Agar u vafot etsa, yoki o’ldirilsa, nahotki sizlar orqaga qaytasizlar? Kimki
orqaga qaytsa, u Allohga hech zarar keltirilmaydi, shukr qilganlarga esa Alloh
O’z ajrini beradi» (Oli Imron surasi, 144-oyat).
Shundan so’ng yig’ilganlar payg’ambar(sallallohu alayhi vassallam)ni dafn qilish
marosimiga tayyorgarlik ko’rishga kirishdilar. Nihoyat dafn marosimi ham bo’lib o’tdi.
Endi har bir davr, har bir zamonda bo’lganidek, bu paytda ham bir sarkor, bir ish boshi,
rahbar bo’lishi kerak edi. Payg’ambar(sallallohu alayhi vassallam) islom dini bayrog’i
ostida odamlarni to’pladi, shaharlar, mamlakatlarda xayrixohlar chiqib, islom olami
ancha kengaydi, tevarak-atrofga qanot yoydi, ammo ulug’ dohiy, rahnamo vafot etgach,
unga endi boshqa bir yo’lboshchi bo’lishi kerak edi. Bu masala barcha sarkardalar
nazdida ko’ndalang turardi. Bunday boshliq bo’lishga da’vogarlar ham ko’plab chiqdi,
ular o’z da’volarini isbotlashga urindilar. Shu orada qanchadan-qancha sohta, yolg’onchi
payg’ambarlar paydo bo’ldi, ma’lum qabila yoki guruhga boshchilik qilib, butun
mamlakat taqdirini qo’lga olmoqchi bo’lganlar ham topildi. Ularning ba’zilari mamlakatga
rahbarlik qilishni da’vat qilishga urinardilar. Ulardan bir guruhi «namozni uqiymiz, ro’zani
tutamiz, ammo zakot bermaymiz» degan aqidani ko’tarib chiqadilar. Bunday sharoitda
siyosat olib borish ham ancha mushkul edi.
Bu orada islom rahnomolari —mashhur sahobalar maslaxatga to’plandilar. Bunda kim
Chahoryorlar. Abdusodiq Irisov
Do'stlaringiz bilan baham: |