Kin A’zam Pakananing oshiq ko‘ngli (qissa)
Download 0.7 Mb. Pdf ko'rish
|
|
Er
kin A’zam Pakananing oshiq ko‘ngli (qissa) o‘tkazdi «Dunyomiding, ro‘yomiding…» ______________ * Usmon Nosir satri. 16 Orzumand Pakanamiz sarguzashtlarining bu yog‘i tasodiflardan iborat. Ularni Pakana ham, biz ham to‘qib chiqarganimiz yo‘q. Zinhor-bazinhor. Aslida tasodiflarga tuliq hayotning tabiiy izmi bu. Faqat, sizu bizga shunday tuyuladi. Teatr safardan qaytgan kunning ertasiga Pakana ta’tilga chiqib, oyoqog‘rig‘ini davolatgani, qarangki, xuddi o‘sha tomonga — Chortoqqa ketadigan bo‘lib qoldi. Ta’tili — ma’lum jadval bo‘yicha, yo‘llanmasi ham aynan o‘sha kundan edi. Nimasi tasodif buning? Pakana oxirgi ish kuni kechqurun uyga qaytayotib avtobusda kimni uchratdi deng? Qo‘lida og‘irgina tuguncha, Safsar Yunusobodda yashaydigan opasinikiga yo‘l olgan ekan. Buning nimasi tasodif? Pakana darhol uning qo‘lidan yukini olib, safar qanday utganini, taassurotlarini surishtira ketdi. Safsar negadir g‘amgin, xomush edi. Behafsala javob kildi. Pakana buni charchoqqa yo‘ydi. Safar hayotini kim bilmaydi? Ayniqsa — betartib, to‘polon jamoaviy safarlarni! Suhbatlari unchalik qovush magan bo‘lsa-da, avtobusdan tushilgach, Pakana Safsarni manziliga qadar kuzatib quydi. Xayrlashayotib, portretni ta’tilidan keyin, xudo xohlasa, kuzda bitirajaklarini aytdi. — Shuning bitmagani yaxshi, — deb qoldi Safsar kutilmagan bir sho‘xchanlik bilan. — Bitgan narsalarni xush ko‘rmayman. Bitdi degani — tugadi, tamom bo‘ldi, degani-da, shunaqamasmi? Chalasi yaxshi, doim shuni o‘ylab yurasiz. Innaykeyin, bu dunyoda mukammal nima bor o‘zi? Ha, darvoqe, Namangandan men sizga sovg‘a olib kelganman. Nimaligini ko‘rganda bilasiz. O‘ylang, qani, topa olarmikansiz? Pakananing ko‘nglida chiroq emas, mash’ala yondi. Murg‘ak bir umid bilan qizga tikila-tikila xayrlashdi u. Kechasi xuddi ana shu manzara — kuzatuv manzarasini Pakana qaytib tushida ko‘rdi. Ikkalasi g‘ira-shira oqshom pallasi sokin, ikki cheti daraxtzor xiyobon bo‘ylab ketib borishayotir. Ikkalasi-da shod, baxtiyor. Pakana qarasa — bo‘yi unchalik past ham emas, Safsardan tikroq, hatto baland emish! Tuyqus yonlaridan o‘smir yoshidagi bir yigit-qiz qo‘ltiqlashib o‘tibdi. Qizi emish! Besh-olti qadam uzoqlashgach, u orqasiga qarab qichqirarmish: «Baribir pakanasiz-ku, adajon, o‘zingizdan balandi bilan yurib nima qilasiz? Qarang, uningizning oyog‘i cho‘loq ekan, cho‘loq ekan, cho‘loq… Siz — pakana, pakana, pakana…» Pakana uyg‘onib ketib, taajjubga tushdi. Kecha, rostdan ham, yonlaridan novcha- novcha bir yigit- qiz o‘tgan edi.„ Lekin qo‘ltiqlashib emas! Shunchaki, gaplashib. Kimdir orqadan nimadir degandek ham bo‘ldi. Ehtimol, o‘zaro bir gapdir, |
