Microsoft Word gunohi kabiralar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
126
ichkilikka mukkasidan ketgan holda vafot etsa, Alloh azza va jalla uni «Guvta» 
daryosidan sug‘oradi», dedilar. «Guvta» daryosi nima?» deb so‘rashdi. Shunda u zot 
sollallohu alayhi vasallam: «U fohishalarning farjlaridan oqadigan daryo bo‘lib, uning 
badbo‘yi do‘zax ahliga ozor beradi», dedilar» (Ibn Hibbon, Hokim rivoyati). 
 
Ya’ni, do‘zaxda fohishalarning farjlaridan qon, yiring oqadi. So‘ng mast qiluvchi 
ichimlikni ichishga odatlanib qolgan kimsalar shu jirkanch ichimlik bilan «siylanadilar». 
 
Rivoyat qilishlaricha, jahannamdagi bir vodiyda ilonlar bo‘ladi. Har bir ilonning yo‘g‘onligi 
tuyaning bo‘ynidek bo‘lib, ular namozni tark qiluvchilarni chaqadilar. Ularning zahari 
inson jismida yetmish yil o‘z ta’sirini ko‘rsatadi. So‘ng uning go‘shtlari shalvirab tushadi. 
Jahannamda «Jubbul huzn» (qayg‘u o‘rasi) deb nomlangan yana bir vodiy bo‘lib, u ilon 
va chayonlar makonidir. Har chayon xachirdek keladi. Uning yetmishta nishi bo‘lib, har 
bir nishi zaharga to‘la. U zinokorni chaqib zaharlaydi. Uning og‘rig‘i ming yil azob beradi. 
So‘ng zinokorning go‘shtlari titilib, farjidan qon, yiring oqadi. Rivoyatlarda kelganki, kim 
oilali ayol bilan zino qilsa, ularning har ikkisiga qabrda butun islom ummatiga 
beriladigan azobning yarmi beriladi. Qiyomatda esa Alloh taolo ayolning eri foydasiga 
hukm qiladi. 
 
Mazkur holat er bu ishdan bexabar bo‘lgan taqdirda ro‘y beradi. Agar erning xabari 
bo‘lsa-yu, sukut saqlasa, e’tibor bermasa, Alloh unga jannatni harom qiladi. Chunki Alloh 
taolo jannat darvozasiga: «Sen dayusga haromsan», deb yozib qo‘ygan. 
 
Ahli oilasining fahsh-buzuqlik qilishini bilaturib, sukut saqlaydigan va rashk-or 
qilmaydigan kimsa dayus hisoblanadi. 
 
Rivoyat qilishlaricha, kimki o‘ziga halol bo‘lmagan ayolni shahvat bilan ushlasa, qiyomat 
kunida qo‘li bo‘yniga bog‘langan holda keladi. Agar o‘psa, lablari olovda qirqiladi. Bordi-
yu zino qilsa, qiyomat kunida sonlari tilga kiradi-da, uning zarariga guvohlik beradi: 
«Men haromga mindim», deydi. Shunda Alloh taolo unga g‘azab ko‘zi bilan qaraydi. Bu 
qarashdan bandanidagi go‘shtlar erib tushadi. U sarkashlik qilib: «Men bu ishni 
qilmaganman», deydi. Unga qarshi tili guvohlik berib: «Men halol bo‘lmagan so‘zlarni 
so‘zlaganman», deydi. Qo‘llari: «Men haromni ushlaganman», desa, ko‘zlari: «Men 
haromga nazar tashlaganman», deydi. Oyoqlari: «Men halol bo‘lmagan ishga yurib 
borganman», deydi va farji: «Men qilganman», deydi. Yelkasidagi farishtalardan biri: 
«Men eshitganman», desa, ikkinchisi: «Men yozganman», deydi. Alloh taolo: «Men bilib, 
uni yashirganman», deydi. So‘ngra farishtalarga: «Uni ushlanglar va azobimdan 
tottiringlar. Darhaqiqat, behayo kimsaga g‘azabim kuchaydi», deb buyuradi. Quyidagi 
oyati karima bu fikrni tasdiqlaydi: