirangga madad bergaysen, padari buzrukvorim, madad bergaysen..."
...Mirzo Ulugbek katta yuldan bir tup suvoriylar ot choptirib utganini eshitib, sekin urn id an turdi, atro- figa taajjub bilan tikildi: unga ne buldi? Shunday xatarli paytda olis bolaligini eslab utirsa! Toju taxt gamini yemok; ^rniga, ma^zun xayollar girdobidan chig^ol- masa?
Mirzo Ulugbek sirmizi poyandoz tushalgan xiyobondan o\ista yurib or^aga g^aytarkan, darvozaning yonida os kupikka chumilgan bir necha otlarni kurdi. Koshonadan chizdan shazdoda Abdul’aziz bilan g^ulida maktub ushla- gan shayxulislom Burzdniddin shosha-pisha unta tomon yurishdi.
"Tagan noxush xabar!"—xayolida dedi Mirzo Ulugbek.
—K,ayda yuribsiz, zdzratim?—dedi shayxulislom zdn- sirab.—Amir Iskandar barlosdan chopar kelibdur.
—Tagan ne mujda?—Mirzo Ulugbek tuxtab nomaga sul chuzdi. Bir parcha sari»; zdgozga palapartish yozilgan nomada amir Iskandar sha^zoda Abdullatifning zdrovul zdshinlari pistirmadan chi^ib, uning zdlb zdshinlariga zdmla >;ilganini yozgan edi. Amirning xabar berishicha, shazdodaning ^ushinyda fillar zdm bor. Bu fillar uning suvoriylariga da^shat solgani boisidan u dorussaltana tomon chekinmo»;ni lozim kurgan...
Mirzo Ulugbek kuzlarini nomadan uzib, ugli bilan shayxulislomga zdradi. U endigina koshona yonida turgan bir guru^ saroy mazdamlariga kuzi tushdi, Mazfamlar orasida jiyanlari—sha^zoda Abdulla bilan Abu Said Mirzo zdm turar, zarbof tun ichidan suvoriy sovut, boshlariga tilla zdshiyali dubulga kiygan bu ikki shazdodaniig ^am kuzlarida taraddud, zdrakatlarida tozdtsizlik sezilib turardi.
Mirzo Ulugbek oyozdarini kerib tuxtadi. Ajabo: su­voriy sovutlar kiyib, serbar kamarlariga oltin »;ilich tazdan bu sarkardalar, ^immatbazd sarupolarga uranga bu saroy azdi nechun bunchalik titraydi, nedan zdrsadi? Basharti shazdodadan »;ur»;yea nechun amir Sultonsho^ tar- xonga uxshab, uning tarafiga zdchib utmaydi?..
Mirzo Ulugbek jurttaga ovozini kutarib:
—Sha^zoda lashkari yurish boshlabdur,—dedi.—Lashkar- larida fillar bor ermish.
Shayxulislom Bur^oniddin rangi uchib, boshini sarak- sarak sildi.
—Davlatpano^ ne farmon bergaylar?
Mirzo Ulugbek miyigida kulimsiradi.
—Ollo taolo peshonaga neni yozgan bulsa shu buladi, ta»;sir.
—Inshoolloz;, peshonangiz yorug bulgay. Va illo...
—Jang-jadal »;ilmo^!..
Shayxulislom chuzdi sozdlini ushlab, bosh chayzddi va guyo saroy azdi eshitishini istamaganday:
—Dorussaltanaga zdytmo»; darkor, onzdzratim!—dedi sekin.—{^al’a musta^kam...
Mirzo Ulugbek asabiy zdrakat zdlib:
—^ay^ot!—dedi.—Sha^zodada tosh otguvchi arrodalar bordur, ta^sir! Butkul shaz^ar zer-zabar buladi! Butkul sha^ar!
Chol yana asabiylashib boshini sarak-sarak z^ildi.
—Vallozrz a’lam bissavob! Va lekin tatarin ololmas, sultonim! Jamiki masjidlarga xutba uzrzturmen. Barcha fuz^aro oyoz^a turadur, davlatpanoz^!..
Mirzo Ulugbek javob bermadi. U shayxulislom Burz^oniddinning samimiyligiga shubz^a ^ilmas, z^ozir bu ogir vaziyatda Samar^andga chekinib, darvozalarni berki- tib olishdan bopщa chora yugushgini tushunar, ayni zamonda ^ali ozis-ovsatni gamlab olmagan shaz^ar katta <-;ushinning uzo*; samaliga tob bera olmasligiga z^am a^ti star edi. Lekin, eng muz^imi, tomirlarida mudrab yotgan bobosining $oni yana kupira boshlagan, u silich yalangochlab, jang z^ilgisi, bu sotkan lashkarboshilar oldida Amir Temurning nabirasi ekanligini, jon bersa ^am osonlikcha bermasligini bir kursatib suygisi, ni^oyat, sha\zoda bilan yuzma-yuz kelgisi, u bilan bir ogiz gaplashgisi kelardi.
Sha^zodaning zugrovul z^ushinlari dovondan chitsib zorish boshlagan emish!.. Bobosi Amir Temur bunday z^olatlarda ganimning z^irovul z^ushinlarini oldinga utkazib yuborar, sung banozщ jaronnzr va barongir suvoriylari bilan z^urshab olib, sop^onga tushirar edi. Agarchi ganim lashkarlariga yordam kelsa e\tiyotda turgan chopovul va shak;ovul sushinlarini jangga solib, z^atlu sirgin z^ilardi... U esa... ^ayz^ot! U z^yech sachon salozrыt- li sarkarda bulgan emas! Va lekin... yuz^, u z^am zkang ^iladi! Jang-jadalsiz jon bermaydi!..
—Davlatpanoz^...
—Uylab kurmoz^ darkor, taz^sir!—Mzzrzo Ulugbek k;ovogini uyganicha koshona tomon yurdi. . Iulda turgan sha^zodalar shosha-pisha yul berishdi. Koshonaning ikkin- chi oshyonidagi devorlari firuzarang sopol parchinlar bilan bezatilgan katta xonaga shoz^i kurpachalar tushalib, xontaxtalar z^uyilgan, xontaxtalar yogliz; patirlar, me- va-cheva, zrzvurilgan goz va kaboblarga tuda edi.
Mirzo Ulugbek ichida kulib \uydi: "Ulim oldzadan bazmi jamshid!”
U turga, bir maz^allar bobosi Amir Temur ugirgan