Markaziy osiyo xalqlarining jahon sivilizasiyasi rivojiga qo’shgan hissasi. Reja

1. Vendidod - 22 bobdan iborat bo’lib, unda Axura Mazda yerdagi barcha mavjudotning yaratuvchisi ekanligi bay on etiladi.
2. Visparad - 24 bobdan iborat bo’lib, ibodat qo’shiqlaridan tashkil topgan. Zulmat kuchlariga qarshi kuylar kuylanadi.
3. Yasna - 72 bobdan iborat bo’lib, qurbonlik vaqtida marosimda aytiladigan qo’shiqlardan tashkil topgan.
4. Yasht-22 qo’shiqdan iborat bo’lib, Zardush-tiylik ma’budalarining madhi kuylanadi.
5. Hurda «Avesto» – Kichik «Avesto» - Quyosh, oy va boshqa xudo hamda ma’budalar sharafiga aytilgan kichik ibodat matnlaridan iborat.
Zardushtiylik va uning muqaddas kitobi «Avesto» haqida qisqa ma’lumot berdik. Bu kitobning ko’p qismi Iskandar Zulqarnayn va arab-lar istilosi davrida yo’qolib ketgan. Bizgacha yetib kelgan nusxasi 1374 yilda ko’chirilgan bo’lib hozirda Kopengagendagi kutubxonada saqlanib kelinmoqda.
Zardushtning o’zi tarixiy shaxs ekanligi ham munozarali, bahsli masala. Biz ayrim mualliflar fikriga qo’shilib, unga tarixiy shaxs sifatida yondoshdik.
Zardusht sariq tuya mingan, degan ma’noni anglatadi. «Avesto» ta’limotiga ko’ra, olamda ikkita kuch, yaxshilik va yomonlik, yorug’lik va zulmat, issiqlik va sovuqlik kabi qarama-qarshi kuchlar mavjud bo’lib, ular abadiy murosasiz kurashib keladilar. Yaxshilik va yorug’lik kuchlariga Axuramazda boshchilik qiladi. Bu kurashda yorug’likning zulmat, yaxshilikning yomonlik ustidan g’alabasiga ishonch bildiriladi.
Endi zardushtiylikda va uning muqaddas kitobi «Avesto»da ma’naviyat va ma’rifat masalalari va ularni bizning bugungi kun uchun ahamiyati haqida fikr yuritamiz.
«Avesto»da mehnat nihoyatda ulug’lanadi. Mehnatni yaxshilik, moddiy noz-ne’matlar manbai deb biladi. Inson saxovatli bo’lishi uchun avvalo mehnat qilishi, o’z qo’li bilan noz-ne’matlar yaratishi uqtiriladi. «Avesto»da don ekkan kishi taqvodorlik urug’ini ekadi, u Mazdaga ixlosmandlik e’tiqodini olg’a suradi. Imonni oziqlantirib turadi...», deyiladi. Bunga amal qilish o’n ming marta ibodat qilish bilan barobar, yuzlab qurbonlik qilishga teng. Ekin ekish, mehnat qilish - yerdagi yovuzlikni yo’qotishdir, deb qaraladi. «G’alla yerdan unib chiqqanda, - deyiladi «Avesto»da devlar larzaga keladi, g’alla o’rib olinayotganda devlar nola-faryod chekadi, g’alla yanchib un qilinayotganda ular mahv bo’ladi...» deb mehnat ulug’lanadi.
«Avesto»da inson axloq-odobi, ma’naviyati quyidagi uchlikda: Gumata - yaxshi fikr, Gugta - yaxshi so’z, Gvarshta - yaxshi ishda ifodalanadi. «Men yaxshi fikr, yaxshi so’z, yaxshi ishga shon-shavkat baxsh etaman», - deb ta’kidlaydi Axura Mazda.
Yaxshi fikr deganda yaqin kishilarga mehribonlik, muhtojlik va xavf-xatar ostida qolganda yordam berishga shaylik, kishilar baxt va saodati uchun faol kurashga doim tayyor turish, hamma bilan ahil va totuv yashash va boshqalar tushuniladi.
Yaxshi so’zlar deganda esa o’z va’dasiga rioya qilish, so’zining ustidan chiqish, savdo-sotiq ishlarida halol bo’lishga, qarzini o’z vaqtida to’lash, o’g’rilik va talonchilik qilmaslik, buzug’likdan o’zini tiyish va hokazolar tushunilgan.
Yaxshi ishlar deganda insonning o’z hatti-harakatida yaxshi fikr va yaxshi so’zlarda ilgari surilgan barcha ijobiy yo’1-yo’riqlarga og’ishmay amal qilish nazarda tutiladi.
«Avesto»da naslning pokligi, tozaligiga ham alohida e’tibor berilgan, qattiq nazorat qilingan, qarindosh-urug’, aka-ukaning quda anda bo’lishi qoralangan.
Xulosa shuki, «Avesto» kitobida ajdodlarimizning necha ming yillik ma’naviy merosi, izlari o’z aksini topgan. Unda johillik, zo’ravonlik, tuhmat kabi yomon xislatlar qoralanadi. Sof ko’ngilli bo’lish, xiyonat qilmaslik, savdoda bir-birini aldamaslik, haqorat qilmaslik kabi ma’naviy xislatlar targ’ib etiladi.
Islom dini ko’p xalqlar orasida keng tarqalgan dinlardan biridir. Bu dinga e’tiqod etuvchilar, musulmonlar jahonda qariyb bir milliard to’rt yuz million kishini tashkil etadi.
«Islom» so’zi arabcha bo’lib, «xudoga o’zini topshirish», «Itoat», «Bo’ysunish» ma’nosini beradi. Shundan bu dinga ishonuvchilar - «Muslim» deb ataladi. Uning ko’pchilik shakli «Muslimun» bo’lib, o’zbeklarda «Musulmon», qirg’iz va qozoqlarda «Musurmon» deb ataladi.
Islom dini Arabiston yarim orolida VI asrning oxiri va VII asrning boshlarida kelib chiqqan. Uning asoschisi payg’ambar Muhammad (570-632) Makkada quraysh qabilasiga mansub bo’lgan hoshimiylar xonadonida tug’ilgan. U 609-610 yillarda Makkada yakka xudoga e’tiqod qilish to’g’risida targ’ibot boshlagan. Ammo zodagonlarning qarshiligiga uchragach 622 yilda o’z tarafdorlari bilan Madina (Yasrib) ga ko’chadi (arabcha hijrat qiladi). Shu yilda musulmonlarning hijriy yil hisobi boshlanadi.
630 yilga kelib, Makka ham musulmonlar qo’liga o’tadi va musulmon davlati shakllanadi. Muhammad vafotidan keyin uning o’rinbosarlari, ya’ni noiblari (xalifalar) boshqaradilar. Shu munosabat bilan musulmonlar davlati tarixda «Arab xalifaligi» deb nom olgan. Dastlab arab xalifaligi katta territoriyani egallagan edi. O’rta Osiyo yerlari - Movarounnahr, (daryo ortidagi yeriar) VIII asr boshlarida VIII asr o’rtalarigacha arablar tomonidan istilo qilinib, ular bilan birga Islom dini kirib keldi. Ana shu davrdan boshlab Markaziy OsiyodaIslom mintaqa mada-niyati, ma’naviyati va ma’rifati o’ziga xos ravishda shakllandi va taraqqiyot bosqichini boshidan kechirdi.
Islom diniy ta’limotining asoslari - Qur’on va Hadis to’plamlarida, shuningdek, VIII -XII asrlar davomida vujudga kelgan ilohiyot adabiyotlarida o’z ifodasini topgan.
Ilohiyotda Islom dini uch elementdan - iymon, islom, ehsondan iborat deb e»tirof etilgan. Iymon 7 ta aqidani - ollohga, farishtalarga, muqaddas kitoblarga, payg’ambarlarga, taqdirning ilohiy-ligiga va o’lgandan keyin tirilishga ishonish talablarini o’z ichiga oladi. Islom talablariga, ya’ni din asoslari - arkon ad-din deb nom olgan 5 ta amaliy marosimchilik talablari kiradi. Bular - kalima keltirish, namoz o’qish, ro’za tutish, zakot berish va imkoniyati topilsa haj qilish talablari. Ehson aqidalarga sidqidildan ishonish va marosimlarni ado etishdir.
Islomning kishilar ongi va turmush tarziga ta’sir etishi, ular hayotidan mustahkam o’rin olishini ta’minlovchi diniy marosimchilik - xatna, ro’za hayiti, qurbonlik va qurbon hayiti, movlid, ashuro va boshqalar ham shakllangan. Bundan tashqari, mahalliy xalqlarda islomgacha mayjud bo’lgan urf-odatlar, jumladan kinna soldirish, fol ochirish, dam soldirish, muqaddas joylarga, avliyolarga sig’inish kabi odatlar ham islom marosimlariga moslashib ketgan.
Hadislar Islom dinida Qur’ondan keyingi muqaddas manba. Hadislar to’plami sunnat deb ataladi. Hadisi shariflarda Muhammad alayhissalomning so’zlari, qilgan ishlari va faoliyatlari hamda sahobalar tomonidan amalga oshirilgan ishlarga munosabatlari bayon ettirilgan.
Hadisi shariflarni yig’ib kitob shakliga keltirish, asosan payg’ambarlarimiz alayhissalomning vafotlaridan keyin amalga oshirilgan.
Islomda axloqiy-huquqiy qonun-qoidalar majmui shariat XI-XII asrlarda tugal shakllangan. Shariat qonun-qoidalari Qur’on va sunnat asosida ishlab chiqilgan. Unda musulmonlarning ijtimoiy-iqtisodiy, diniy, huquqiy va axloqiy hayotini tartibga soluvchi qonun-qoidalar belgilab berilgan. Bunday tartib-qoidalar «Hidoyat», «Viqoya», «Muxtasari hidoya», «Muxtasari viqoya» nomli kitoblarda jamlangan.
Qur’oni Karim, hadislar va shariat ko’rsatmalari inson ma’naviy-ma’rifiy kamolotining asosi bo’lgan axloq-odob tarbiyasining barcha qirralarini o’z ichiga olgan. Sirasini aytganda, hadislar ma’naviy-axloqiy tarbiyaga oid bo’lgan axloq-odob fikrlarning mukammal to’plamidir.
Yuqoridagi inson ma’naviyati xususiyatlari kabi masalalarni mazkur kursning uchinchi bobida alohida mavzularda ko’rib chiqish nazarda tutilgani sababli ular haqida ushbu ma’ruza davomida batafsil to’xtab o’tishni lozim topmadik. Hadislarda axloqiy kamolot masalalarida aytilgan ba’zi fikrlardan namuna keltirish bilangina cheklandik xolos.
• Munofiqlik belgisi uchtadir: yolg’on so’zlash, va’dasining ustidan chiqmaslik va omonatga xiyonat qilishdir;
• Omonat qo’ygan kishining omonatini o’z vaqtida ado eting;
• Haqqingizga xiyonat qilgan kishga siz xiyonat qilmang;
• Qachonki bir gunoh qilib qo’ysangiz, uni yuvish uchun orqasidan bir savobli ish qiling.
Qur’oni Karimda «Ilm» so’zi asosida «Alima» - bilmoq fe’l negiziga tayangan kalimalar 750 marotaba uchrashi ilmiy tadqiqotlarda qayd etilgan. Payg’ambarimiz Muhammad alay-hissalomga ilk nozil bo’lgan oyat ham «Ikra ...» «O’qi» so’zidan boshlanadi. Ushbu oyat shunday: «O’qi! Sening o’ta karamli Parvardigoring qalam vositasi bilan ta’lim berdi. Insonga u bilmagan narsalarni o’rgatadi» deb nozil qilingan. Ko’rinadiki, islom e’tiqodi avval boshdanoq insonni o’qib-o’rganishga, ilm vositasi bilan dunyoni anglab yetishiga targ’ib etadi.
Islom ma’naviyatida insoning yer yuzida xalifa qilib belgilanishi uning yana bir muhim jihati hisoblanadi. Qur’oni Karimning juda ko’p oyatlarida insonning aziz va mukarram qilib yaratilgani, unga yer va osmondagi barcha narsalar bo’ysundirib qo’yilganligi alohida uqtirib o’tiladi.
Al-Xorazmiy, al-Farg’oniy, al-Beruniy, G’azzoliy, Hamadoniy, G’ijduvoniy va boshqa ulug’ zotlarning hayot tarzi, ilm uchun fidoyiligi, e’tiqod-iymonining pokligi bilan bizlarga ibratdir. Bularning hammasi ko’rsatadiki, dindorlik ham ma’rifatni, yuksak ma’naviyatni talab qiladi.
Kishi qancha chuqur ilm egasi bo’lsa, olam va odam mohiyatini anglasa, uning Ollohni anglashi, iymoni ham shuncha mustahkam bo’ladi.
Xullas, islom barcha mo’minlarni to’g’ri yo’lga chorlovchi, insonparvar din ekanligini anglab yetishimiz zarur. Shundagina dindan ma’naviy va ma’rifiy tarbiyada foydalanish zaruratiga to’g’ri yondoshamiz.
Sharq xalqlari tafakkurini asrlar davomida nurafshon etib, ma’naviyatimiz va ma’rifatimizga chuqur ta’sir o’tkazgan tasavvuf (sufizm) ta’limoti VIII asr o’rtalarida paydo bo’lgan. Dastlab u zohidlik (tarkidunyochilik - bu dunyo hoyu-havasidan voz kechish) harakati ko’rinishida bo’lib, Bag’dod, Basra, Kufa, Damashq shaharlarida keng yoyilgan.
Asli tasavvuf so’zi «So’fiy» so’zidan, «So’fiy» so’zi esa arabcha «Suf» so’zidan yasalgan. Suf deb arablar jundan bo’lgan matoni aytadilar. Dastlabki davrlarda sufiylik yo’lini tutgan kishilar, boshqa oddiy kishilardan ajralib turishi uchun jundan tikilgan chakmon (u xirka deb ham aytilgan) yoki po’stin kiyib yurishni odat qilganlar. Shuning uchun ularni jun chakmon kiyib yuruvchilar, ya’ni so’fiylar deb ataganlar. So’fiy boshqa odamlardan o’zini роk va g’aribona turmush kechirishi, doimiy toat-ibodatda bo’lishi va faqat ilohiy ruhga qo’shilishini maqsad qilib qo’yishi bilan tubdan farq qiladi.
Tasavvuf - so’fiylik insonni o’rganar ekan, avvalo, kishining ko’ngliga, diliga tayanadi, ko’ngilni, qalbni tarbiyalashga, ko’ngil kishisini voyaga yetkazishga intiladi, chunki Olloh faqat kishining pokiza qalbidagina jilva qiladi.
Shuni iftixor bilan qayd etishimiz lozimki, tasavvuf ta’limoti taraqqiyotida Turkiston farzandlarining xizmati beqiyos bo’lgan. Xoja Hakim at-Termiziy, Shayx Abu Mansur al-Moturidiy as-Samarqandiy, Xoja Abdulloh G’ijduvoniy, Xoja Ahmad Yassaviy, Sulaymon Boqirg’oniy, Shayx Najmiddin Kubro, Xoja Ali Romitaniy, Abu Ali al-Farmadiy, Yusuf Hamadoniy, Bahouddin Naqshband kabi siymolar ilohiy ma’rifat yo’lining rahnamolari bo’ldilar.
Movarounnahr tasavvuf ta’limotida Xoja Bahouddin Naqshbandning o’rni alohida ahamiyatga ega ekanligini ham qayd etishimiz lozim. Naqshbandiya ta’limoti hayratlanarli darajada ijtimoiy-iqtisodiy, ma’naviy-ma’rifiy ma’no va mohiyatga, hayotiy mazmunga ega.
Naqshbandiya ma’naviy-axloqiy ta’limotida hur fikrlikka keng o’rin berilgan. Bu sulukdagilar mehnat qilish, ilm olish, o’z mehnati evaziga halol yashash, noz-ne’matlarni ko’pchilik bilan baham ko’rish, faqirona hayot kechirish hammaga yaxshilikni ravo ko’rishni afzal bilganlar.
Bahouddin Naqshband - aybsiz odam yo’q, shuning uchun agar aybsiz do’st axtarsak do’stsiz qolamiz, - der edilar.
Odamlarga yaxshilik qilish eng yuksak insoniy burch ekanligini ta’kidlab, sham kabi bo’lgin va odamlarga yorug’lik ber, o’zing esa qorong’uda bo’l, degan ekanlar.
Xoja Bahouddinning «Ko’ngil Ollohda bo’lsinu, qo’ling esa ishda» hikmatlarining inson ma’naviy dunyosi takomilidagi ahamiyati beqiyosdir.
Najmiddin Kubro asos solgan Kubroviya tariqatining qoidalari o’nta bo’lib, ularda bu tariqat yo’lini tutgan so’fiyning ichki ma’naviy dunyosi qanday bo’lishi ko’rsatilgan. Insonning sabr-toqatli bo’lishi, boylik va mol-mulkka mukkasidan ketmaslik, har qanday pastkashlik, riyo, makr va hiyla-nayrangga bormaslik, hayvoniy xususiyat -shahvoniy hirslarga berilmaslik g’oyalari ilgari suriladi.
Xulosa qilib aytganda, tasavvuf ilmi - inson haqidagi ilmdir. Inson qalbiga sayqal berish ilmi. U inson odobini, ya’ni ma’naviyatini yanada kuchaytirgan butun islom axloqining eng muhim qadriyatlarini bir nuqtaga jamladi. Shu tariqa tasavvuf komil inson nazariyasi va amaliyotini ishlab chiqdi.
Prezidentimiz aytganidek, har birimiz hamisha, har soniyada ogoh bo’lishimiz lozim. Bu mustaqil yurt har bir fuqarosining muqaddas burchi bo’lmogi lozim. «... muqaddas dinimiz sha»niga dog’ tushirmoqchi bo’lgan, undan g’arazli siyosiy maqsadlarda foydalanishni istaydigan kimsalar va kuchlar bilan hech qachon murosa qilolmaymiz».
Har bir fuqaro shuni anglab yetishi kerakki, O’zbekistonning iqtisodiy-ijtimoiy taraqqiyotida o’ziga xos va mos yo’li bo’lgani kabi madaniy-ma’naviy rivojlanishida ham o’z yo’li bor. Bu o’ziga xoslikni dinga, diniy qadriyatlarga munosabatimizda, ulardan ma’naviy tarbiyada foydalanishimizda ham ko’rishimiz mumkin. Bu yo’l Prezidentimiz asarlarida bayon qilib berilgan. Uning mohiyati, mo’tadil dindorlik, islom ma’rifatini rivojlantirish, ichki-botiniy olamni poklab, Ollohni dilda saqlab, aqlu tafakkur, ilmu irfon bilan kamolot sari borish, o’z merosiy qadriyatlarimiz va dunyo ilmini egallab, zamon bilan hamqadam olg’a borish.