283

S A N D I Q

Kişi adam vurar, adam dolamaz, 

Kişi təslim olar, quyruq bulamaz! 

Arvad qabağında boşqab sındırıb, 

Kişi qabağında boşqab yalamaz!

Necədi, Əmir?

- Əla, Qabil müəllim.

- Onda bunu yumaq lazımdır.

Tez  süfrə  açılırdı. Allah  verəndən  düzülürdü  stola.  Əmir 

əmi  “İç  də!”  təzyiqlərinə  tab  gətirirdi. Amma  870  rübaidən 

340-cı dünyaya gələndə Əmir əmi “sındı”. Oldu əsl yeyib-içən 

oğlan.

İNCİKLİK

1993-cü ildə Əmir əminin hansısa şəxs haqqında məqaləsi 

çıxmışdı. Bu da atamı çox əsəbiləşdirmişdi. Həcvə yaxın bir 

şeir yazıb çap elətdirdi. Amma hirsi soyuyandan sonra  “Şey-

tana lənət” adlı şeir də həsr elədi Əmir əmiyə.

Ürəyimdə salam-kəlam xiffəti,             

Bu xiffəti yozan şeytana lənət. 

Müqəddəsmiş qonşuluğun ülfəti – 

Bu ülfəti pozan şeytana lənət. 

Sənnən böyük, sənnən uşağam, Əmir! 

Küdurətdən-kinnən uzağam, Əmir! 

Sən də yarpaq, mən də yarpağam, Əmir, 

Novruz günü qopan tufana lənət! 

Kaş qəlbimə toxunanda dinəydim, 

Ağzın üstə tərs şilləyə dönəydim. 

Sən qalxaydın, mən də bir az enəydim 

O mərtəbə, o pilləkana lənət! 

284

MAHİR QABİLOĞLU

Yaxınların yaxınısan bizə sən, 

İnanmıram bu küsüyə dözəsən. 

Rəva qıldın niyə köntöy sözə sən 

Həmən cümlə, həmən lisana lənət! 

Çıxmasın ki, üzrü xəlvət istərəm... 

Olan olub... gəlib minnət istərəm... 

Bərpasına möhtac hörmət istərəm 

İpək telə mürgə salana lənət! 

Saralacaq qəzetlərin varağı... 

Silinəcək həm haqqı, həm nahaqqı. 

Sönməyəcək qonşuluğun çırağı –

Bu çırağa əli uzana... lənət! 

İynə-sancaq bükülməsin əsgiyə... 

Nə ehtiyac adam boğan tüstüyə? 

Gəl, əl verək, keçsin isti istiyə 

Pünhan-pünhan körük basana lənət! 

Biz kişiyik, düzələcək aramız, 

Bir sağlıqla sağalacaq yaramız... 

Arvad-uşaq arasında aramız 

Belə qalsa – anda-amana lənət! 

Bu pilləkan – son mənzilin yoludur, 

Bəlkə də son ayın-ilin yoludur, 

Həm Əmirin, həm Qabilin yoludur 

Qiyamətə qurdla qalana lənət!

29.03.1993

285

S A N D I Q

PREZİDENT HEYDƏR ƏLİYEVİN İLKİ

Əmir Mustafayev çox sakit, həlim adam idi. Amma 1985-

90-cı illərdə yazılarıyla öz sözünü kəskin deyirdi. Heydər Əli-

yevə  böyük  məhəbbətinin  təzahürü  idi  ki,  ümummilli  lider 

təqaüdçü həyatı yaşayanda rəhbərlik etdiyi “Respublika” qə-

zetində onunla bağlı böyük məqalələrini, müsahibələrini oxu-

cularıyla bölüşürdü. Bölüşmək azdır. Əmir Mustafayev əlində 

qələm Heydər Əliyevin müdafiəsinə qalxanların sırasında ilk 

jurnalistlərimizdən idi. Təzyiqlərə də məruz qalırdı. Vəzifəsi 

də kiçildilirdi.

Heydər Əliyevin 1993-cü ilin iyunun 15-də hakimiyyətə qa-

yıdışı proseslərini diqqətlə izləyirdim. Bu olayları Azərbaycan 

televiziyası canlı yayımlayırdı. Və ilk iclasda Heydər Əliyevin 

ilk əmri bilirsinizmi nə oldu? Əmir Mustafayev “Azərbaycan” 

qəzetinin baş redaktoru təyin olundu. 1998-cu ilin dekabrında 

“Tərəqqi” medalı təsis olunduqdan sonra isə, ilk dəfə bu me-

dala məhz Əmir Mustafayev layiq görüldü. Heydər Əliyevin 

qiymət verdiklərinin sırasında Əmir Mustafayev ilk oldu.

“HAVA NECƏ OLACAQ?”

Təkrar da olsa qısaca xatırladım. Atam 70 illik yubileyi ərəfə-

sində “Hava necə olacaq?” adlı şeir yazdı. Müxalifət mətbua-

tından olan bir qəzetin ünvanını məndən soruşdu. Dedi ki, şeiri 

ora aparıb verəcəm. Etiraz etdim. Təkidlə “Əmir əmiyə ver, qoy 

baş redaktoru olduğu “Azərbaycan” qəzetində çap eləsin də...”. 

Yox, verməz, - dedi. O, suyu üfürə-üfürə içir. Dövlət qəzetin-

də belə şeir verər? Çıxardarlar onu işdən. Amma iradıma ram 

olub bir mərtəbə yuxarı qalxdı. Şeiri Əmir əmiyə verdi. Həmin 

gün dəng oldum. Elə hey “Əmir onu verməyəcək. Sənə nahaq 

qulaq asdım” deyirdi. Amma ertəsi günü qəzetdə şeiri görəndə 

fikrini dəyişdi. Bu şeiri çap eləməyi ilə Əmir əmi vətəndaşlıq 

mövqeyini bir daha ortaya qoymuşdu.

286

MAHİR QABİLOĞLU

ƏMİR MUSTAFAYEVİN TOYU

Əmir  əmi  bu  vəzifədə  ömrünün  sonunacan  qalacaqdı. 

Amma,  səhhətiylə  bağlı  işdən  uzaqlaşdı.  Prezidentin  fərdi 

təqaüdünə layiq görüldü. Çox keçmədi vəfat etdi.

Oktyabrın  11-i  isə  Əmir  Mustafayevin  toyu  idi.  Yəqin 

ki,  məni  düz  başa  düşdünüz.  Yazıçı  Əmir  Mustafayevin  il-

ki-nəvəsi,  adını  yaşadan  Əmir  Mustafayevin  toyu.  Mən  də 

iştirak edim. Mustafayevlər ailəsinin sevincinə qoşulub sevin-

dim. Stolun üstündə hər şey vardı. Üç cür “Rossiyski” araq, 

asaterin balığından hazırlanmış yeməklər, qara-qırmızı kürü, 

daha  nələr,  nələr.  Müğənnilər,  oynayanlar,  şadlananlar.  Tək 

bircə şey çatmırdı. Baba Əmir Mustafayevlə, nənə Ofelya xa-

lanın xeyir-duası.     

  

  

  

287

S A N D I Q

AKADEMİYALAR – NƏ HACIBƏYOVLAR 

DOĞULUR, NƏ ŞIXLİNSKİLƏR…

 

Akademiya. Bu ad çox böyük addır. Bir vaxtlar bu ad yek 

idi. Sovet dövründə bir akademiya vardı ki, bu da Azərbaycan 

Elmlər Akademiyası idi. Onun da prezidenti ən yüksək maaş 

alan insan sayılırdı – 900 rubl. Mədəniyyət sahəsində isə Aka-

demik Dram Teatrı fəaliyyət göstərirdi. Sonra sovet dağıldı. 

Bilirsiniz də... köhnə qanun var. Təzə ay çıxanda köhnə ayı 

doğrayıb ulduz edirlər. Ona görə də köhnə akademiyanı doğ-

rayıb müxtəlif akademiyalar yaratmağa başladılar. Daha doğ-

rusu yaranmadı. Sadəcə adları çönüb akademiya oldu. Kon-

servatoriya Bakı Musiqi Akademiyası adlandırıldı, Neft-Kim-

ya  İnstitutu  Bakı  Neft  Akademiyasına  çevrildi,  bir  vaxtlar 

Bakı Ali Partiya Məktəbi kimi böyük şöhrəti olan bir əlçatmaz 

təhsil ocağı Dövlət İdarəçilik Akademiyası oldu. Bəh-bəh-bəh. 

Bəh-bəhi yaman tez dedim. Gəlin əvvəldən yavaş-yavaş gə-

lim. Bəh-bəhi sonda bir daha xatırladaram.

BAKI MUSİQİ AKADEMİYASI

Musiqi təhsili almaq sovet dövründə çox qəliz məsələ idi. 

Xüsusi  müsabiqədən  keçdikdən  sonra  səni  musiqi  məktə-

binə  qəbul  edirdilər.  Təsəvvür  edin  ki,  qəbul  o  qədər  ciddi 

imiş ki,  balaca  Müslüm Maqomayevi musiqi məktəbinə gö-

türmürlərmiş.  Mən  sonralar  Müslüm  Maqomayev  olmasam 

da,  bu  cür  müqavimətlə  qarşılaşmışdım.  6  nömrəli  musiqi 

288

MAHİR QABİLOĞLU

məktəbinə məni anamın inadından sonra qəbul elədilər. Sovet 

dövrü  olmasına  baxmayaraq,  təhsil  pullu  idi.  Yəni  ki  “xoz-

rasçyot” – təsərrüfat hesablı. Ayda anam 16 rubl 50 qəpik pul 

ödəyirdi.  Yeddi  ili  oxuyub  başa  çatdırdım.  Dövlət  imtahanı 

verdim. Mənə şəhadətnamə verdilər. Dedilər ki, bu, natamam 

orta təhsildir. Orta təhsil almaq istəsən, gərək Asəf Zeynallı 

adına Musiqi Texnikumuna girəsən. Ondan sonra isə Üzeyir 

Hacıbəyov adına Dövlət Konservatoriyasına daxil ola bilərsən 

ki,  ali  təhsilli  musiqiçi  olasan.  O  vaxtlar  orta  təhsilli  musiqi 

savadını o cümlədən iki məktəb – Bülbül adına 11 illik Orta 

Məktəb, bir də Dzerjinski klubunu yanındakı 11 illik Musiqi 

Məktəbi veriridi. Baxmayaraq ki, orta təhsil 10 il idi.

Bütün bunları sadalamaqda məqsədim odur ki, sırf ali mu-

siqi təhsili almaq üçün mən gərək 7 il musiqi məktəbində, 4 il 

texnikumda, 5 il isə Konservatoriyada oxumalıydım. Düz 16 

il. Müstəqillik dövründə Konservatoriyanın adını Akademiya 

etmək məqsədəuyğun idi. Keyfiyyətini deyə bilmərəm, pillə-

vari irəliləliyişə görə bu struktur məğbul sayla bilər. Amma 

konservatoriya akademiya olanı 23 ildir ki, nə Üzeyir Hacıbə-

yov doğulub, nə də sonbeşik Xəyyam Mirzəzadə.

RƏSSAMLIQ AKADEMİYASI

Bu sahədə də çox ciddi bir qəbul vardı. Hamının bitirdiyi 

10 illik orta məktəbi başa vurandan sonra, sənədlərini Əzim 

Əzimzadə adına Rəssamlıq Məktəbinə verməliydin. Sonra isə 

İncəsənət İnstitutunun müvafiq fakültəsinə daxil olmaq şan-

sı əldə edə bilərdin. Bu sahədə ən yüksək pillə isə Leninqrad 

Rəssamlıq Akademiyası idi. Müstəqillik dövründə bunu Bakı-

da açılan Rəssamlıq Akademiyası əvəz etdi. Keyfiyyətini deyə 

bilmərəm, pilləvari irəliləliyişə görə bu struktur məğbul sayla 

bilər. Amma Akademiya açılanı nə Əzim Əzimzadələr doğu-

lub, nə də sonbeşik Tahir Salahov.

289

S A N D I Q

FRUNZE ADINA ALİ HƏRBİ AKADEMİYA

Hərbçi  olmaq  sovet  dövründə  çox  asan  idi. Amma  hərbi 

sahəyə rəhbərlik etmək hər insana qismət olmurdu. Əgər əv-

vəldən özünü hərb sənətinə bağlamaq istəyin vardısa, onda 

orta məktəbin 7-ci sinfindən Naxçıvanski adına Hərbi Məktə-

bə, yaxud da Moskvada Suvorov Hərbi Məktəbinə oxumağa 

gedə  bilərdin.  Bu  toxum  sayılırdı.  Hərbçi  olmaq  “sümüyün 

iliyinə yedizdirilirdi”. Daha sonra hər hansı Ali Hərbi Məktəb 

önündə dururdu. Əsgərlik xidməti də bu dövrün içində sayı-

lırdı. Bundan sonra leytenant rütbəsi alıb başlayırdın 25 illik 

hərbi xidmətinə. Əgər səndə qeyri-adi bir qabiliyyət görsəy-

dilər göndərirdilər Moskvadakı Frunze adına Ali Hərbi Aka-

demiyaya.  Buranı  bitirənlər  general-mayor  və  daha  yüksək 

rütbələrə, hərbi vəzifələrə yüksəlməyə ümid edə bilərdilər.

İndi  bütün  bunları  müstəqillik  dövründə  açılan  Silahlı 

Qüv vələrin Ali Hərbi Akademiyası əvəz edir. Amma Akade-

miya açılanı nə Şıxlinskilər, Mehmandarovlar doğulub, nə də 

sonbeşik Barşadlılar.

ALİ PARTİYA MƏKTƏBİ

Ali  Partiya  Məktəbi.  İndiki  dillə  desək,  Dövlət  İdarəçilik 

Akademiyası. Elə binası da həmin binadır. Buranı sovet vaxtı 

bitirən insanlar sonralar partiya eşalonunda yüksək vəzifələr 

tuturdular.  Yüksək  vəzifəyə  yüksəlməyənləri  də  olurdu. 

Məsələn, qonşumuz, yazıçı Əmir Mustafayev bu məktəbi bi-

tirsə də, vəzifə almamışdı. Müstəqillik dövründə dövlət qəze-

tinin baş redaktoru olması isə onun Heydər Əliyevə sədaqəti-

nin nəticəsi idi.

Bu Ali Partiya Məktəbindən yüksəyi isə Moskvada yerləşən 

Sovet  İttifaqı  Kommunist  Partiyasının  Ali  Partiya  Məktəbi, 

qısa desək VPŞ (Vısşaya Partiynaya Şkola) idi.

290

MAHİR QABİLOĞLU

HAŞİYƏ: Modern.az saytının “Qeyri-ixtisaslı jurnalistlər” 

rubrikası var. Görəsən mətbu orqanlarının bolluğu dövründə 

Jurnalistika fakültələri Azərbaycanın qəzet, jurnal, sayt, radio, 

televiziya  bazarını  yüksək  ixtisaslı  jurnalistlərlə  təmin  edə 

bilərmi? Yaxud, sualı başqa cür qoyum. Bu ali təhsil ocaqla-

rında keçirilən dərslər qəzetlərin, jurnalların, radioların, sayt-

ların, televiziyaların öz jurnalistlərinə qoyduğu tələblərlə üst-

üstə düşürmü? Burda bir misal yada düşür: “Cin ayrı, şeytan 

ayrı”.

Ona görə də Modern.az saytının “Qeyri-ixtisaslı jurnalist-

lər” rubrikasını çox maraqla izləyirəm. Belə qənaətə gəlmək 

olar  ki,  jurnalist  işləmək  üçün  heç  də  hansısa  ali  məktəbin 

hansısa fakültəsini bitirmək vacib deyil. Ya bacarığın olmalı-

dır, ya da qələmin. Bunların ikisi də olsa sənə zaval yoxdur. 

(SON) 

Təsəvvür  edin  ki,  mən  Dövlət  İdarəçilik Akademiyasının 

müəllimiyəm. Və auditoriyada TQDK yolu ilə daxil olan gənc 

tələbələr  yox,  hazırda  vəzifədə  oturan,  sonradan  püxtələş-

mək, biliklərini artırmaq üçün bu təhsil ocağına üz tutanlar 

əyləşib. Biri DYP-nin böyüyüdür. Mən onun qiymətinimi kəsə 

bilərəm? Əsla. Maşınım həmən cərimə meydançasına gedər. 

İcra başçısına gözün üstə qaşınmı var deyə bilərəm? Əsla. O 

başçıdır, başım gedə bilər. Qrupda olan hər hansı bir vəzifəli 

adama güldən ağır söz də deyə bilmərəm. Çünki onlar artıq 

hakimi  mütləqdirlər.  Sadəcə  diplom  dalınca  Dövlət  İdarəçi-

lik Akademiyasına gəliblər ki, tərcümeyi-hallarına yazsınlar: 

“Mən “partşkola”nı bitirmişəm”.

Yaxşısı budur özümü bihörmət etməyim. Birindən oğlumu 

işə  düzəltmək  xahişi  edim,  o  birindən  yubileyimin  banke-

tinin hesabını verdirməyi rica edim. O birindən altı sot tor-

paq istəyərək, sonradan satıb pula çevirim. Daha nələr, daha 

nələr. Sonra da hər yerdə fəxrlə qeyd edim: Filan başçı, filan 

nazir müavini, filan idarə rəisi, filan JEK müdiri mənim tələ-

bələrim  olub.  Bəzilərinin  auditoriyada  sifətlərini  görməsəm  

belə...

291

S A N D I Q

MİLLİ ELMLƏR AKADEMİYASI

MEA-da  son  illərdə  böyük  dəyişikliklər  var.  Qapıda  tur-

niketlər quraşdırılır. Hamı işə vaxtında gəlib-gedir. Qoca di-

rektorlar  yenisiylə  əvəzlənir.  Nizam-intizam  məsələlərindən 

başımız ayılan kimi, gün o gün gələcək ki, Nobel mükafatı da 

alacağıq. İnşallah! Amin!

SON

Allahın  işinə  qarışmaq  olmaz.  Kiminə  ağılı,  elmi  birinci 

yetirir, amma vəzifə qismət eləmir. Kiminəsə vəzifəni birinci 

yetirir, bilik dalınca sonra “Partşkola”ya göndərir. Təcrübə isə 

sübut edir ki, vəzifə bütün siyasi elmlərdən irəlidir. Yox elə 

bilməyin ki, onlar da qeyri-ixtisaslı jurnalistlər kimidir. Əsla. 

Onların  ixtisası,  ixtisaslarına  uyğun  diplomları  da  var.  Lap 

göz deşir. Qiymətləri də “beş”dir. Burda atamın bir nəsihəti 

yadıma düşür: “Mahir, qoy qiymətin lap ”3” olsun. Buna görə 

səni danlamaram. Əsas başının içində bir şey olmasıdır”. 

   

  

  

  

292

MAHİR QABİLOĞLU

“MAHİR DONOR XİDMƏTİ”

 

Sovet dövründə dəb idi. Adla çağrılırdı maşınlar. Məsələn: 

“QAZ-31 almışam, “Çayka” mostuyla”. Yaxud da “VAZ 2103-

dür  məndə,  amma  06  matoruyla”.  Sonra  zibilini  çıxartdılar. 

VAZ  2106  buraxmağa  başladılar,  amma  VAZ-2103  mühərri-

kiylə, yəni ki, gücü az. Bununla heç kim qürrələnmirdi. Ən 

yaxşısı o idi ki, maşının öz motoruyla olsun. Yəni ki, “koren-

noy”. Bir də görürdün ki, QAZ-2410-dur, amma buferi QAZ-

3102.  Yaxud  da  siqnalı,  qabağındakı  emblemi  “Mersedec”ə 

məxsusdur. Hətta televizorlar da “sovetski” olmasına baxma-

yaraq, “yaponski” trubkayla gəlirdi.

Vaxt  keçdi,  zaman  ötdü.  Dünya  səhiyyəsi  maşınqayıran-

lardan,  cihazqayıranlardan  nümunə  götürdü.  Əvvəl-əvvəl 

plastik əməliyyatlara başladılar. Burnu kiçiltdilər, döşü, yanı 

böyütdülər, bədənə cürbəcür silikonlar dürtdülər. Allahın ba-

ğışladığı qabırğaları çıxarıb, incə belli qızlar yaratmağa başla-

dılar. Sonra bir az da irəli getdilər. Qanın ağ hissəciklərindən 

bir dərman, qırmızı hissəciklərindən isə başqa bir əlac kəşf et-

dilər. Ayaqdan damar çıxarıb ürəyə yamadılar. Yəni ki, bədə-

nin özündən “zapçast” istehsal etməyə başladılar. Sonra bir az 

da irəli gedib başqalarını “zapçast” etməyə başladılar. Qanla-

rını da sorub ehtiyacı olanlara köçürtdülər. Adlarını da donor 

qoydular. Səhiyyə o qədər inkişaf etdi ki, nəinki ürək, böyrək, 

indi qaraciyəri də transplatasiya edirlər.

Bir  estrada  ulduzu  hər  hansı  bir  əməliyyat  etdirdikdən 

sonra aləmə car çəkir. Nə olsun? Çifayda? Bunu əvvəl-əvvəl 

etmək olmazdımı? Bəlkə kiminsə burnu balacadır, böyütmək 

293

S A N D I Q

istəyir.  Estrada  ulduzu,  adam  paxıl  olmaz.  Uzadardılar  hər 

ikisini yanaşı, estradamızın görkəmli ulduzunun burnunu kə-

sib yapışdırardılar ehtiyacı olan kasıbın burnuna. O da son-

ra gedib hər yanda fəxrlə deyərdi ki, bəs mən mənəm, amma 

burnum  filankəsindir.  Köhnə  dillə  desək  –  “QAZ  2410-am, 

amma buferim QAZ -31-dir”.

Başqa  əzalardan,  yəni  ki,  döşdən,  yandan  danışmıram, 

ayıbdır.  Səhiyyə  dilində  biabırçı  çıxır.  Maşın  dilində  deyim, 

çünki daha abırlı səslənir – zadni most, peredok. O qədər ka-

sıb arıqlar var ki, kökəlmək istəyir. Estrada ulduzlarımız, niyə 

paxıllıq edirsiniz? Verin də öz piyinizdən, ətinizdən kasıblara 

– qoy bir az ətlənsinlər, buxaqları sallansın.

Deyirlər bir xəstəlik var ki, qabağın almaq olmur. İtdən keçir 

adama. Həkimlər qabırğalarını kəsə-kəsə gedirlər. Belə xəstələr 

adam deyillərmi? Onlara hansısa estrada ulduzuna lazım olma-

yan, kəsilib qırağa atılan qabırğa köçürülsə, savab sayılmazmı?

Mən isə sağlamam. Hər şeyim özümküdür. Yəni maşın diliy-

lə desək korennoy. Heç kimin “zapçast”ına ehtiyacım yoxdur. 

Yəqin ki, olmaz inşallah. Fala da baxdırmışam. Kitab açıb de-

yiblər ki, bəs 80 yaşı keçəcəksən. Bunu istəməsəm belə. O gün 

eşitmişəm ki, bəzi deputatlarımız orqanlarını vəsiyyət ediblər. 

O saat atam Qabilin danışdığı bir rəvayət yadıma  düşdü:

“Allahın dörd mələyi olur. Mikayıl, İsrafil, Cəbrayıl, Əzra-

yıl. Hərəsinə bir missiya tapşırır. Təkcə Əzrayıl öz vəzifəsin-

dən narazı qalır. Arqumenti də bu olur ki, bəs mən o qədər in-

sanın canını necə alacağam? Bu boyda işi necə çatdıracağam? 

Cənabi- Allah  da  cavab  verir  ki,  narahat  olma.  Sənə  çox  da 

güc düşməyəcək. Biri suda boğulub öləcək, biri qəzada, o biri 

yanğında. Çoxu təyyarə qəzasında, hələ xəstəlikləri, epidemi-

yaları demirəm”. 

İndi  mən  də  fikirləşirəm  ki,  orqanlarını  vəsiyyət  edənlər 

bütün günü ora uçurlar, bura uçurlar. Birdən təyyarə partladı. 

Zapçastları ələ gələcək ki, hələ bir onlardan başqa insanlara 

da ehtiyat hissəsi kimi istifadə etsinlər? Ona görə də işimi eh-

tiyatlı tutmaq istəyirəm.

294

MAHİR QABİLOĞLU

Özünüz bilirsiniz də, yetim oğlanam. Nə atam var, nə anam. 

Nə bacım var, nə qardaşım. Yaşım da çatmır ki, yetimxana-

ya versinlər. Ona görə də, ay orqanlarını vəsiyyət edən bəzi 

deputatlarımız. Mənə heç nəyiniz lazım deyil. Öz matorum, 

peredokum, zadni mostum, karbiratorum yaxşı işləyir. Vaxt-

lı-vaxtında  TO-dan  –  texniki  baxışdan  keçirirəm.  Ona  görə 

də gəlin nağd danışaq. Hərəniz üç maşınınızdan birini, dörd 

mənzilinizdən  birini,  Nabranda,  İsmayıllıda,  Novxanıda, 

Mərdəkandakı dörd bağnızdan birini, Xızıda, Masazırda, Ba-

kıda, Çuxuryurddakı dörd torpaq sahəsindən birini, Bakıda, 

Sumqayıtdakı dörd obyektinizdən birini mənə vəsiyyət etsə-

niz, həm Allaha xoş gedər, həm də bəndəyə. Bax, buna deyər-

lər, nağd söhbət, donorluq. Qanın, orqanın, QHT-lər üçün pu-

lun donorunu eşitmişdik. Gəlin siz də bu ilkə imza atmaqla 

donorluğun yeni növünü yaradın.

Yalan  dedim?  Böhtan  atdım?  Əsəbləşdiniz?  Mənziliniz, 

bağınız,  maşınınız,  torpaq  sahələriniz  bundan  qat-qat  çox-

dur? Bağışlayın. Üzr istəyirəm. Çoxdursa sağlığınıza qismət. 

İstəməyənin gözü çıxsın. Mən sadəcə Azərbaycandakıları say-

dım. Sərhədlərimizin hüdüdlarını və həddi aşmadım.

Sözlərimi oxuyub hay-həşirə düşməyin. Mən indidən da-

nışmıram a... Öləndən sonra deyirəm. Lap pis dedim e... Gör 

nə arzuladım sizin kimi yaxşı insanlara. Yaxşı, eybi yox, mən 

şəxsiyyət vəsiqəsiylə sizin qulluğunuzda hazır. Düz deyirsi-

niz.  Bu  günün  işini  sabaha  qoymazlar.  Notariuslar  hər  gün 

işləyir.  Həm  də  ki,  savabı  bu  dünyada  qazanın  ki,  Cənnətə 

naxodu düşə biləsiniz. Həəə… qaldı ad məsələsi. Bu prosesin 

də adını qoyaq – “Mahir donor xidməti”. İstəsəniz qanun da 

qəbul edin. Pis səslənmir, eləmi? Mən “Za!”, bəs siz? Orqan 

bağışlamaq savab işdir. Amma bir yetimi sevindirmək sava-

bın üstünə daha bir savab yazır.

Göydən üç alma düşdü: Biri uşaqlarınızın, biri nəvələrini-

zin, biri də mənim. Nəticələriniz yeməsə də olar. Canları çıx-

sın nəvələriniz onlara da bir şey saxlasınlar.

Hörmətlə: Donora ehtiyacı olan Mahir Qabiloğlu.     

295



Do'stlaringiz bilan baham: