Мақпал
|
-Кийик! Кийикбай. Ҳаў Арыслан келдиң бе? Жипек бул Арыслан.
|
Жипек
|
-Бизлер таныспыз, Мақпал апа.
|
Мақпал
|
-Солай ма, ҳә белелер. Жипек Арыслан енди биз де ислейди. Оған мерседестиң шоферлығына буйрық таярла.
|
Жипек
|
-Жаным менен. Арыслан сен бара бер. Мен ҳәзир, Мақпал апа. Мен сизиң алдыңызда гунакарман, мени кешириң.
|
Мақпал
|
-Ҳе, неге?
|
Жипек
|
-Мен сиз ҳаққыңызда басқаша пикирлеген едим. Мен Кийикти сизден қызғанып, сиз туўралы болмағыр сөзлерди айттым. Енди мен бахтымды таптым!
|
Мақпал
|
-Жипек сиңлим, сен де мени кешир. Басында сен туўралы басқаша пикирде едим. Мен де Кийикти сеннен қызғандым. Турмыста не болмайды, буның бәри енди өтип кетти.
|
Жипек
|
-Мақпал апа, сиз қандай жақсысыз. Кийикте сизди сондай жақсы көреди. Сиз халық ушын көп хызмет етип атырсыз. Рахмет сизге.
|
Мақпал
|
-Жипек мен сени тусиндим. Еле биргеликте көп жумыслар ислеймиз. Енди бар жаңағы буйрықты таярла.
|
Жипек
|
-Жаным менен, Мақпал апа.
|
Кийикбай
|
-Көп куттирип қойдым ба? Кешир, той көйлегин аламан деп кешигип қалдым. Мине кийип көр?
|
Мақпал |
-Усындай көйлекти кийгим келмейди. Цехтағы қызларым, тойымызға арнап, екеўмизге де миллий кийим таярлап атыр, соны кийемиз.
|
|
