Kimde bir güzellik varsa, bilsin ki ödünçtür

 

---

TİLKİNİN TAKSİMİ
Aslan, kurt ve tilki arkadaş olmuş, avlanmaya çıkmışlardı. Akşama doğru bir yaban 
öküzü, bir dağ keçisi, bir de semiz tavşan yakaladılar. Avlarını sürükleyerek ormana 
getirince kral aslan kurda dönüp: 
-Bunları, aramızda adaletle taksim et bakalım! Diye emir verdi. 
Kurt: 
-Padişahım, dedi, yaban öküzü en büyük av olduğu için size layıktır. Keçi orta boyda, orta 
irilikte, o da benim olsun. Tilki de tavşanı alsın. 
Aslan, kurdun taksimine şiddetle karşı çıkıp: 
-Sen kim oluyorsun da ben varken pay istiyorsun? Diye kükredi. 
Bir pençe ile kurdu yere yıkıp parçaladıktan sonra tilkiye döndü: 
-Haydi, dedi, avlarımızı bir de sen taksim et! 
Tilki yüreğini dolduran korkuyu gizlemeye çalışarak: 
-Aman efendimiz dedi, pay etmekte neymiş? Bu semiz öküz sizin kuşluk yemeğinizdir, 
keçiyi gün ortasında yer, akşama doğru da tavşanla kendinize ziyafet çekersiniz! 
Aslan, tilkinin taksimini pek beğenmiş, yüzü gülmeye başlamıştı. 
-İşte adaletli bir taksim böyle olur diye mırıldandı. Bu çeşit pay etmeyi kimden öğrendin 
sen? 
Tilki başını çevirip yerde yatan kurdu gösterdi: 
-Padişahım, dedi, tabi kurdun halinden... 
Aslan bu cevaba daha çok memnun oldu. 
-Aferin dedi, alçak kurttan ibret aldığın için avların üçü de senin olsun! 
Evet, akıllı kişi odur ki çekinilen belada dostlarının ölümünden ibret alır ve nerede, nasıl 
davranması gerektiğini bilir. 
Sen aklın ve kurnazlığınla hem canını kurtardın, hem de avların tümüne sahip oldun. 
Haydi, afiyetle ye.
 
DEVECİ İLE FİLOZOF
Çöllerde avare dolaşan bir filozof, devesi ile yolculuk yapan bir köylüye rastladı. 
Nereden gelip nereye gittiğini öğrendikten sonra, devenin iki yanına sarkmış çuvallarda 
neler olduğunu sordu. 
Köylü: 
-Onların birine buğday, diğerine kum doldurdum... Diye cevap verdi. 
Filozof: 
- Buğdayı anladım ama kumu niçin doldurdun? Diye sorunca Köylü: 
-İkinci çuval boş kalsaydı denge bozulurdu! Dedi. Filozof gülmeye başladı: 
- Denge sağlamak için buğdayın yarısını bir çuvala, diğer yarısını da öbürüne 
doldursaydın herhalde daha akıllıca davranmış, zavallı devenin yükünü de azaltmış 
olurdun dedi. 
Köylü şaşırmış, bu bilge adama hayranlıkla bakmaya başlamıştı. 
- Sen, dedi, padişah yahut vezir olmalısın! Bu kadar akıl ancak onlarda bulunabilir. 
- Hayır dedi filozof, ben ne padişahım, ne de vezir.
- Öyleyse dükkân sahibi zengin birisin... 
- Ne gezer, cebinde mangırı bile olmayan bir adamım ben! Bunca bilgi ve hikmetin 
karşılığı olarak elimdeki şu değnek ve hırpani kıyafetlerimle gezip duruyorum çöllerde... 
Köylü bu cevap karşısında hiç memnun olmamıştı: 
-Çekil git yanımdan! Diye bağırdı. Senin bilgi ve hikmet dediğin şeyin bir faydası 
bulunsaydı, önce sana yarardı. 
Torbamın birinde kum, diğerinde buğday olması, senin içi boş bilgi ve felsefenden çok 
daha iyidir!