Konfiguratsiya, konformatsiya, egiluvchanlik

2
>
1/2 

2
>
o
1/2
Segment
uzunligi,
nm 
Segmentning 
polimerlanish 
darajasi 
Polietilen 
Polipropilen 
Poliizobutilen 
Polivinilxlorid 
Polistirol 
Poliakrilonitril 
Polidimetilsilaksan 
Trinitrosellyuloza 
Poliamid-66 
Poli-

-benzamid 
Biopolimerlar 
2,3-2,4 
2,4 
2,2 
2,8 
2,2-2,4 
2,6-3,2 
1,4-1,6 
4,2 
2,1 
- 
- 
2,08 
2,17 
1,83 
2,98 
2,00 
3,17 
1,4 
20,0 
1,66 
210,0 
240,0 
8,3 
8,6 
7,3 
11,7 
7,9 
12,6 
4,9 
20,0 
6,6 
320,0 
- 
- Polimerning molekulyar massasi. Polimerning molekulyar massasi oshganda 
zvenolarning aylanishining faollanish to’sig’i o’zgarmaydi, ammo konformastion 
o’zgaruvchanlik soni va o’ralganlik darajasi oshadi, ya’ni zanjir egiluvchanroq 
bo’ladi; 
- Harorat. Harorat oshganda zvenolar aylanishining faollanish to’sig’i ozgina 
o’zgaradi, lekin sezilarli darajada issiqlik harakatining kinetik energiyasi va jadalligi 
oshadi. Buning natijasida faollanish to’sig’ini engib o’tish ehtimolligi kuchayadi va 
zanjirning egiluvchanligi oshadi; 
- Polimerning fazoviy strukturasi. Polimerda uch o’lchamli fazoviy to’r hosil 
bo’lsa, uning egiluvchanligi kamayadi. 
Kinetik egiluvchanlik polimerning muhim xarakteristikalaridan biri bo’lib, u 
segmentning kinetik uzunligi bilan ifodalanadi. Segmentning kinetik uzunligi deb 
zanjirning minimal kesmasining tashqi ta’sir tufayli o’z shaklini o’zgartirishiga 
aytiladi. Kinetik segmentning uzunligi, termodinamik segmentnikidan farqli o’laroq, 
doimiy miqdor bo’lmay u tashqi ta’sir tezligiga bog’liqdir. Juda sekin tezlikli tashqi 
ta’sir paytida kinetik segment uzunligi termodinamik segment uzunligiga yaqin 
bo’ladi. Agar tashqi ta’sir yuqori tezlikka ega bo’lsa, makromolekula o’zini mutloq 
qattiq zanjir kabi namoyon qiladi, chunki tashqi kuchlar ta’sirga moslashib 
ulgurmaydi.
Makromolekulaning Kun modeli hamma vaqt ham qulay emasdir, ayniqsa, bu 
hol qisqa zanjirli, qattiq molekulalar uchun qo’llanilganda xatoliklarga olib keladi. 
Shuningdek, polimerning qattiqligi va qisqaligi spiral konformatsiyalar va boshqa 
ichki molekulyar bog’lar hisobiga omalga oshishi mumkin. Bunday hollarda 
makromolekulaning egiluvchanligini baholashda, uning eksperimental ravishda 
aniqlanadigan persistent uzunligi (α) orqali segment miqdorlari topiladi va ular 
asosida hisoblashlar olib boriladi. Persistent uzunlikning nima ekanligi I.1.5-rasmdagi 
ifodalangan. 

---

Persitsent uzunlikni aniqlashda polimer zanjirlarining chuvalchangsimon 
(persitsent) modeli, ya’ni uzluksiz egrilik modeli qo’llaniladi. Persitsent uzunlik 
zanjir uchlari orasidagi masofaning o’rtacha kvadrati miqdori, ya’ni
2
>
1/2
vektorning
birinchi zvenoning yo’nalishi bo’yicha olingan proekstiyasi bilan 
aniqlanadi. Bu miqdor bevosita buralish burchagi kosinusining o’rtacha qiymati 

(L), 
ya’ni zanjirning kontur uzunligi (L) bilan zanjirning ajratilgan qismi o’rtasidagi 
burchakga bog’liqdir. 
cos

(L) 

 exp(-L /a) (I.1.8) 
Bunda, a 

A/2 bo’lib, sterjensimon (tayoqchasimon) molekulalar uchun a 


. 
Makromolekulalarning tersakli (sharnir) va persistent modellarining o’zaro 
farqi, ularning samarali ko’ndalangligi (d), ya’ni zanjirlarning diametrlari farqi bilan 
ifodalanadi.
Makromolekulaning yoyilganlik darajasini ifodalovchi parametr 
