Microsoft Word kr ugay ona ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
30
* * * 
Ҳусайин бу йил мактабга бориши керак. Отаси уни қўлидан тутиб, қайд эттириб келгани олиб 
борди. Ҳусайин мактаб очилиши яқинлашаётгани сари кучлироқ ҳаяжонланарди: 
— Мактабда ўқиш қийинми, она? Сиз ҳам мактабга борганмисиз, она? — каби саволлар берар, 
Фотимахоним уни тинчлантирувчи сўзлар айтар, ўқиб буюк одам бўлишини тушунтирарди. 
Фотимахоним Ҳусайин учун икки дона пешбанд қилиш ва уни мактабга доим топ-тоза қиёфада 
юбориш истагини Одилбекка билдирди. Ўртоқлари орасида хижолат бўлмасин, уялмасин, 
дерди. 
Ўқиш очилган куни отаси уни кўлидан тутди ва мактабга олиб борди. 
Маҳалладан таниш бир болага топширди.Синфларга кириб-чиқишда ёрдам беришини 
тайинлади. Тушда кўп қатори мактабдан қайтаркан, дераза олдида Ҳусайиннинг йўлига қараб 
турадиган бир она бор эди. 
— Оҳ, онаснинг жони келяпти,- дея унинг жажжи ёноқларидан ўпаркан, Ҳусайин жиддий 
охангда:
— Тушликдан сўнг, овқатлангач яна ўқиш бор, она, — деди.
Покиза пешбанд, дазмолланган шим, мактабга бориб-келишида ярқираб турувчи, тозаланган 
поябзал, юзлари порлоқ бир бола... Бу ҳол ва бу қиёфа мактаб очилишида қандай бўлса 
,шундай давом этди. 
Бир кун тоза,иккинчи кун ҳам шундай бўлмайдилар, бугун оёқ кийими яп-янги бўлганлар, бир 
неча кун ўтгач лой ичида таниб бўлмайдиган ҳолга келтиришади.Ичларида бойи, фақири, жуда 
ҳам камбағаллари бор. Бироқ энг бойлари ҳам ўртаҳол оила фарзанди Ҳусайинга тозалик ва 
интизом жиҳатдан тенглашолмасди.
Бир кун ўқитувчи тозаликни текшираётиб бир боланинг олдида тўхтади. Исми Йилмаз. 
Чўнтагининг чети йиртиқ, бир тугмаси тушган ва пешбанди кўп вақтлардан бери ювилмаганди. 
— Йилмаз, сени эртага бундай кўрмайин. Онангга айт, ўқитувчи шундай деди де, — танбеҳ 
бериб ўтди. Назорат давом этди. Ҳусайиннинг ёнига келди. 
— Қаранг, болалар! Ҳаммангиз Ҳусайиндай бўлинг.Унга ўхшаб топ-тоза бўлиб келинг. Сен 
айтчи, Йилмаз, сен ғайрат қилсанг, Ҳусайиндай бўлмайсанми, ўғлим! 
Йилмас бошини эгди, жавоб бермади. 
— Гапир, сен ҳам Ҳусайиндай озода бўлишни истайсанми, Йилмаз? 
Йилмаз бош кўтармай минғирлади: 
— Истайман, устоз. 
— Жуда яхши. Модомики, истар экансан, эртадан бошлаб сени гулдай кўрайин. Уйга боришинг 
билан онангга айт, мен уяляпман, ўқитувчи менга танбеҳ берди де. 
— Мен бундай деёлмайман, жаноб муаллим. 
— Нега айтолмайсан? 
Ўқитувчи асабийлашгандай бўлди. Йилмаз жавоб беравермагач, енгилгина, астагина кулоғидан 
тутди: 
— Буни қаранга! Ҳам тоза бўлмоқчимиш ҳам айтолмасмиш. 
Сўнгра яна бироз дағаллашди: 
— !... ... 
Йилмазнинг кўзидан сизилган икки томчи ёш муаллимга таъсир қилди шекилли, юмшади, 
қулоғини секинроқ ушлади. Отасини узоқдан танирди, орқаворотдан биларди. Бой билан 
ўртаҳол орасидаги бир одам эди.Боласига янги либослар олиб бериш унчалик қийин бўлмаса 
керак. Унинг бошини силаб: 
— Бошқа бундай адабсизлик қилма, Йилмаз ва болаларга мурожаат қилди: 
— Йилмазнинг уйини биладиган борми?
— Бор,устоз. 

---

Ўгай она (роман). Аҳмад Лутфий Қозончи