Kirish. Dasturiy ta’minot jarayonlari. Dasturiy ta'minotni konstruksiyalash

Ortib borish modeli. Incremental(ortib borish) ishlab chiqish dastlabki amaliy ko’rinishni ishlab chiqish g’oyasiga asoslangan. Foydalanuvchi izohlariga qarab tizimning keyingi versiyalari ishlab chiqiladi.

Ko’pgina dasturiy ta’minot loyihalarida bir nechta qayta foydalaniladigan dasturiy ta’minotlar mavjuv.

Qayta foydalanishga mo’ljallangan jarayonlarda foydalanish mumkin bo’lgan uch xil turdagi dasturiy ta’minot komponentalari bor:

1. 
   Veb servislar servis standartlariga ko’ra ishlab chiqilgan
   
2. 
   .NET yoki J2EE kabi componenta freymvorklarga integratsiya qilinadigan paketlangan obyektlar kolleksiyasi
   
3. 
   Maxsus muhitlarda foydalanish uchun sozlangan autonom dasturiy ta’minot tizimlari.
   

3. Dasturiy ta'minotni konstruksiyalash.
Dasturiy ta'minotni loyixalash aslida uni konstruksiyalashdan boshlanadi. Bunda dasturlash bosqichi uchun zarur bo‘lgan ichki loyixalash rejasi aniqlanadi. Faxmlaganingizdek, bu bosqich biror dasturlash tilidan foydalanmasdan, biroq ma'lum DT yaratishning dasturiy minstrumentini ko‘zlab olib boriladi.
Dasturiy maxsulotni konstruksiyalashda quyidagilar bajariladi:

• 
  yechiladigan masalaning funksional dekompozisiyasi quriladi, uning asosida masalani ifodalovchi tizimning arxitekturasi aniqlanadi;
  
• 
  dasturiy ta'minotni tashqi loyixalash, foydalanuvchi bilan tashqi muloqatini ifodalash;
  
• 
  zarur bo‘lsa ma'lumotlar bazasini loyixalash;
  
• 
  dasturiy ta'minotni arxitekturasini loyixalash, ya'ni yechilayotgan masala bilan funksional bog‘liq bo‘lgan ob'ektlar va modullar to‘plamini, hamda ularni birikishini va talablarini aniqlash
  

Talablar to‘g‘ri aniqlangandan keyin yuz beradigan xatoliklarni taqsimlanishi
Dasturiy maxsulotni ishlab chiqish xayot siklining eng xafvli kasallagi sudraluvchi yoki barbod bo‘luvchi loyixa sindromidir. Bu sindrom dasturiy maxsulotni konstruksiyalash to‘liq bo‘lmaganda va yetarlicha tashkil etilmaganda, hamda loyixaning ba'zi jixatlari noto‘g‘ri konstruksiyalanganda paydo bo‘ladi.
Bunday xollarda, dasturiy ta'minotni yaratish davomida foydalanuvchilar dasturning aloxida tayyor qismlarini ko‘rib chiqib unga ba'zi o‘zgartishlar kiritishni so‘raydi, hamda loyixaning ushbu qismi tashqi tasnifda noaniq ta'riflanganligini ko‘rsatadi.
Asta-sekinlik bilan yaratilayotgan dasturiy tizim yiriklashib boradi. Dasturning yaratilgan qismlariga global, yirik o‘zgartishlar kiritish imkoni bo‘lmaydi, biroq unga o‘zgartish va takomillashtirishlar kiritish zarur bo‘ladi.
Bunday xolat birinchi navbatda loyixaning aloxida qismlarini yaratish uchun vaqt limitini ortiqcha sarflanishiga olib keladi va loyixaning umuiy sxemasidagi aloxida funksional konstruksiyalardagi buzilish tufayli dasturiy ta'minotni baqaror ishlashiga sabab bo‘ladi.
Dasturiy ta'minotni loyixalashning asosiy prinsipini quyidagi sxema shaklida tasvirlash mumkin:
Yuqori satxdagi dastlabki tashqi loyixa yaratiladigan dasturiy maxsulotning tashqi muxit bilan (odatda foydalanuvchi bilan) o‘zaro aloqasini nazarda tutadi. Biroq unda ko‘pgina mayda detallar ko‘rib chiqilmaydi va bu detallar batafsil tashqi loyixada aniqlanadi.

4.