Komil inson ma’naviyati

I bob. Ma’naviyat va mafkuraning jamiyat taraqqiyotida komil insonni shakllantirish
1.1.Abu Nasr Forobiyning komil inson haqidagi qarashlari
Komil inson konsepsiyasi va Abu Nasr Forobiyning komil inson
haqidagi qarashlari va uning bugungi kundagi ahamiyati haqida fikr yuritiladi. U
o‟zining ijtimoiy, falsafiy, siyosiy va axloqiy qarashlarining markaziga inson va
uning axloqiy kamolotini, maqsad-muddaolarini o`rganishni va baxt-saodatga
yetishuv bosqichlarini ko`rsatishni qo`yadi. Forobiy ilm-fanni va aqlni baxtsaodatga erishishning asosiy vositasi deb bildi. Asrlar davomida xalqlar, dinlarda hikoya, ertak, xalq og`zaki ijodlarida, qadriyatlarda, urf-odatlarlarda, kitoblarda komil inson g`oyalarini ko`rishimiz
mumkin. Abu Nasr Forobiy, Al Beruniy, Ibn Sino, Imom Buxoriy, Alisher Navoiy
va boshqa buyuk mutafakkirlarimiz asarlarida, milliy tarbiyamizda komil inson
konsepsiyasi bosh g`oya bo`lib kelgan desak adashmaymiz. Shulardan Sharq
uyg`onish davri buyuk namoyondalaridan biri bo`lgan Abu Nasr Forobiyning ilmiy merosini akademik M.M.Xayrullayev tomonlaridan chuqur va har tomonlama o`rganganlar. Bu maqolada Komil inson konsepsiyasi va Abu Nasr Forobiyning
komil inson haqidagi qarashlari va uning bugungi kundagi ahamiyati haqida fikr
yuritmoqchimiz. Bu borada mamlakatimizda inson manfaatlarini muhofaza
qilishga qaratilgan bir qancha islohatlar amalga oshirilmoqda. Shulardan biri ta`lim
va tarbiyani uzviy bog`langan holda olib borilayotgan islohatlar “Kadrlar
tayyorlash milliy dasturi” va “Ta`lim to`g`risidagi qonun”ga asoslanib, bunda
insonni har tomonlama barkamol – yetuk avlod qilib tarbiyalashga qaratilgan
masalalar davlat siyosati darajasi kabi chuqur islohatlarni o`zida mujassam etuvchi,
uzoqqa mo‟ljallangan bosqichma-bosqich kompleks yondashuvni ko`zda tutadi.
Komil inson darajasiga yetmoqlik uchun inson o`z so`zi, bajarayotgan amaliy
ishlari, ko`nglidagi niyati va orzusi bilan qanchalik odamlarga foyda keltirsa, haq
yo‟ldan borib, yomonlarni to‟g‟ri yo‟lga boshlasa ana shu inson komil shaxs
nomiga davogar bo`ladi. Komillikning oliy timsoli sifatida imon-e`tiqodlilik, halol
va poklilkdir. Mamlakatimizning kelajagi buyukligi ham har bir fuqarolarning
komillik sari intilib yashamog`iga bog`liqdir. Ayniqsa, hozirgi tahlikali davr
sharoitida har bir insonda onglilik, halollik, poklik, ogohlik, iymonli bo`lishlik,
vijdonli va diyonatlilik bo‟lish zarurligini hammamiz yaxshi anglamog`miz kerak.
Mustaqil O‟zbekistonning birinchi prezidenti tomonidan mana shuning uchun ham
ma‟naviy barkamol inson tarbiyasiga juda katta ahamiyat berilib, yoshlarni
Vatanini, xalqini sevuvchi komil inson qilib tarbiyalashga katta e`tibor berib,
komil inson shaxsiga shunday ta‟rif berganlar: “Komil inson deganda, biz avvalo,
onggi yuksak, mustaqil fikrlay oladigan, hulq atvori bilan o‟zgalarga ibrat
bo‟ladigan bilimli, ma‟rifatli kishilarni tushunamiz”, deb yozadi Islom Karimov.
Komillik darajasiga yetmoqlik avvalo inson tarbiyasiga ma‟suliyatli
yondashilagan murakkab jarayon bo‟lib, bunda uning biror sohasini ko‟zdan
qochirish mumkin emas. Komil inson darajasi – aql-idrokning yetukligi, axloqiy
mukammallik, nafs tarbiyasi, yuksk estetik did-farosat, ma‟naviy va jismoniy
barkamollik ko‟rinishlarga egadir. Shaxsni har tomonlama yetuk qilib tarbiyalash
ajdodlarimizning bebaho meroslarida, shuningdek tasavvuf ta‟limotida ham bu
masalaga e`tibor qaratib, Aziziddin Nasafiyni misol tariqasida aytishimiz mumkin.
U “Komil inson bo‟lish uchun to‟rt sifat kamolotga yetgan bo‟lishi kerakligini:
ezgu so`z, ezgu fe`l, ezgu axloq va maorif, deb ta`kidlagan edi. Buyuk
mutafakkirlarimmizdan yana biri Abu Rayxon Beruniyning, pokiza hulq-atvor,
go`zal axloq-odob, xalollik-ma`rifat komillik manbalari deb qaragan. O‟rta asr
faylasuflaridan yana biri Abu Ali ibn Sino insonning komilligi ma`naviy kamolot
va go`zallikka intilishida deb biladi. Xatto, islom dinimiznimizning muqaddas
kitobi Qur`oni Karimda “Alloh go`zal, u go`zallikni sevadi”– deb bejizga
aytilmagan. Yapon yoshlarida ta`lim muassasalari uchun chiqarilgan “Ideal yaponning fazilatlari” deb nomlangan hujjatga ko`ra yapon yoshlarida 16 ta fazilatlar shakllantiriladi. Bu 16 fazilatlar 4 guruhga bo`linar ekan.
Bular:
1) shaxsiy sifatlar erkinlik, o`ziga xoslikni rivojlantirish, mustaqil bo`lish, o`z hohishlarini idora qila olish, piyetet(ehtirom) tuyg`usiga egalik;
2) oila boshlig`iga xos sifatlar: o`z uyini
mehr-muhabbat, halovat va tarbiya maskaniga aylantira olish;
3) ijtimoiy sifatlar:
o`z ishiga sadoqat, jamiyat farovonligiga hissa qo`shish, ijodkorlik, milliy
(ijtimoiy) qadriyatlarni hurmat qilish;
4) fuqarolik sifatlari: vatanga sodiq bo`lish,
davlat ramzlarini qadrlash, ijtimoiy faollik, eng yaxshi milliy fazilatlar sohibi
bo`lishni o`rgatilar ekan.

Komil inson haqida gap ketar ekan, bu borada o`zlarining bebaho qarashlari

va g`oyalarini ilgari surgan Abu Nasr Forobiy dunyoqarashida ijtimoiy, siyosiy va
axloqiy fikrlar ham muhim oʻrinni egallaydi. Mutafakkir yunon falsafasini chuqur
o‟rgangani, unga sharxlar yozgani va olamga targ`ib qigani hamda zamonasining
bilimlarini o‟zlashtirib, ilm-fan rivojiga hissa qo`shgani uchun “al Muallim
assoniy” (“Ikkinchi muallim”, Arestoteldan keyin) va “Sharq Arastusi” degan
nomlarga sazovor bo`lgan. Allomaning “Baxtsaodatga erishuv haqida”, “Fozil
shahar aholisining fikrlari”, “Baxtsaodatga erishuv yoʻllari haqida risola”, “Buyuk
kishilarning naqllari”, “Musiqa haqida katta kitob”, “Fuqarolik siyosati” va boshqa
asarlari insoniyat jamiyati paydo bo`lishi va rivojlanishining muayyan tabiiy
sabablari, uni boshqarish, insoniylik, adolat, yetuk jamoa, axloq-odob, taʼlimtarbiya va komil inson kabi masalalariga bagʻishlangan.
Forobiy o'zining falsafiy qarashlarida insoniylikni ulug'laydi. “Fozil shaxar
odamlari” nomli asarida u o‟zining “Har kimki ilmi hikmatni desa, uni yoshligidan
boshlasin, makr va hiylalardan uzoq bo‟lsin, barcha qonun-qoidalarni bilsin, dono
kishilarni hurmat qilsin, ilm ahlidan molini ayamasin” degan fikri bilan yuksak
ta‟lim va tarbiya komillikka yetaklovchi asosiy omillar ekanligini e`tirof etadi.
Forobiy insonnig shakllanishida ta`lim-tarbiyaga katta e`tibor berib, “Ta`lim berish
–o`quvchiga oqish, o`rganish asosida fan, nazariy bilim berishdir. Tarbiya berish
esa yoshlarga ma‟lum hunar egallash uchun zarur bo‟lgan xulq normalarini va
amaliy malakalarni o`rgatishdir” va “Inson yaxshi tarbiya ko`rmagan va
turmushda tajriba orttirmagan bo`lsa, u ko‟p narsalarni nazarga ilmaydiva ulardan
jirkanadi”, deb ta‟kidlaydi. Alloma Yaqin va O`rta Sharq mamlakatlari
orasida birinchilardan bo‟lib boshqa jamiyatning kelib chiqishi, uning maqsad va
vazifalari haqidagi ta`limotni ishlab chiqdi. U o`sha davr sharoitida jamiyatning
tabiiy ravishda kelib chiqqanligi, inson hayot qiyinchiliklarini bir o`zi, yakkalikda
qarshi kurasha olmasligi, u o`z extiyojlarini qondirishda insonlar jamoasiga
muhtojligini asoslab berdi. “Har bir inson o‟z tabiati bilan shunday tuzilganki, u
yashash va oily darajadagi yetuklikka erishmoq uchun ko`p narsalarga muhtojlikni
sezadi, u bir o`zi bunday narsalarni qo`lga kirita olmaydi, ularga ega bo`lmoqlik
uchun insonlar jamoasiga ehtiyoj tug`iladi. Bunday jamoa a`zolarining faoliyati
umumiy holda ularning har biriga yashash va yetuklikka erishuv uchun zarur
bo`lgan ehtiyojlarni, narsalarni yetkazib beradi. Shuning uchun insonlar
ko`payadilar va yerning aholi yashaydigan qismiga o`rnashadilar, shunday qilib
insonlar jamoasi paydo bo`ladi”. Forobiyning fozil jamoa haqidagi qarashlarida
insonparvarlik g`oyalari baxt-saodat va axloqiy kamolotga erishuv g`oyalari bilan
uzviy bog`liqdir. U o`zining ijtimoiy, falsafiy, siyosiy va axloqiy qarashlarining
markaziga inson va uning axloqiy kamolotini, maqsad-muddaolarini o`rganishni va
baxt-saodatga yetishuv bosqichlarini ko`rsatishni qo`yadi. Alloma o`zining
qarashlarida axloqiy kamolotga shunday ta`rif beradi: xayr-ehsonli ishlar va go`zal
insoniy fazilatlarni aytadi. Dangasalik, bekorchilik, bilimsizlik, ongsizlik, kasbhunarsizlik kabi salbiy xislatlar – axloqiy kamolotga halaqit beruvchi deya
ta`riflaydi. Forobiy ilm-fanni va aqlni baxt-saodatga erishishning asosiy vositasi
deb bildi. Bundan tashqari mutaffakir musiqani inson tarbiyasiga ta‟sir
ko`rsatuvchi omil sifatida ko`rsatadi. Forobiyning jamiyat va axloq haqida
yaratgan yaxlit ta`limoti ilk o`rta asrlar va keying davrlarda Sharq mamlakatlarida
keng yoyildi. O`rta asr mutaffakirlari Ibn al-Kiftiy, Ibn Abi Usabi`a, Ibn Xallikon,
Bayhakiy, Ibn Sino, Ibn Boja, Umar Hayyom, Beruniy, Ibn Ro`shdiy, Ibn Xaldun
kabilar Forobiyning asarlarini chuqur o‟rganib, uni yangi g`oyalar bilan
boyitganlar.
“Ma’naviyat” ko‘p qirrali tushuncha. U insonning zoxiriy va botiniy jihatlarini o‘zida qamrab oladi. SHu bois, uning mohiyati, predmeti, tushunchalari va rivojlanish qon uniyatlariga bag‘ishlanib respublikamiz ziyolilari o‘rtasida qizg‘in munozaralar olib borilmoqda.
“Ma’naviyat” tushunchasiga ilmiy, falsafiy, adabiy, axloqiy yoki oddiy tilda ifodalanadigan ko‘plab ta’riflarni keltirish mumkin. SHu nuqtai nazardan qaralganda, olimlarimiz tomonidan tayyorlangan ilmiy maqolalar, risolalar, o‘quv qo‘llanmalar, lug‘atlarda “Ma’naviyat” tushunchasi va uning tamoyillariga o‘ziga xos izoh va ta’riflar berib kelinmoqda. Bunga sabab “Ma’naviyat” tushunchasi keng ma’noda jamiyat hayotidagi g‘oyaviy, mafkuraviy, ma’rifiy, madaniy, diniy va axloqiy qarashlarni o‘zida to‘la mujassam etgan ijtimoiy-ma’naviy hodisa ekanligidir.¹
Aslida ma’naviyat – insonni jamiki boshqa mavjudotlardan ajratib turadigan eng baquvvat ma’naviy-ruhiy omil hisoblanadi. Inson – tabiatning, barcha mavjudotning gultoji- deyilganda uning ushbu xislati, ya’ni yuksak ma’naviyat egasi bo‘la olish imkoniyati nazarda tutiladi. Bu imkonni boshqa jonzotlarda ko‘rmaymiz.
Moddiy narsalar odamga jismoniy oziq va quvvat bersa, ma’naviyat unga ruhiy oziq va qudrat bag‘ishlaydi. Faqat moddiy jihatdan ta’minlanish bilan kifoyalanish – ongsiz va ruhsiz mahluqotlarga xos. Ma’naviyatga intilish esa ruh va ong egasi bo‘lmish odamzotgagina xos fazilatdir. Ma’naviyat odamning aqliy va ruhiy olami majmui kabi murakkab ijtimoiy hodisadir.
Ma’naviyat juda keng qamrovli tushuncha bo‘lganligi uchun ham, yuqorida ta’kidlaganimizdek uni bir jumlada ifodalash nihoyatda mushkul.
Ma’naviyat ko‘proq inson qalbiga, botiniy dunyosiga qaratilganligi bilan ajralib turadi. SHu ma’noda ma’naviyat inson qalbidagi ilohiy bir nur sanaladiki, bu ilohiy nur hech bir jonzotda yo‘q. Ma’naviyat shunday sehrli tilsimki, uni tugal echishga bashar qudrati etmaydi. SHunday ekan, «ma’naviyat» tushunchasiga bir yo‘la mukammal ta’rif berish murakkab hisoblanadi.
Unga ta’rif berishda Islom Karimovning nazariy qarashlariga, milliy qadriyatlarimizni, tarixiy va madaniy-ma’naviy merosimizni tiklash borasidagi amaliy faoliyatlariga tayanishimiz, uni o‘zimiz uchun dasturulamal qilib olishimiz maqsadga muvofiq. YUrtboshimiz «YUksak ma’naviyat- engilmas kuch” asarida insonni inson qiladigan, uning ongi va ruhiyati bilan chambarchas bog‘langan bu tushuncha har qaysi odam, jamiyat, millat va xalq hayotida hech narsa bilan o‘lchab bo‘lmaydigan o‘rin tutishligini uqtirib: «Ma’naviyat - insonni ruhan poklanish, qalban ulg‘ayishga chorlaydigan, odamning ichki dunyosi, irodasini baquvvat, iymon – e’tiqodini butun qiladigan, vijdonini uyg‘otadigan beqiyos kuch, uning barcha qarashlarining mezonidir”² deb ta’riflagan edilar. Bu ta’rifda inson faoliyatining barcha ma’naviy qirralari qamrab olingan bo‘lib, biz bundan buyon ma’naviyat haqida so‘z yuritganimizda unga metodologik asos sifatida tayanamiz.
Mamlakatimiz o‘z mustaqilligini qo‘lga kiritgunga qadar ilmiy adabiyotlarda “Ma’naviyat” mustaqil ilmiy tushuncha sifatida qo‘llanilmagan edi. Bir qator olimlarimiz anjumanlarda qilgan ma’ruzalarida «ma’naviyat – insondagi axloq, odob, bilim, ilm, iymon, ixlos va insoniyat kamoloti uchun ijobiy ta’sir qiluvchi tizim yoki ma’naviyat- insonning aqliy, axloqiy, ilmiy, amaliy, mafkuraviy qarashlar yig‘indisi hisoblanib, diniy va dunyoviy qarashlarning aks etish darajasidir», deb ta’rif berib kelmoqdalar. A.Erkaevning fikricha, «Ma’naviyat – insoning ijtimoiy – madaniy mavjudot sifatidagi mohiyatidir, ya’ni insonning mehr-muruvvat, adolat, to‘g‘rilik, sofdillik, vijdon, or-nomus, vatanparvarlik, go‘zallikni sevish, zavqlanish, yovuzlikka nafrat, iroda, matonat va shu kabi ko‘plab asl insoniy xislatlari va fazilatlarining uzviy birlik, mushtaraklik kasb etgan majmuidir».³ M.Imomnazarov dastlab “Ma’naviyat inson qalbidagi ilohiy nur»,⁴ -deb yozgan bo‘lsa, keyinchaliklik «Ma’naviyat – inson qalbida, ko‘ngil ko‘zgusida aks etgan haqiqat nuridir, deyilgan ta’rif darhaqiqat, so‘fiyona ramziy ta’rifdir, zotan boshqacha ta’rif bu cheksiz mohiyatni cheklab qo‘yadi»,⁵ -deb yozadi.
E. YUsupov insonda mavjud bo‘ladigan hamma xislatlar va fazilatlar emas, balki ijobiylarigina ma’naviyat bo‘la olishini ko‘rsatib: «Ma’naviyat –inson axloqi va odobi, bilimlari, istedodi, qobiliyati, amaliy malakalari, vijdoni, iymoni, e’tiqodi, dunyoqarashi, mafkuraviy qarashlarning bir – biri bila n uzviy bog‘langan, jamiyat taraqqiyotiga ijobiy ta’sir etadigan mushtarak tizimdir»,⁶ -deb ta’riflaydi.
T. Mahmudov «Ma’naviyat – insonning ma’lum darajadagi jismoniy, aqliy, ahloqiy va ruhiy balog‘ati va dunyoqarashini ifodalovchi tushunchadir», ⁷ -degan ta’rifni beradi.
Albatta, yuqorida keltirilgan fikrlarning hammasida ham ma’naviyatning ko‘pgina qirralari o‘z ifodasini topgan va mualliflar o‘zlarining nuqtai nazarlarini bildirganlar, ammo ularda inson salohiyatini o‘stirish masalasi e’tibordan chetda qolganligi ko‘rinadi. Hali yana ko‘plab olimlarimiz ma’naviyat tushunchasiga o‘z munosabatlarini bildiradilar va ana shu bildirilgan turli fikrlar asosida umumiy mukammal ta’rif shakllanadi, degan umiddamiz.
Bugunga qadar ma’naviyat tushunchasiga mukammal ta’rif shakllanmaganligiga sabab uning keng qamrovli, murakkab va ayni vaqtda «sodda» tushuncha ekanligida. Ma’naviyat ko‘proq insonning ichki, botiniy, yashirin dunyosini aks ettirishidir. Inson ichki, botiniy dunyosi esa gavhar to‘la tubsiz dengiz singaridir. Bu dengizdan qancha gavhar olsangiz tugamagani singari inson ichki dunyosi ham tubsiz va o‘zini rang-barang tarzda namoyon etadi. Inson qalbiga, botiniy dunyosiga qanchalik chuqur kirib borsangiz, shunchalik turli-tumanlik bilan toblanib, o‘zining yangidan-yangi qirralarini namoyon etadi. Mana shuning uchun ham ma’naviyat tushunchasiga mukammal, har taraflama to‘liq ta’rif berish mushkulroq. Ammo Respublikamiz olimlari tomonidan «Ma’naviyat» tushunchasiga berilayotgan ta’riflarni va uning inson, millat, xalq, jamiyat hayotida tutgan o‘rni to‘g‘risida ilgari surilayotgan g‘oyalarini umumlashtirgan holatda ma’lum bir umumlashgan xulosa chiqarish mumkin bo‘ladi.
SHunday qilib ma’naviyat – insonning ruhiyatini, uning o‘z-o‘zini anglashi, didi, farosati, adolat bilan razillikni, yaxshilik bilan yomonlikni, go‘zallik bilan xunuklikni, vazminlik bilan johillikni ajrata bilish qobiliyatini, aql-zakovatini, yuksak maqsad va g‘oyalarni qo‘ya bilish, ularni amalga oshirish uchun harakat qilish va intilish salohiyatidir, - deb ta’rif berish o‘rinli deb hisoblaymiz. Albatta, bu ta’rifni eng oxirgi, qiyomiga etgan, mukammal deb, aytishimiz mumkin emas.
I.A.Karimov aytganidek, ma’naviyat – taqdirining ehsoni emas. Ma’naviyat inson qalbida kamol topishi uchun u qalban va vijdonan, aql va qo‘l bilan mehnat qilishi kerak.⁸
Ma’naviyat inson tug‘ilishida ona suti, uning allasi, mehri, ajdodlar o‘giti, Vatan tuyg‘usi, bu hayotning ba’zida achchiq, ba’zida quvonchli saboqlari bilan qatra-qatra bo‘lib shakllanadi. Uning qaror topishida oiladagi muhit, jamiyatdagi hamjihatlik, davlat olib boradigan siyosatdagi adolatparvarlik va insonparvarlikning qay darajada amal qilinishi asosiy o‘rinni egallaydi.
Prezidentimiz ta’kidlaganidek, har qaysi millatning o‘ziga xos ma’naviyatini shakllantirish va yuksaltirishda oilaning o‘rni va ta’siri beqiyosdir. CHunki insonning eng sof va pokiza tuyg‘ulari, ilk hayotiy tushuncha va tasavvurlari birinchi galda oila bag‘rida shakllanadi. Hayotga qadam tashlayotgan bolaning xarakterini, tabiati va dunyoqarashini belgilaydigan ma’naviy mezon va qarashlar – yaxshilik va ezgulik, oliyjanoblik va mehr-oqibat, or-nomus va andisha kabi muqaddas tushunchalarning poydevori oila sharoitida qadr topadi.
Har bir oila farzandining ongi asosan 5-7 yoshda shakllanishini inobatga oladigan bo‘lsak, aynan ana shu davrda uning qalbida oiladagi muhit ta’sirida ma’naviyatning ilk kurtaklari namoyon bo‘la boshlaydi. Mana shu davrda bola hamma yaxshi-yomon narsalarni tushunib, anglay boshlaydi. Ota-onasiga, bobo va momolariga mehr va hurmati, o‘zini o‘rab turgan muhitga nisbatan munosabati kundan-kunga takomillashib boradi. Agar ota-ona, katta o‘g‘il-qizlar o‘zini tutishni bilmasa, axloq-odob bobida kichiklarga o‘rnak bo‘lish o‘rniga qo‘pol muomila qiladigan bo‘lsa, bu holat bola ma’naviy olamining shakllanishiga salbiy ta’sir ko‘rsatadi. Vaqti- soati kelib, uning xarakterida inson degan nomga noloyiq, xunuk odat sifatida namoyon bo‘ladi. Oiladagi ma’naviy muhit va tarbiya tufayli bola yo mehribon va rahmdil, yoki xudbin va bag‘ritosh bo‘lib voyaga etishi mumkin. Oilaviy tarbiya masalasida xatoga yo‘l qo‘ymaslik uchun avvalo har qaysi xonadondagi ma’naviy iqlimni o‘zaro hurmat, axloq-odob, insoniy munosabatlar asosiga qurish maqsadga muvofiqdir.
Farzandga mehr qo‘yish, ularning qornini to‘q, ustini but qilish o‘z yo‘li bilan, lekin farzandlarimizni yoshlik chog‘idan boshlab milliy tarbiya, axloq-odob, yuksak ma’naviyat asosida voyaga etkazish nafaqat oila uchun, balki jamiyat uchun ham dolzarb ahamiyat kasb etib kelgan. Farzand tarbiyasiga e’tibor bermaslik nafaqat ota-onalar, butun bir oila, butun jamiyat uchun juda qimmatga tushishini ko‘pgina hayotiy misollarda ko‘rish mumkin.
Bugungi kunda mamlakatimizda amalga oshirilayotgan barcha bunyodkorlik ishlarimiz farzandlarimizning baxtu-saodati ularning yorug‘ kelajagi uchun amalga oshirilmoqda. Lekin baxtu-saodat faqat boylik, molu-mulk bilan belgilanmaydi. Odobli, bilimdon va aqlli, mehnatsevar, iymon-e’tiqodli farzand nafaqat ota-onaning, oilaning, balki butun jamiyatning eng katta boyligidir.⁹
Barcha fanlarda bo‘lganidek, ma’naviyatning ham mustaqil predmeti mavjuddir. Uning predmeti inson va jamiyat ma’naviy hayoti, maqsadi esa komil inson – iymon etiqodi butun, irodasi baquvvat, erkin fuqaro ma’naviyatini shakllantirish va jamiyat ma’naviy salohiyatini rivojlantirishdir.
Ana shu keng qamrovli vazifalardan ko‘rinib turibdiki,inson kamoloti va jamiyatning yuksak darajaga ko‘tarilishi ma’naviyatni rivojlantirishga bog‘liq bo‘ladi.
Ma’naviyatning moddiy kuchga aylanishi har bir insonning xatti-harakatlarida, o‘z oilasi, millati va Vataniga bo‘lgan munosabatlarida namoyon bo‘ladi. YUqorida aytganimizdek, uning shakllanishida ota-ona, inson yashayotgan atrof – muhit, milliy, diniy qadriyatlar, jamiyatdagi insonparvarlik va adolatparvarlik siyosati muhim ahamiyatga ega.
Odam ota – onadan tug‘iladi, ammo uning axloqi, odob borasidagi fazilatlari, ya’ni ma’naviy dunyosi jamiyatda, ijtimoiy, siyosiy, iqtisodiy munosabatlar ta’sirida shakllanadi. Insonning ma’naviy olami asosan ijtimoiy taraqqiyotning mahsuli bo‘lsa ham, u o‘z navbatida, jamiyat taraqqiyotiga nihoyatda katta ta’sir ko‘rsatadi, uni belgilab beradigan omillardan biri sanaladi. Odamlarda axloq, odob, iymon, vijdon, xalollik, mehnatsevarlik, milliy va insoniy g‘urur tuyg‘usi, burch va mas’uliyatni his qilishi qanchalik kuchli va yuqori bo‘lsa, jamiyat taraqqiyotining zaminlari ham kengayishiga, tinchlik, osoyishtalik, hamjihatlik barqaror bo‘lishiga olib keladi.
Xuddi shuning uchun ham Islom Karimov Oliy Majlisning Birinchi chaqiriq, Birinchi sessiyasida so‘zlagan nutqida: «Taraqqiyot taqdirini ma’naviy jihatdan etuk odamlar hal qiladi. Texnikaviy bilim, murakkab texnologiyani egallash qobiliyati ma’naviy barkamollik bilan, mustaqil tafakkur bilan birga borishi kerak. Aqliy zakovat va ruhiy-ma’naviy salohiyat – ma’rifatli insonning ikki qanotidir»,¹⁰ - deb ko‘rsatgan edi.
Jamiyat taraqqiyotining har bir yangi bosqichi kishilarning ma’naviy kamolotida ham yangi davrning yuzaga kelishidir. Ma’naviyatsiz adolatli, yuksalish imkoniyatiga ega bo‘lgan jamiyat bo‘lmaganidek, jamiyatsiz ma’naviyat ham rivojlanishi mumkin emas.
Prezidentimiz “YUksak ma’naviyat-engilmas kuch” asarida ta’kidlaganidek: “Jahon xalqlari tajribasi, ularning bosib o‘tgan murakkab rivojlanish yo‘llari, bu boradagi saboq va xulosalar shundan dalolat beradiki, qaerda davlat va jamiyat taraqqiy topsa, xalqning tinch-osoyishta hayot kechirishi, o‘z oldiga ezgu va buyuk maqsadlar qo‘yib yashashi uchun etarli shart-sharoitlar yaratilgan bo‘lsa, o‘sha erda erkin fikrlash muhiti va shu asosda ma’naviyat yuksalish uchun yangi imkoniyatlar tug‘iladi.”¹¹ Ma’naviyat insonning, xalqning, jamiyat va davlatning buyuk boyligi va kuch-qudrat manbai sanaladi. Ma’naviyatsiz hech qachon jamiyatda odamiylik va mehr-oqibat, baxt va saodat bo‘lmaydi.
Jamiyatning iqtisodiy, ijtimoiy – siyosiy sohalarida mavjud bo‘lgan muammolarni ma’naviyatni rivojlantirish, unga tayanish orqali hal etish mumkin. Ma’naviyat millatni taraqqiyotga etaklovchi, davlatning qudratini oshiruvchi muhim omil sanaladi. CHunki qaerda, qaysi mamlakatda ma’naviyat yuksak darajada bo‘lsa, o‘sha joyda, o‘sha mamlakatda johillik, hasadgo‘ylik, beparvolik, xudbinlik, yalqovlik, manmanlik, tekinxo‘rlik, g‘iybat qilishlik, ko‘rolmaslik, yovuzlik, qo‘paruvchilik, o‘z vatani va xalqiga nisbatan sotqinlik, tuhmat qilish kabi salbiy illatlar, ma’naviyatsizlik ko‘rinishlariga o‘rin qolmaydi.