Microsoft Word inomjon abdiyev arslon yelkasida ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
35
кейингги тараққиётини тасаввур қилаяпсанми? Чинданам, унинг тенги йўқ. Сени эса олтин 
дейсан. 
Тошқўрғон қишлоғида Баҳодир исмли ўртоғим бор эди. У билан ҳарбий хизматда бирга 
хизмат қилгандик. Сўраб-суриштириб, Баҳодирнинг уйини топдик. У бизни илиқ кутиб олди. 
Темур ғорини кўрмоқчилигимизни айтгандик, бажонидил ғор оғзигача ҳамроҳлик қилишини 
билдирди. Туни билан Темур ғори, унинг ичига кирмоқчи бўлган кишилар нималарга эътибор 
беришлари кераклиги хусусида гаплашиб ётдик.
Ғор пастда мавжланиб оқаётган дарё ўзанидан анча баландда экан. Унга ҳайвонлар 
юрадиган сўқмоқдан — бир пайтлар тош ва ёғочдан қилинган, аммо ҳозир шағал остида қолиб 
кетган пиллапоялардан чиқиб бордик. Шаҳарнинг енгил ҳаёти туфайли нозиклашиб 
кетганимизданми, қора меҳнат қилмай қўйганимизданми, ҳансираб, ўпкамиз қўлимизга тушди 
ҳисоб. Ниҳоят, не машаққатлар ила ғор оғзига ҳам етдик. Дастлаб қаршимизда иккита ғор пайдо 
бўлди.
— Биринчиси — сайисхона, — деди кўзимиздаги ҳайратни уққан Баҳодир. — Бу ерда Темур 
сарбозларининг отлари боқилган. Иккала ғор оғзида бўйи тахминан 20 метр, эни 10 метр 
катталикдаги супалар бор эди. Ўтириб, бироз хордиқ чиқардик. Пастдаги қишлоқлар кафтдек 
кўриниб турарди.
Беҳбуд билан бир пайтлар Амир Темурдек ярим дунёни пойида зир титраган буюк 
Жаҳонгирга бошпана бўлган бу сирли ғор қаршисида турарканмиз, ҳаяжондан ўзимизни 
йўқотар даражада, маст эдик.
— Сизларни шу ерда кутиб тураман, эҳтиёт бўлинглар, ғорнинг йўлаклари «лабиринт» 
шаклида, адашиб қолманглар яна, — деб ҳазил қилди Баҳодир биз ичкарига қадам 
қўйганимизда ортимиздан бақириб. 
Ичкарига 30-40 қадам ташлашимиз билан аста-секин қоронғулик қаърига ғарқ бўла бордик. 
Дарҳол фонусларимизни ёқдик-да, яна олға интилдик. Шифтдан чиккилаб томиб турган 
томчилар қадамларимизга ҳамоҳанг сирли ғор қўшиғини куйлаётгандек эди. Келишиб 
олганимиздек, Беҳбуд билан имо-ишоралар орқали гаплашамиз, қадамимиз ҳам етти бор 
ўлчанган. Негаки, бунақа жойларда ҳатто қаттиқ товушдан ҳам тош кўчиб тушиши 
мумкинлигидан иккимиз ҳам яхшигина бохабармиз-да. Кўп ўтмай, кўз ўнгимизда оқиш мармар 
устунлар пайдо бўлди. Улардан баъзилари ҳатто аллақандай ҳайвонга ўхшаб кетарди. 
Эҳтиёткорлигимиз янада ошди. Юришда давом этарканмиз, қаршимиздан турли томонга 
йўналган йўлаклар пайдо бўлганини кўрдик. Лекин кўпини тош босиб, бекилиб қолганди 
Эътиборимизни ғор деворларидаги бўртма шакллар ҳам тортди. Йўлимизда бир неча табиий 
чашмалар ҳам учради. Қониб-қониб ичдик. 
Кўп ўтмай, ғор торайиб борди, кейин тўсатдан кенгайиб, бизни улкан даҳлизга олиб чиқди. 
Юра туриб, анча масофадан кейин ғор яна торайиб борди. Сўнг бирданига олдимиз бекилди, 
сўнгига етдик, деб хаёл қилдик. Лекин нотўғри ўйлабмиз. Беҳбуд пастликда, одам зўрға 
сиғадиган лаҳмни кўриб қолди. Ундан ҳам зўр ҳаяжон билан судралиб ўтдик. Яна қаршимизда 
катта-кичик йўлаклар пайдо бўлиб, улар бизни бир-бирига туташ тошхоналар томон етаклади. 
Биз юришда давом этавердик. Мен хаёл суриб кетаяпман, биламанки, Беҳбуд ҳам худди 
менинг ҳолатимда. Бир пайт тўғрида баландлиги 3-4 метр келадиган тош супалар кўринди. 
Тепага қараб қўрқиб кетдим, қўлчироғимизнинг хира нурида шифтда осилиб турган сумалаклар 
кўзга ташланди, улар бизга тиғ ўқталиб, устимизда осилиб турарди. Бироз юргач, тўсатдан 
олдимизда охири қоронғулик қаърига ғарқ бўлган афсонавий кўл ястанди. Теппадан сув 
шовуллаб тушаётгани эшитилиб турса-да, сув кейин қаердан сизиб чиқиб кетаяпти, билиб 
бўлмасди. Совуқдан ва атрофга чўккан ваҳимали сукунатдан аъзои баданимиз жунжукиб кетди. 
Сирли кўлга тикиларканман, сув ичида аллақандай махлуқ мўралаб тургандек туюлаверди. 
Баттар қўрқиб орқага тисарилдим. Қўрқоқлик қилаяпти, деб ўйламаслиги учун Беҳбудга 

---

Иномжон Абдиев. Арслон елкасидаги хазина (қисса)