Mavzu: Antik davrda qulchilik

Mavzu: Antik davrda qulchilik.
Reja:

1. 
   Kirish,
   
2. 
   Asosiy qism.
   

a)Sharqdagi qulchilik shakli.
b)Yunonistonda qulchilik.

3. 
   Xulosa.
   

1. 
   Kirish.
   

Sharqda qulchilik munosabatlari Yevropadagiga qaraganda oldinroq vujudga kelgani sababli, qadimgi Sharqda qulchilik o‘ziga xos patriarxal xonaki shakl kasb etgan. Qadimgi dunyoda qulchilik doimo turli manbalardan to‘ldirib borilgan. Qullar qatlami urushlarda asir tushganlar, qarzi yoki jinoyati uchun qul qilinganlar, ajnabiy qul, sotib olingan qullar, oilaning kichik a’zosidan qul qilinganlardan tashkil topgan. Xufiya (yashirincha) qullikning eng qadimgi shakli patriarxal
oila bo‘lgan. Patriarxal oilada ota yer-mulkning egasi hisoblangan va oilaning barcha a’zolari oila boshlig‘iga itoat qilishga majbur bo‘lganlar. Ota oilaning barcha a’zolariga nisbatan tug‘ma quldor huquqiga ega bo‘lgan. Ota o‘z farzandini 3 marta qullikka berish huquqiga ega bo‘lgan (Bobil). Qadimgi Sharq quldorlik munosabatlari qadimgi Yunon va Rim klassik qulchiligi darajasiga chiqa olmadi. Qullar sonining kamligi, ularning ishlab chiqarish jarayonida zaif ishtiroki, mehnat unumdorligining past darajasi Qadimgi Sharq qulchiligining asosiy xususiyati edi. Qullar sharq jamiyatlarining xo‘jalik hayotida sezilarli o‘ringa ega bo‘lmaganlar, yordamchi ishlarda band bo‘lganlar (uy qorovuli, cho‘pon, otboqar,
cho‘ri va h.k). Ko‘p hollarda qullar oilaning a’zosi hisoblanganlar. Lekin ayrim jamiyatlarda mil.avv. I ming yillikda ularning soni jamiyat taraqqiyotining yuksak rivojlanishi bilan birga o‘sib borgan (Yangi Bobil).

2. 
   a) Sharqdagi qulchilik shakli.
   

Qullar qarzi uchun qul qilinganlar, Qadimgi Sharq aholisi turli irq va irqiy guruhlarga: yevroosiyo, yevropoid, ekvatorial yoki negroavstroid xalqlar, osiyo-amerika yoki mongoloid irqi (UzoqSharqda), negroid irqi (Napate va Meroye – hozirgi Sudan), Janubiy Hindiston kabilarga bo‘lingan. Irq etnologiyasi ko‘p sonli xalqlar, qabila va etnik guruhlarga bo‘linadi. U ba’zi hududlarga, turli irqiy guruh va guruhchalarga bo‘lingan. Qadimgi Sharqda sekin-asta barqaror yirik til oilalari paydo bo‘ldi. Old Osiyoda ko‘p sonli somiy-homiy yoki afro-osiyo til oilasi somiy shoxchasiga Misr yoki homiy, berber-liviya, kushit tillarida so‘zlashadigan turli xalq va qabilalar yashar edi. Somiy tillarida so‘zlashuvchi xalqlarga akkadlar, amoriylar, oromiylar, ossuriylar, xanaanlar, yahudiy, arab va boshqalar kirgan. Somiy tilli xalqlar asosan Mesopotamiya cho‘llari va Arabiston yarimorolida yashar edilar. Misr yoki homiy shaxobchasiga qadimgi Misr aholisi, berber-liviya tillarida Nil vodiysining g‘arbidagi qabilalar, kushit tillarida Nil daryosining yuqori oqimidagi xalqlar so‘zlashar edilar. Qadimgi misr tili qo‘shni liviya va sudan xalqlari tillariga o‘xshash edi. Xett-luviya va hind-eronlar hind-yevropa tillari oilasining shaxobchalaridan biri edi. Xett-luviya tillarida xettlar, luviyaliklar, koreyslar va Kichik Osiyoning boshqa kichik qabilalari so‘zlashar edi. Mesopotamiyadagi shumerlar qaysi til oilasiga mansubligi hozirgacha ma’lum emas. Shumer xalqi va yozuvi to‘g‘risida ingliz olimi Roulingson ilk bor o‘z tadqiqotlarida to‘xtaldi. Olim Oppert 1869-yil Fransiya arxeologiya jamiyatida Mesopotamiya janubida yashagan xalqni shumerlardeb nomlashni taklif qildi. Oppert shumer tili turk, fin va mojar (benger) tillariga qarindoshligini asosladi. Shumerdan shimoldaMesopotamiyada somiy tilli etnoslar yashagan. Shumerlarning eng yaqin qo‘shnilari bo‘lgan elamiylar ulardan janubi-sharqda Dajla va Fors qo‘ltig‘ining quyi qismida yashab, alohida tilde so‘zlashdilar. Yuqori Mesopotamiya va Kavkaz ortida qadimdan xurrit tilli xalqlar yashadi. Hind-eron shaxobchasida midiyaliklar, forslar, parfiyaliklar, baqtriyaliklar, saklar va qadimgi Hindiston oriylari so‘zlashar edilar. Kichik Osiyoning ba’zi xalqlari hind-yevropa tillar oilasining frako-frigiya guruhi tillarida so‘zlashar edi. Xurrit tillar oilasi alohida turar edi. Bu oilani xurriylar, urart va protoxettlartashkil qilgan. Qadimgi Hindiston aholisi dravid oilasiga mansub bo‘lib, ular dravid, gujarat, assam, singal va tamil kabi qadimiy xalqlardan iborat edi. Qadimgi Xitoy qabilalari sino-tibet yoki tibet-xitoy tillar oilasiga kirgan. Shu bilan birga ba’zi tillar, misol uchun, shumerlar, Zagros tog‘larida yashagan lulubeylar biror-bir til oilasiga kirmay alohida turadilar. Qadimgi Sharqning ko‘p sonli etnik guruhlarining muntazam ravishda harbiy-siyosiy, savdo va madaniy aloqalari turli etnik guruhlarning aralashib ketishiga va yanada murakkab etnik birliklarning paydo bo‘lishiga olib keldi. Qadimgi Sharq sivilizatsiyasini yaratishda turli xalqlar, etnik guruhlar turli davrlarda faol ishtirok etdilar. Kichik Osiyo va Shimoliy Suriya hududlarida eramizdan avvalgi II ming yillikda nesiylar deb atalgan qabilalar mavjud bo‘lgan (Nesiy degan nom Galis daryosining janubida joylashgan Nesiy yoki Nesha degan mamlakat va shaharning nomidanolingan). Nesiylar protoxett qabilalaridan til jihatdan farq qilganlar. Chex olimi B.Grozniy o‘zining tadqiqotlarida ko‘rsatishicha, nesiylar tili hind-yevropa guruhidagi xalqlar tillariga juda yaqin bo‘lgan. Til jihatidan bo‘lgan shu yaqinlikka asoslanib, tarixchilarning Xett davlati Yevropadan Kichik Osiyoga migratsiya qilgan qabilalar tomonidan tuzilganligi kabi farazlari mavjud. Xett tili va etnosi turli tillarda: protoxett, palay, luviya va nesiy tillarida so‘zlashgan va bir-biri bilan aralashib ketgan qabilalarguruhlari tomonidan bir necha asrlar davomida shakllangani tarixiy tadqiqotlar natijasida ilmiy asoslab berilgan. O‘rta Osiyo antropogenez jarayoni sodir bo‘lgan hududlardan biri hisoblanadi. Bu hududda yashagan xalqlarda mongoloid belgilar ustivor bo‘ladi. Ular arxeologik, etnografik, lingvistikmanbalarda hamda antik yozuvchilar asarlarida e’tirof etilgan sak-massagetlar, usun, so‘g‘d, xorazm, baqtr, farg‘onlar (farg‘onaliklar) edi. Strabon xorazmiylarni sak-massagetlar turkumiga kiritib, ularni so‘g‘d va baqtrlar turmush tarzi va xulq-atvorida farq yo‘q deb ta’kidlaydi. XX asrning so‘nggi choragidagi tadqiqotchilar xulosasiga ko‘ra, jez davrida O‘rta Osiyoning janubiy hududlarida baland bo‘yli, boshi cho‘zinchoq, yuzi tor irq (yevropoid) vakillari yashagan. Shimoliy dasht-cho‘l hududlarida boshi dumaloq, yuzi kengroq va uncha cho‘ziq bo‘lmagan etnoslar mavjud bo‘lgan.
Janubdagi etnoslar O‘rtayer dengizi irqiga mansub deyiladi. Ular Old Osiyo, Hindistongacha bo‘lgan hududlarda tarqaladi. Shimoliy xalqlarga xos xususiyarlarga ega odamlar Sibir, Oltoy, O‘rta Osiyo, Ural, Volga hududlarini qamrab oladi. Jez davrida janubiy Sibir, Oltoy, Qozog‘iston, Ural hududlarida turkiy tilli o‘troq, yarim o‘troq va ko‘chmanchi chorvador saklar yashagan. Jez davrida O‘rta Osiyodagi janubiy va shimoliy etnoslarning assimilatsiyasi natijasida hududda jez davri va undan keyingi davrlarda yashagan O‘rta Osiyoning qadimgi
etnoslari (sak-massagetlar, xorazmliklar, farg‘onaliklar, baqtrlar, so‘g‘dlar, parfiyaliklar shakllandi. Sak-massagetlar, xorazmliklar, farg‘onaliklar, baqtrlarning ajdodlari janubiy va shimoliy antropologik qiyofadagi odamlar bo‘lgan.
Qadimgi Sharq mamlakatlarida asta-sekin uch qatlam: qullar va ularga yaqin
qaram kishilar, mayda ishlab chiqaruvchilar va tarkibida yirik yer egalari, saroy amaldorlari, harbiy boshliqlar, urug‘ zodagonlarini birlashtirgan hukmron tabaqa shakllangan. Mayda ishlab chiqaruvchilar erkin va qaram yer egalari, turli mulkiy
darajadagi hunarmandlardan iborat edi. Har bir ijtimoiy tabaqa yaxlit va bir xil bo‘lmay, huquqiy ahvoli, turmush tarzi,
boyligi miqdori bo‘yicha bir-biridan farq qiladigan bir necha qatlamdan iborat bo‘lgan. Qadimgi Sharqning turli hududlaridagi tabiiy sharoit o‘zining alohida xususiyatlari va umumiy tomonlariga ega: asosan subtropik iqlim va yozda juda issiq, qishda yumshoq iqlimli hudud. Qadimgi Sharq xalqlarining tarixiy taqdirida buyuk daryolar: Nil (6700 km), Frot (2700 km), Dajla (1900 km), Hind (3180 km), Gang (2700 km), Xuanxe (4850 km) muhim o‘rin tutadi. Bu daryolar dunyoda eng yirik daryolar bo‘lib, yaxshi sug‘oriladigan, hosildor keng vodiylarni
tashkil qiladi. Bu hududlarda xo‘jalik faoliyatini sun’iy sug‘orish inshootlari barpo qilib, ko‘pdan-ko‘p kanallar tizimini Nil, Frot vodiylarida, Amudaryo, Zarafshon, Sirdaryo havzalarida, Gang, Xuanxe va Mekong daryolarida to‘g‘onlarni qurish orqali suv toshqinlarini jilovlash mumkin edi. Bu hududlarda yashaydigan kishilar mahsuldor dehqonchilik qilish uchun juda katta kuch sarf qilishga majbur edilar. Daryolarda baliqlar juda ko‘p bo‘lib, odamlarga asosiy ovqat bo‘lar edi. Frot, Dajla, Nil va Mekong daryolari vodiylarida ekinlar asosan yovvoyi holda o‘sgan.
Daryo vodiylarida arpa, sholi, bug‘doy, tariq va boshqa donli ekinlar madaniylashtirildi. Boy hayvonot dunyosi ko‘pchilik hayvonlarni yashnab ketishi uchun shart-sharoit yaratdi. Shu bilan birga, allyuvial tuproqli vodiylarda tosh, qurilish uchun daraxt, metallar (mis, oltin, qalay, kumush) kabi uyg‘un xo‘jalik
hayoti uchun zarur bo‘lgan xomashyo taqchil edi. Bu xomashyolar tog‘li hududlar, sahro-cho‘llarda mavjud edi. Shu sababli, eramizdan avvalgi IV ming yillikda allyuvial vodiylar (Nil, Dajla va Frot) aholisi tog‘li va sahro rayonidagi (Sinay, Nubiya, Arman, Tavr tog‘lari) aholi bilan xomashyo almashinuvi jarayoni boshlandi. Ishlab-chiqarish munosabatlari savdoning past
darajasi bilan tafsiflanadi. Turli hudud va etnoslar o‘rtasidagi
ayirboshlash ko‘p hollarda talonchilik urushlariga aylanib ketgan. Boy xomashyo manbalari mavjud hududlarni o‘z tarkibiga kiritgan katta-katta, harbiy jihatdan kuchli davlatlar paydo bo‘lishiga olib keldi. Buyuk daryolar vodiylarida odam yashashi uchun qulay shart-sharoitlarning vujudga kelishi ishlab chiqarish kuchlarining paydo bo‘lishiga imkon yaratib, ilk mudofaa inshootlari
va shaharlar shakllanishiga olib keldi. O‘sha davr uchun shahar yangi voqelik edi. Shahar odamlar g‘uj bo‘lib yashaydigan, turli xil kasb-hunarlar mavjud bo‘lgan hamda madaniy o‘choq bo‘ldi. U boshqaruv va diniy e’tiqod markazi bo‘lib qoldi. Shaharlarda hunarmandchilik ishlab-chiqarishi shakllandi. Shahar savdo-hunarmandchilik markazi vazifasini bajardi. Ishlab chiqaruvchi xo‘jalikning vujudga kelishi, sug‘orma dehqonchilik, chorvachilikning rivojlanishi, metallarning o‘zlashtirilishi va shaharlarning paydo bo‘lishi qadimgi Sharqda ilk sivilizatsiyalarning paydo bo‘lishiga olib keldi. Bu jarayon ijtimoiy qatlamlarning paydo bo‘lishi va ular o‘rtasidagi munosabatlarning murakkablashuvini yuzaga keltirdi. Mulkiy tabaqalanish kuchayib ketdi. Yangi ijtimoiy qatlam – qulchilik vujudga keldi. Aholining asosiy qismi o‘troq turmush kechirib, dehqonlar jamoasi, hunarmandlar aholining ko‘pchiligini tashkil etgan. Qadimgi Sharqda hukmron sinfning o‘ziga xos xususiyati uning davlat apparati bilan yaqin aloqasi edi. Ijtimoiy tabaqalanish ziddiyatli bo‘lib, doimiy ravishda jamiyatda norozilikni, turli
g‘alayonlarni vujudga keltirar edi. Qadimgi Sharq mamlakatlari taraqqiyotini o‘sha davr yunon shahar-davlatlari va qadimgi Rim bilan qiyoslaganda, qadimgi Sharq jamiyati taraqqiyotidagi barqarorlik, asrlar davomida urf-odat, an’analar asosida jamiyatda o‘ziga xos turmush-tarzini ko‘rish mumkin. Bu qadimgi Sharq iqtisodiyotida natural xo‘jalikning hukmronligi, hunarmandchilikning buyurtma asosida rivojlanishi, tovar xo‘jaligining zaifligini, texnika va texnologiyaning sekin takomillashganini, mehnat taqsimotining past darajadaligini ko‘rish mumkin.
Qadimgi Sharq davlati hukmdori va uning boshqaruv apparati sun’iy sug‘orish tizimini barpo qilish tashkilotchilari bo‘ldilar. Iqtisodiyotning asosi bo‘lgan dehqonchilik suniy sug‘orishga asoslangani, katta hajmdagi sug‘orish inshootlarini qurish va uni ta’mirlash, ishchi holatida saqlab turishga, faqat davlat
hokimiyatigina qodir edi. Bu davlat hokimiyatini, ya’ni Mutlaq hukmdor hokimiyatini kuchayishiga olib keldi. Natijada davlat hokimiyati mamlakat yer jamg‘armasining oliy egasi bo‘lib qoldi. Davlat asosan yerning oliy egasi sifatida yerga egalik va nazorat qilish, ma’lum miqdorda soliq olish bilan cheklangan.
Lekin davlat hokimiyati katta moddiy resurslarga ega bo‘ldi. Qadimgi Sharq jamiyatlari uzoq davom etgan notekis tarixiy taraqqiyot yo‘lini bosib o‘tdilar. Ba’zi Qadimgi Sharq mamlakatlari yuksak ijtimoiy-siyosiy, iqtisodiy va madaniy taraqqiyot darajasiga erishdilar (Qadimgi Misr, Mesopotamiya, Finikiya,
Kichik Osiyo, Qadimgi Hindiston va Xitoy, Eron hamda O‘rta Osiyo). Bu hududlarda yuksak rivojlangan madaniy, iqtisodiy va siyosiy markazlar shakllandi va qo‘shni mamlakatlarga o‘z ta’sirini o‘tkazdi. Buyuk cho‘llarda ko‘chmanchi chorvachilikka asoslangan xo‘jalik asosida o‘ziga xos sivilizatsiya shakllandi. Mil.avv. IV–III ming yilliklarda Qadimgi Sharqning turli sivilizatsiya markazlari (Misr, Mesopotamiya, Hindiston) nisbatan yopiq rivojlandi. Mil.avv. II ming yillikning o‘rtalaridan Yaqin Sharqning turli hududlaridagi yuksak taraqqiyot natijasida hududlar o‘rtasida iqtisodiy, siyosiy va madaniy aloqalar o‘rnatildi. Mil.avv. I ming yillikda esa bu aloqalar yanada kuchaydi va madaniyatlarning o‘zaro ta’siri natijasida Sharqning turli mamlakatlari madaniyatlari boyidi. Shu tarzda, Qadimgi Sharq dunyosining yaxlitligi amalga oshdi. Qadimgi sharq jamiyatlari bir-biriga o‘xshash va olaquroq turli ijtimoiy qatlam va guruhlardan iborat edi. Qadimgi sharq jamiyatini jamoachi dehqonlar, chorvadorlar, hunarmandlar, savdogarlar, qullar, harbiylar, oqsuyak zodagonlar, kohinlar,
amaldorlar va saroy a’yonlari tashkil etgan. Ayrim jamiyatlarda ijtimoiy tabaqalarning mavqei, o‘rni qat’iy belgilangan bo‘lib, bunday jamiyatlar asrlar davomida belgilangan qoida-an’analar asosida yashadilar (Hindiston). Har bir ijtimoiy qatlamning jamiyatda o‘z o‘rni bor edi. Bu jamiyat kasb-hunar
bo‘yicha jamoachi dehqonlar, chorvador, hunarmandlar, savdogarlar, diniy e’tiqod xizmatchilari jamiyati bo‘ldi. Bu jamiyatlarda jamoaning birdamligi, o‘z-o‘zini boshqarish, ma’lum bir an’ana, urf-odat asosida yashash tarzi ustuvor edi. Qadimgi sharq tarixini o‘rganish jarayonida jamiyatlarda ijtimoiy-iqtisodiy munosabatlarni, chuqur ziddiyatlarni ko‘rish mumkin. Qadimgi sharq jamiyati turli ijtimoiy qatlamlardan tashkil topgan. Hukmdor, uning oilasi, qarindosh-urug‘lari, saroy
a’yonlari, aslzoda boylar, oliy amaldorlar, harbiy sarkardalar, boy savdogarlar, kohinlar oliy tabaqani tashkil etgan. O‘rta va mayda yer egalari, mayda hunarmand savdogarlar, harbiylar, kichik kohinlar hamda jamoachi dehqonlar quyi qatlamni
tashkil etgan. Jamiyatning eng quyi pog‘onasida qaram kishilar va qullar turgan. XX asr boshlarida topilgan qadimgi Bobil podshosi Xammurapining qonunlar to‘plamida va yana Xett qonunlarida aholi, birinchi navbatda, erkin odamlarga va qullarga bo‘linadi. Xo‘jalik natural bo‘lgani uchun aholining aksariyat ko‘pchiligi qishloqlarda jamoa bo‘lib yashaganlar, shahar aholisining katta qismi ham yerga bog‘lanib qolgandi. Ular ham ko‘p hollarda o‘zlarini zaruriy oziq-ovqat bilan ta’minlash uchun shahar atrofida dehqonchilik bilan shug‘ullanganlar. Qadimgi sharqda ishlab chiqarish usulining o‘ziga xos xususiyati yerga jamoaning egaligidir. Xuddi shu xususiyat sharqshunos olimlarning Yevropadan farq qilgan holda Osiyo ishlab chiqarish usuli tushunchasini shakllantirishlariga asos
bo‘ldi. Shubhasiz, Osiyo ishlab chiqarish usuli haqidagi masala murakkab va munozaralidir. Bu mavzudagi munozara hali-hanuz davom etmoqda. Lekin Osiyocha ishlab chiqarish usuliga asoslangan o‘ziga xos jamiyat (ba’zan uni hatto mahalliy emas, balki universal jamiyat deb e’tirof qiladilar) bo‘lmaganligi borgan sari ko‘proq ma’lum bo‘lib qolmoqda. Qadimgi Sharq davlatchiligi harbiy demokratik an’analarini asta-sekin tugatgan holda uzoq davom etgan jarayonda shakllandi. Harbiy boshliq bo‘lgan qabila yo‘lboshchisining hokimiyati asta-sekin u yoki bu shakldagi mutlaq hokimiyatga aylandi. Qadimgi Sharq podshosi mutlaq hokimiyatining o‘ziga xos xususiyati davlat boshlig‘i – hukmdorning alohida mavqei edi. Podsho sud, ijroiya va qonunchilik hokimiyatini o‘z qo‘lida
to‘plagan bo‘lib, shu bilan birga, u eng oliy odam, xudolarning hokimiyat turli mamlakatlarda turli darajada shakllandi. Uning to‘liq ko‘rinishini Qadimgi Misrda, Eron va Xitoyda, cheklangan ko‘rinishini esa Xett davlati misolida ko‘rish mumkin. Iqtisodiyotning asosi sun’iy sug‘orishga asoslangan dehqonchilik edi.
Suniy sug‘orishga asoslangan dehqonchilik xo‘jaligini yo‘lga
qo‘yish uchun ko‘p sonli jamoalarni birlashtirish va sug‘orish inshootlari qurish va ta’mirlash zarurati Qadimgi Sharqda davlat hokimiyatining roli o‘sishiga yordam berdi va hukmdorning cheklanmagan hokimiyatining paydo bo‘lishiga olib keldi. Davlat hokimiyatining xo‘jalik hayotiga faol aralashuvi ko‘p sonli ma’muriy boshqaruv apparatini vujudga keltirdi. Qadimgi Sharqda o‘ziga xos oligarxik respublikalarni Hindiston va Finikiya shahar-davlatlari misolida ko‘rish mumkin.
Finikiya, Kichik Osiyo shahar davlatlarida hokim saylabqo‘yilgan, davlat hokimiyatining ichki va tashqi siyosatini belgilashda, davlat boshqaruvida boy hunarmand-savdogarlar, katta yer egalari yetakchi o‘rinni egallaganlar. Qadimgi sharq jamiyatlarida qonunchilik shakllanishi davlat, jamiyat va fuqaro o‘rtasidagi munosabatlarni tartibga solishda ustuvor ahamiyat kasb etganini ko‘rish mumkin. Insoniyatning tarixiy taraqqiyotida ilk bor yaratilgan Shulga qonunlari, Xammurapi, Xett, O‘rta Osuriya hamda Ashoki qonunlarida jamiyat hayotida qonunning ustuvorligi, inson huquqlari va majburiyatlari o‘z aksini topgan.
Qadimgi Sharqda davlat hokimiyati shakllanishi jarayonida jamoa yer egaligidan tashqari, davlat yerlari, ibodatxonalarga qarashli yerlar va xususiy yerlar mavjud bo‘lgan. O‘z yeriga ega bo‘lgan oddiy jamoachi davlatga soliqlarni to‘lashi va ko‘p sonli majburiyatlarni o‘tashi lozim edi. Sug‘orma dehqonchilik juda katta kuch, mehnat talab qilar edi. Oddiy jamoachi yilning ma’lum kunlarida, ma’lum muddat sug‘orish tarmoqlarining ta’miri va yangi kanallar qurilishida mehnat qilishi majburiy edi. Yaylov, o‘tloq, daryo va o‘rmonlar jamoa mulki hisoblangan. Ko‘p hollarda bunday Qadimgi Sharqda davlat hokimiyati shakllanishi jarayonida jamoa yer egaligidan tashqari, davlat yerlari, ibodatxonalarga qarashli yerlar va xususiy yerlar mavjud bo‘lgan. O‘z yeriga ega bo‘lgan oddiy jamoachi davlatga soliqlarni to‘lashi va ko‘p sonli majburiyatlarni o‘tashi lozim edi. Sug‘orma dehqonchilik juda katta kuch, mehnat talab qilar edi. Oddiy jamoachi yilning ma’lum kunlarida, ma’lum muddat sug‘orish tarmoqlarining ta’miri va yangi kanallar qurilishida mehnat qilishi majburiy edi. Yaylov, o‘tloq, daryo va o‘rmonlar jamoa mulki hisoblangan. Ko‘p hollarda bundayjamiyatini jamoachi dehqonlar, chorvadorlar, hunarmandlar,
savdogarlar, qullar, harbiylar, oqsuyak zodagonlar, kohinlar,
amaldorlar va saroy a’yonlari tashkil etgan. Ayrim jamiyatlarda ijtimoiy tabaqalarning mavqei, o‘rni qat’iy belgilangan bo‘lib, bunday jamiyatlar asrlar davomida belgilangan qoida-an’analar asosida yashadilar (Hindiston). Har bir ijtimoiyqatlamning jamiyatda o‘z o‘rni bor edi. Bu jamiyat kasb-hunar
bo‘yicha jamoachi dehqonlar, chorvador, hunarmandlar, savdogarlar, diniy e’tiqod xizmatchilari jamiyati bo‘ldi. Bu jamiyatlarda jamoaning birdamligi, o‘z-o‘zini boshqarish, ma’lum bir an’ana, urf-odat asosida yashash tarzi ustuvor edi. Qadimgi sharq tarixini o‘rganish jarayonida jamiyatlarda ijtimoiy-iqtisodiy munosabatlarni, chuqur ziddiyatlarni ko‘rish mumkin. Qadimgi sharq jamiyati turli ijtimoiy qatlamlardan tashkil topgan. Hukmdor, uning oilasi, qarindosh-urug‘lari, saroy
a’yonlari, aslzoda boylar, oliy amaldorlar, harbiy sarkardalar,boy savdogarlar, kohinlar oliy tabaqani tashkil etgan. O‘rta va mayda yer egalari, mayda hunarmand savdogarlar, harbiylar, kichik kohinlar hamda jamoachi dehqonlar quyi qatlamni
tashkil etgan. Jamiyatning eng quyi pog‘onasida qaram kishilar va qullar turgan. XX asr boshlarida topilgan qadimgi Bobil podshosi Xammurapining qonunlar to‘plamida va yana Xett qonunlarida aholi, birinchi navbatda, erkin odamlarga va qullarga bo‘linadi. Xo‘jalik natural bo‘lgani uchun aholining aksariyat ko‘pchiligi qishloqlarda jamoa bo‘lib yashaganlar, shahar aholisining katta qismi ham yerga bog‘lanib qolgandi. Ular ham ko‘p hollarda o‘zlarini zaruriy oziq-ovqat bilan ta’minlash uchun shahar atrofida dehqonchilik bilan shug‘ullanganlar. Qadimgi sharqda ishlab chiqarish usulining o‘ziga xos xususiyati yerga jamoaning egaligidir. Xuddi shu xususiyat sharqshunos olimlarning Yevropadan farq qilgan holda Osiyo ishlab chiqarish usuli tushunchasini shakllantirishlariga asos
bo‘ldi. Shubhasiz, Osiyo ishlab chiqarish usuli haqidagi masala murakkab va munozaralidir. Bu mavzudagi munozara hali-hanuz davom etmoqda. Lekin Osiyocha ishlab chiqarish usuliga asoslangan o‘ziga xos jamiyat (ba’zan uni hatto mahalliy emas, balki universal jamiyat deb e’tirof qiladilar) bo‘lmaganligi borgan sari ko‘proq ma’lum bo‘lib qolmoqda.Qadimgi Sharq davlatchiligi harbiy demokratik an’analarini asta-sekin tugatgan holda uzoq davom etgan jarayonda shaklziddiyatli bo‘lib, doimiy ravishda jamiyatda norozilikni, turlig‘alayonlarni vujudga keltirar edi. Qadimgi Sharq mamlakatlari taraqqiyotini o‘sha davr yunon shahar-davlatlari va qadimgi Rim bilan qiyoslaganda, qadimgi Sharq jamiyati taraqqiyotidagi barqarorlik, asrlar davomida urf-odat, an’analar asosida jamiyatda o‘ziga xos turmush-tarzini ko‘rish mumkin. Bu qadimgi Sharq iqtisodiyotida natural xo‘jalikning hukmronligi, hunarmandchilikning buyurtma asosida rivojlanishi, tovar xo‘jaligining zaifligini, texnika va texnologiyaning sekin takomillashganini, mehnat taqsimotining past darajadaligini ko‘rish mumkin. Qadimgi Sharq davlati hukmdori va uning boshqaruv apparati sun’iy sug‘orish tizimini barpo qilish tashkilotchilari bo‘ldilar. Iqtisodiyotning asosi bo‘lgan dehqonchilik suniy sug‘orishga asoslangani, katta hajmdagi sug‘orish inshootlarini qurish va uni ta’mirlash, ishchi holatida saqlab turishga, faqat davlathokimiyatigina qodir edi. Bu davlat hokimiyatini, ya’ni Mutlaq hukmdor hokimiyatini kuchayishiga olib keldi. Natijada davlat hokimiyati mamlakat yer jamg‘armasining oliy egasi bo‘libqoldi. Davlat asosan yerning oliy egasi sifatida yerga egalik va
nazorat qilish, ma’lum miqdorda soliq olish bilan cheklangan. Lekin davlat hokimiyati katta moddiy resurslarga ega bo‘ldi. Qadimgi Sharq jamiyatlari uzoq davom etgan notekis tarixiy taraqqiyot yo‘lini bosib o‘tdilar. Ba’zi Qadimgi Sharq mamlakatlari yuksak ijtimoiy-siyosiy, iqtisodiy va madaniy taraqqiyot darajasiga erishdilar (Qadimgi Misr, Mesopotamiya, Finikiya,
Kichik Osiyo, Qadimgi Hindiston va Xitoy, Eron hamda O‘rta Osiyo). Bu hududlarda yuksak rivojlangan madaniy, iqtisodiy va siyosiy markazlar shakllandi va qo‘shni mamlakatlarga o‘z ta’sirini o‘tkazdi. Buyuk cho‘llarda ko‘chmanchi chorvachilikka asoslangan xo‘jalik asosida o‘ziga xos sivilizatsiya shakllandi. Mil.avv. IV–III ming yilliklarda Qadimgi Sharqning turli
sivilizatsiya markazlari (Misr, Mesopotamiya, Hindiston) nisbatan yopiq rivojlandi. Mil.avv. II ming yillikning o‘rtalaridan Yaqin Sharqning turli hududlaridagi yuksak taraqqiyot natijasida hududlar o‘rtasida iqtisodiy, siyosiy va madaniy aloqalar o‘rnatildi. Mil.avv. I ming yillikda esa bu aloqalar yanadakuchaydi va madaniyatlarning o‘zaro ta’siri natijasida Sharqning turli mamlakatlari madaniyatlari boyidi. Shu tarzda, Qadimgi Sharq dunyosining yaxlitligi amalga oshdi.Qadimgi sharq jamiyatlari bir-biriga o‘xshash va olaquroq turli ijtimoiy qatlam va guruhlardan iborat edi. Qadimgi sharq ortiq saylanish mumkin emas edi. Klisfen tub joy aholi huquqiga kelgindi aholi huquqini tenglashtirdi. Endi fuqarolik qadimgi urug‘ filiga mansublik bilan emas, balki eng kichik hududiy birlik – demga mansublik bilan belgilandi. Endilikda har bir fuqaro o‘z ismiga otasining avlodi ismi emas, o‘z demining nomini qo‘shdi. Bu fuqarolik jamoasining barqarorligiga olib keldi. Yana bir siyosiy yangilik – tiraniyaning o‘rnatilishiga qarshi qo‘yilgan ostrakizm qonuni qabul qilindi. Bu qonunga ko‘ra demokratiya, tenglik va erkinlikka tahdid qiladigan fuqaro Afinadan 10 yil muddatga, keyin besh yil muddatga quvg‘in qilinishi mumki Qadimgi Sharq mamlakatlarida asta-sekin uch qatlam: qullar va ularga yaqin qaram kishilar, mayda ishlab chiqaruvchilar va tarkibida yirik yer egalari, saroy amaldorlari, harbiy boshliqlar, urug‘ zodagonlarini birlashtirgan hukmron tabaqa shakllangan. Mayda ishlab chiqaruvchilar erkin va qaram yer egalari, turli mulkiy darajadagi hunarmandlardan iborat edi. Har bir ijtimoiy tabaqa yaxlit va bir xil bo‘lmay, huquqiy ahvoli, turmush tarzi, boyligi miqdori bo‘yicha bir-biridan farq qiladigan bir necha qatlamdan iborat bo‘lgan. Qadimgi Sharqning turli hududlaridagi tabiiy sharoit o‘zining alohida xususiyatlari va umumiy tomonlariga ega: asosan subtropik iqlim va yozda juda issiq, qishda yumshoq iqlimli hudud. Qadimgi Sharq xalqlarining tarixiy taqdirida buyuk daryolar: Nil (6700 km), Frot (2700 km), Dajla (1900 km), Hind (3180 km), Gang (2700 km), Xuanxe (4850 km) muhim o‘rin tutadi. Bu daryolar dunyoda eng yirik daryolar bo‘lib, yaxshi sug‘oriladigan, hosildor keng vodiylarni
tashkil qiladi. Bu hududlarda xo‘jalik faoliyatini sun’iy sug‘orish inshootlari barpo qilib, ko‘pdan-ko‘p kanallar tizimini Nil, Frot vodiylarida, Amudaryo, Zarafshon, Sirdaryo havzalarida, Gang, Xuanxe va Mekong daryolarida to‘g‘onlarni qurish orqali suv toshqinlarini jilovlash mumkin edi. Bu hududlarda yashaydigan kishilar urinishlari


II. b) Yunonistonda qulchilik.
Afina demosining keskin qarshiligiga uchradi. Afinada taniqli bo‘lgan Alkmeonidlarning urug‘idan bo‘lgan Klisfen toi
faviy tuzum sarqitlaridan xoli bo‘lib, Afinaning qudratini yangi Tiraniyani o‘rnatish bilan emas, aksincha, barcha fuqarolarning huquqlarda to‘la va mutlaq tengligini amalga oshirish bilan ta’minlash mumkin deb hisobladi. Shunday bir sharoitda demos qo‘llab-quvvatlagan Klisfen yangi islohotlarni o‘tkazdi (mil.avv. 509–507-yillar). Klisfen mil.avv. 509-yilda qo‘shimcha vakolatlar bilan Birinchi arxont lavozimiga saylandi. Uning islohotchilik dasturining asosiy maqsadi Solon asos slogan demokratik muassasalarni rivojlantirish va mustahkamlash,demokratiyani oligarxik to‘ntarish yoki tiraniyaning o‘rnatilishidan himoya qilish mexanizmini yaratish edi. U, eng avvalo, demokratiyaning ijtimoiy tayanchi sifatida Afina fuqarolik qilishga majbur edilar. Daryolarda baliqlar juda ko‘p bo‘lib, odamlarga asosiy ovqat bo‘lar edi. Frot, Dajla, Nil va Mekong daryolari vodiylarida ekinlar asosan yovvoyi holda o‘sgan. Daryo vodiylarida arpa, sholi, bug‘doy, tariq va boshqa donli ekinlar madaniylashtirildi. Boy hayvonot dunyosi ko‘pchilik hayvonlarni yashnab ketishi uchun shart-sharoit yaratdi. Shu bilan birga, allyuvial tuproqli vodiylarda tosh, qurilish uchun daraxt, metallar (mis, oltin, qalay, kumush) kabi uyg‘un xo‘jalik hayoti uchun zarur bo‘lgan xomashyo taqchil edi. Bu xomashyolar tog‘li hududlar, sahro-cho‘llarda mavjud edi. Shu sababli, eramizdan avvalgi IV ming yillikda allyuvial vodiylar (Nil, Dajla va Frot) aholisi tog‘li va sahro rayonidagi (Sinay, Nubiya, Arman, Tavr tog‘lari) aholi bilan xomashyo almashinuvi jarayoni jamoasini mustahkamladi va kengaytirdi. U ma’muriy-hududiy islohotni amalga oshirdi. Azaldan mavjud bo‘lgan urug‘- zodagonlari va badavlat boylarning hokimiyati tayanchi bo‘lgan to‘rt sinf (fillar) tugatildi. Klisfen Attika viloyatini geografik tuzilishi bo‘yicha har birini tarkibida 10 dem (jamoa) bo‘lgan 10fil (okrug)ga bo‘ldi. Fillarga chet elliklar va meteklar birlashtirildi. Shu bilan urug‘ zodagonlari hokimiyati tugatildi. Har bir fil o‘n demdan iborat bo‘lib, har bir dem oliy ma’muriy organ Besh yuzlar kengashiga 25 kishigacha a’zo saylagan. Afinako‘ngilli qo‘shinlari tarkibi ham o‘zgardi. Uning asosiy qismini og‘ir qurollangan jangchi – goplitlar tashkil etdi. Ular ko‘p sonli uchinchi toifa zevgitlardan to‘ldirilgan. Fetlar yengil qurollangan jangchilar va harbiy flot matroslarini tashkil etdilar. Afina siyosiy ustqurmasida zodagonlar tayanchi bo‘lgan areopagga qarshi turgan To‘rt yuzlar kengashi (Bule) tashkil etildi. Kengash a’zolari to‘rt fildan yuztadan fuqaro saylanadigan, muntazam faoliyat ko‘rsatadigan organ bo‘ldi. To‘rt yuzlar kengashi xalq yig‘inida ko‘riladigan va tasdiqlanadigan masalalarni tayyorlar edi. Xalq yig‘ini (ekklesiya) to‘laqonli barcha
vakolatlarga ega bo‘lgan boshqaruv organi bo‘lib, fuqarolarning barcha qatlamlari ovoz berish va uning ishida qatnashish huquqiga ega bo‘ldilar. Xalq yig‘ini muntazam yig‘iladigan bo‘ldi (mil.avv. V asrda yiliga 40 marta yoki 9 kunda 1 marta). To‘rt yuzlar kengashi endilikda 500 fuqaroni o‘z tarkibiga
kiritdi. Har yangi 10 hududiy fildan 50 kishi bu kengashga saylandi. Shu bilan birga, yangi Besh yuzlar kengashi tarkibi (Bule) har yili to‘la yangilandi. Ikki martadan ortiq saylanish mumkin emas edi. Klisfen tub joy aholi huquqiga kelgindi aholi huquqini tenglashtirdi. Endi fuqarolik qadimgi urug‘ filiga mansublik bilan emas, balki eng kichik hududiy birlik – demga mansublik bilan belgilandi. Endilikda har bir fuqaro o‘z ismiga otasining avlodi ismi emas, o‘z demining nomini qo‘shdi. Bu fuqarolik jamoasining barqarorligiga olib keldi. Yana bir siyosiy yangilik – tiraniyaning o‘rnatilishiga qarshi qo‘yilgan ostrakizm qonuni qabul qilindi. Bu qonunga ko‘ra demokratiya, tenglik va erkinlikka tahdid qiladigan fuqaro Afinadan 10 yil muddatga, keyin besh yil muddatga quvg‘in qilinishi mumkin bo‘lgan. Quvg‘in qilinadigan fuqaroga qarshi 6 ming kishi ovoz berishi kerak edi. Bu qonun siyosiy hayotda mil.avv. 487-yildan 417-yilgacha qo‘llanib, shu davrda tiraniyaning uch tarafdori Afinadan haydab yuborilgan. Klisfenning islohotlari urug‘chilik aloqalarining uzilishi va aholining aralashib ketishiga olib keldi. Endilikda Attika aholisi yashash joyiga qarab hududiy aloqalar bo‘yicha birlashdi. Urug‘ fillari
to‘la tugatildi. Bu vaqtda zodagonlar Isagor boshchiligida hokimiyatni zodagonlarga qaytarish uchun Spartadan yordam so‘radilar. Spartaning kichik harbiy qismi Afinaga kirdi. 700 ta oila quvg‘in qilindi, beshyuzlar kengashi tarqatib yuborildi. Lekin oddiy xalq qurollanib, spartaliklarni Afinadan chiqib ketishga majbur qildilar. Spartaning yangidan tazyiq o‘tkazishidan qo‘rqqan afinaliklar forslardan yordam so‘radilar. Sard shahrida turgan Eron satrapi Klisfen boshchiligidagi Afina elchilarini qabul qildi. U yordam berishga va’da qilib, faqat fors podshosiga yer va
suv berishga (qaramlik belgisi) rozi bo‘lishni so‘radi. Elchilar
bunga rozi bo‘ldilar. Lekin afinaliklar bu shartnomani rad qildilar. Klisfen Afinaga qaytishi bilan u Afinaga xiyonat qilgan hisoblanib, ostrakizm yo‘li bilan Afinadan quvg‘in qilindi. Klisfen islohotining ahamiyati shundaki, bu islohotlar
urug‘chilik munosabatlari va urug‘ zodagonlarining hokimiyati qoldiqlarini to‘la tugatdi. Afina davlat qurilishiga demokratiyaning to‘la hukmronligini o‘rnatdi. Barcha Afina fuqarolari (Afinada yashayotgan chet elliklar, qullar bundan mustasno) polisning siyosiy hayotida faol qatnashdilar. Ular har qanday
davlat lavozimlariga saylanishlari, o‘z fuqarolik jamoalari siyosiy hayotini eng muhim muammolarini yechishda ishtirok etishlari mumkin edi. Barcha yunon polislari orasida Afina davlati eng ilg‘or va rivojlangan demokratik davlat qurilishiga ega bo‘ldi. Qadimgi yunon shahar-davlatlarining eng katta yutug‘i demokratik siyosiy tuzumning yaratilishi bo‘ldi. Bu ayniqsa Afina shahar-davlatida to‘la o‘z aksini topdi. Afinaning o‘rta qatlamini tashkil qilgan dehqonlar, savdogar-hunarmandlar, yollanib ishlovchi demokratik tuzumning mustahkam ijtimoiy asosi bo‘ldi. O‘rta qatlamlar manfaatlarini himoya qilgan Afinaning siyosiy arboblari Solon Klisfen, Efialt va Periklning islohotlari Afina demokratiyasining huquqiy negizlarini shakllantirdi. Afina demokratiyasining taniqli vakillaridan biri bo‘lgan Efialt (mil.avv. V asr o‘rtalari) Sparta bilan aloqani uzishni,mustaqil tashqi siyosat yuritishni, jamiyatni yanada demokratlashtirish hamda zodagonlarning siyosiy tayanchi bo‘lgan areopagning mavqeyini tugatishga chaqirdi. Efialt mil.avv. 462-yilda areopagni funksiyalarini cheklash bo‘yicha islohot o‘tkazdi. Areopag ixtiyoriga faqat jinoiy ishlarni ko‘rib chiqish qoldirildi. Tez o‘tmay Efialt zodagonlar fitnasi qurboni bo‘ldi. Uning
izdoshi Perikl demokratik islohotlarni davom ettirdi. Afina
demokratiyasining eng taniqli arboblaridan biri Perikl qadimgi
aslzoda urug‘idan edi. Perikl Afina demokratiyasini 15 yil (mil.
avv. 444–429-yillar) boshqardi. U kuchli siyosatchi, o‘tkir notiq
edi. Xalq uni o‘zining otashin nutqlari uchun Zevsga qiyos qildi.
Afina demokratiyasi va davlati Perikl davrida gullab-yashnadi. Shahar buyuk haykaltaroshlar, rassomlar, me’morlarning
asarlari bilan bezatildi. Afina akropolida mashhur Parfenon
(ma’buda Afina ibodatxonasi), Propiley (Akropolga bosh kirish
darvozasi), Erexteyon (afsonaviy Afina podshosi sharafiga ibodatxona) bunyod qilindi. Afinada mashhur olim va faylasuflar
o‘z maktablarini ochdilar. mahsuldor dehqonchilik qilish uchun juda katta kuch sarf qilishga majbur edilar. Daryolarda baliqlar juda ko‘p bo‘lib, odamlarga asosiy ovqat bo‘lar edi. Frot, Dajla, Nil va Mekong daryolari vodiylarida ekinlar asosan yovvoyi holda o‘sgan. Daryo vodiylarida arpa, sholi, bug‘doy, tariq va boshqa donli ekinlar madaniylashtirildi. Boy hayvonot dunyosi ko‘pchilik hayvonlarni yashnab ketishi uchun shart-sharoit yaratdi. Shu bilan birga, allyuvial tuproqli vodiylarda tosh, qurilish uchun daraxt, metallar (mis, oltin, qalay, kumush) kabi uyg‘un xo‘jalik
hayoti uchun zarur bo‘lgan xomashyo taqchil edi. Bu xomashyolar tog‘li hududlar, sahro-cho‘llarda mavjud edi. Shu sababli, eramizdan avvalgi IV ming yillikda allyuvial vodiylar (Nil, Dajla va Frot) aholisi tog‘li va sahro rayonidagi (Sinay, Nubiya, Arman, Tavr tog‘lari) aholi bilan xomashyo almashinuvi jarayoni boshlandi. Ishlab-chiqarish munosabatlari savdoning past darajasi bilan tafsiflanadi. Turli hudud va etnoslar o‘rtasidagi
ayirboshlash ko‘p hollarda talonchilik urushlariga aylanib ketgan. Boy xomashyo manbalari mavjud hududlarni o‘z tarkibiga kiritgan katta-katta, harbiy jihatdan kuchli davlatlar paydo bo‘lishiga olib keldi. Buyuk daryolar vodiylarida odam yashashi uchun qulay shart-sharoitlarning vujudga kelishi ishlab chiqarish kuchlarining paydo bo‘lishiga imkon yaratib, ilk mudofaa inshootlari
va shaharlar shakllanishiga olib keldi. O‘sha davr uchun shahar yangi voqelik edi. Shahar odamlar g‘uj bo‘lib yashaydigan, turli xil kasb-hunarlar mavjud bo‘lgan hamda madaniy o‘choq bo‘ldi. U boshqaruv va diniy e’tiqod markazi bo‘lib qoldi. Shaharlarda hunarmandchilik ishlab-chiqarishi shakllandi. Shahar savdo-hunarmandchilik markazi vazifasini bajardi. Ishlab chiqaruvchi xo‘jalikning vujudga kelishi, sug‘orma dehqonchilik, chorvachilikning rivojlanishi, metallarning o‘zlashtirilishi va shaharlarning paydo bo‘lishi qadimgi Sharqda ilk sivilizatsiyalarning paydo bo‘lishiga olib keldi. Bu jarayon ijtimoiy qatlamlarning paydo bo‘lishi va ular o‘rtasidagi munosabatlarning murakkablashuvini yuzaga keltirdi. Mulkiy tabaqalanish kuchayib ketdi. Yangi ijtimoiy qatlam – qulchilik vujudga keldi. Aholining asosiy qismi o‘troq turmush kechirib, dehqonlar jamoasi, hunarmandlar aholining ko‘pchiligini tashkil etgan. Qadimgi Sharqda hukmron sinfning o‘ziga xos xususiyati uning davlat apparati bilan yaqin aloqasi edi. Ijtimoiy tabaqalanish ziddiyatli bo‘lib, doimiy ravishda jamiyatda norozilikni, turli
g‘alayonlarni vujudga keltirar edi. Qadimgi Sharq mamlakatlari taraqqiyotini o‘sha davr yunon shahar-davlatlari va qadimgi Rim bilan qiyoslaganda, qadimgi Sharq jamiyati taraqqiyotidagi barqarorlik, asrlar davomida urf-odat, an’analar asosida jamiyatda o‘ziga xos turmush-tarzini ko‘rish mumkin. Bu qadimgi Sharq iqtisodiyotida natural xo‘jalikning hukmronligi, hunarmandchilikning buyurtma asosida rivojlanishi, tovar xo‘jaligining zaifligini, texnika va texnologiyaning sekin takomillashganini, mehnat taqsimotining past darajadaligini ko‘rish mumkin.
Qadimgi Sharq davlati hukmdori va uning boshqaruv apparati sun’iy sug‘orish tizimini barpo qilish tashkilotchilari bo‘ldilar. Iqtisodiyotning asosi bo‘lgan dehqonchilik suniy sug‘orishga asoslangani, katta hajmdagi sug‘orish inshootlarini qurish va uni ta’mirlash, ishchi holatida saqlab turishga, faqat davlat
hokimiyatigina qodir edi. Bu davlat hokimiyatini, ya’ni Mutlaq hukmdor hokimiyatini kuchayishiga olib keldi. Natijada davlat hokimiyati mamlakat yer jamg‘armasining oliy egasi bo‘lib qoldi. Davlat asosan yerning oliy egasi sifatida yerga egalik va nazorat qilish, ma’lum miqdorda soliq olish bilan cheklangan.
Lekin davlat hokimiyati katta moddiy resurslarga ega bo‘ldi. Qadimgi Sharq jamiyatlari uzoq davom etgan notekis tarixiy taraqqiyot yo‘lini bosib o‘tdilar. Ba’zi Qadimgi Sharq mamlakatlari yuksak ijtimoiy-siyosiy, iqtisodiy va madaniy taraqqiyot darajasiga erishdilar (Qadimgi Misr, Mesopotamiya, Finikiya,
Kichik Osiyo, Qadimgi Hindiston va Xitoy, Eron hamda O‘rta Osiyo). Bu hududlarda yuksak rivojlangan madaniy, iqtisodiy va siyosiy markazlar shakllandi va qo‘shni mamlakatlarga o‘z ta’sirini o‘tkazdi. Buyuk cho‘llarda ko‘chmanchi chorvachilikka asoslangan xo‘jalik asosida o‘ziga xos sivilizatsiya shakllandi. Mil.avv. IV–III ming yilliklarda Qadimgi Sharqning turli sivilizatsiya markazlari (Misr, Mesopotamiya, Hindiston) nisbatan yopiq rivojlandi. Mil.avv. II ming yillikning o‘rtalaridan Yaqin Sharqning turli hududlaridagi yuksak taraqqiyot natijasida hududlar o‘rtasida iqtisodiy, siyosiy va madaniy aloqalar o‘rnatildi. Mil.avv. I ming yillikda esa bu aloqalar yanada kuchaydi va madaniyatlarning o‘zaro ta’siri natijasida Sharqning turli mamlakatlari madaniyatlari boyidi. Shu tarzda, Qadimgi Sharq dunyosining yaxlitligi amalga oshdi. Qadimgi sharq jamiyatlari bir-biriga o‘xshash va olaquroq turli ijtimoiy qatlam va guruhlardan iborat edi. Qadimgi sharq jamiyatini jamoachi dehqonlar, chorvadorlar, hunarmandlar, savdogarlar, qullar, harbiylar, oqsuyak zodagonlar, kohinlar,
amaldorlar va saroy a’yonlari tashkil etgan. Ayrim jamiyatlarda ijtimoiy tabaqalarning mavqei, o‘rni qat’iy belgilangan bo‘lib, bunday jamiyatlar asrlar davomida belgilangan qoida-an’analar asosida yashadilar (Hindiston). Har bir ijtimoiy qatlamning jamiyatda o‘z o‘rni bor edi. Bu jamiyat kasb-hunar
bo‘yicha jamoachi dehqonlar, chorvador, hunarmandlar, savdogarlar, diniy e’tiqod xizmatchilari jamiyati bo‘ldi. Bu jamiyatlarda jamoaning birdamligi, o‘z-o‘zini boshqarish, ma’lum bir an’ana, urf-odat asosida yashash tarzi ustuvor edi. Qadimgi sharq tarixini o‘rganish jarayonida jamiyatlarda ijtimoiy-iqtisodiy munosabatlarni, chuqur ziddiyatlarni ko‘rish mumkin. Qadimgi sharq jamiyati turli ijtimoiy qatlamlardan tashkil topgan. Hukmdor, uning oilasi, qarindosh-urug‘lari, saroy
a’yonlari, aslzoda boylar, oliy amaldorlar, harbiy sarkardalar, boy savdogarlar, kohinlar oliy tabaqani tashkil etgan. O‘rta va mayda yer egalari, mayda hunarmand savdogarlar, harbiylar, kichik kohinlar hamda jamoachi dehqonlar quyi qatlamni
tashkil etgan. Jamiyatning eng quyi pog‘onasida qaram kishilar va qullar turgan.

3. 
   Xulosa.
   

Quldorlik jamiyatida — quldorlar va qullar bilan ayni paytda erkindehqonlar, hunarmandlar va boshqa ijtimoiy guruhlar ham mavjud boʻlgan. Eng qad. quldorlik davlatlari (Misr, Shumer) miloddan avvalgi 4-ming yillik oxiri — miloddan avvalgi 3-ming yillik boshida vujudga kelgan. Quldorlik jamiyati Yunoniston (miloddan avvalgi 5—4asrlarda) va Qad. Rimda (miloddan avvalgi 2-asr — milodiy 2-asr) yuksak darajada rivojlangan. Davr oʻtishi bilan bu jamiyat ishlab chiqaruvchi kuchlar rivojlanishiga toʻsiq boʻla boshlagan. Qullar qoʻzgʻolonlari quldorlikning yemirilishini tezlashtirgan.

Foydalanilgan adabiyotlar:

1. 
   Kurushkol – ,, Qadimgi dunyo tarixi(II qism)”. – T.: ,,O’qituvchi”,1975. 56~70 b.
   

2. 
   Rajabov – ,,Jahon tarixi( I qism. Qadimgi Sharq, Yunoniston, Rim)” – T.: ,,Yangi asr avlodi”, 2015, 357-376 b.