Ибрайым юсупов

 
ЖУБАТЫЎ 
(«Қулағым еситпейди, көзим гиреў тартты» деп 
налыған бир яшуллыға) 
«Еситпейди» деп налыма қулаққа,

---

58
Онда турған ҳеш гәп жоқ арсынғандай.
Бул күнде сондай сөзлер айтылмақта,
Еситкиш қулақлар да сарсылғандай. 
«Көзлерим гиреў тартты» деп өкинбе,
Онда гәп жоқ, қысынып, бекингендей,
Бул топалаң дүньяда усы күнде
Қызық жоқ көрмедим деп өкингендей. 
1990-жыл. 
 
ТУСАЎЛЫ КИЙИК 
 
(Мүсинши Қ. Жолдасбекке) 
Қара пышақ қара тасқа
Жанып-жанып қайралады.
Бул шийбуўын аяқларым
Неге шандып байланады? 
Я болмаса бул аяқлар 
Желден жүйрик емеспеди?
«Мийрим» деген сөз қаяқта?
Бар болса «қой» демеспеди. 
Желдей жүйрик төрт аяғың,
Еки аяклы жаўызларға
Қалай ғана услаттыңлар,
Көзи қыйып баўызлаўға. 
Мийрим жоқ-аў ырасында,
Бул инсанның баласында.
Маңырап жүр ылақ генем,
Қай путаның арасында?... 
Июль, 1991-жыл. 

---

59
 
* * * 
Және келдим сениң қәбириң басына,
Келгенимди билмесең де, билсең де.
Өзиң барда жетиў ушын қасыңа,
Мен асығар едим қайда жүрсем де. 
Әлле қандай көрип басқа бағларды,
Кеўил қусым ушса сайран етиўге,
Дәрҳал-ақ сағынып арзыўлы ярды,
Талўас етер едим саған жетиўге. 
«Шайыр, усайды ғой сенде йош барға!»
Деп күлген жүзиңе мен едим ҳәўес.
Сол өзиң сыйпаған қара шашларға
Қыраў түсти, бирақ гәп онда емес. 
Гәп сонда: сен бизди таслап кеткели,
Адамлар өзгерген, заман өзгерген. 
Дарғасы бийрәҳим әжел өткели,
Арғы жүзге кетти талай көз көрген. 
Адамлар өзгерди, заман өзгерди,
Мен қалай өзгермей калайын сонда?!
Ойламаған ислерди де көз көрди.
Тәғдир бурды атымды өзге бир жолға. 
Бундайда көбейер пәнди-үгитлер,
Ақылға көп ерген адасар екен.
Өмирлик жолдасы өлген жигитлер,
Қызлы үйге қарап жыласар екен. 
Гүзги кеш. Ызғырық. Түспекте геўгим.
Шаршадым, сандалып жалғыз жүристен.

---

60
Бир кеште айнасын қақсам биреўдиң,
Күлки ҳәм музыка еситилди иштен ... 
«Жаңарар» деп еди сүйги-муҳаббат,
Жаңармаса керек ол бир түйирде.
Босатып жиберген ийеси жоқ ат,
Басы батпас екен бөтен үйирге. 
Көплердиң қүстаны қылғаны аздай,
Бәлким, сен де бизге тағне етерсең?
Тобынан айрылған торала ғаздай,
Сонда неге өзиң таслап кетесең? 
Базда мен сыймайман бул кең әлемге,
Сыртлай қарағанға жоқтай әрманым.
Не деп турғанымды еситесең бе?
Мен сени, мен сени... сағындым, жаным. 
Тек сен қас-қабақтан аңлар едиң де,
Кешир, гүбирленип дәртимди айттым. 
«Суўықта жалаңбас турма» дедиң бе?
«Қайт үйге» дейсең бе? - Ал, онда қайттым. 
1-ноябрь 1990-жыл.