Masalan, “Agar ikkita qo’shiluvchilarning xar birir juft son bo’lsa, u xolda ularning yig’indisi xam juft sondir” degan teoremani qaraylik. Bunda, - “ikkita qo’shiluvchilarning xar birir juft son”, - “Qo’shiluvchilarning yig’indisi xam juft son”. U xolda bu teoremaga teskari bo’lgan teorema –“Agar ikkita qo’shiluvchilarning yig’indisi juft son bo’lsa, u holda q’shiluvchilarning xar biri juft sondir” ko’rinishida bo’ladi. Ko’rib turibmizki bu misolda to’g’ri teorema o’rinli, lekin unga teskari bo’lgan teorema o’rinli emas. Bundan, umuman olganda to’g’ri teorema o’rinli bo’lgani xolda, teskasi teorema xar doim xam o’rinli bo’lavermasligi kelib chiqadi. Buning sababi to’g’ri teoremani ifodalovchi implikatsiya va teskari teoremani ifodalovchi implikatsiya, implikatsiyaga trifiga ko’ra xar doim teng kuchli bo’lavermasligidan osongina tushunish mumkin.
- “ikkita qo’shiluvchilarning xar birir juft son”, 
- “Qo’shiluvchilarning yig’indisi xam juft son”. U xolda bu teoremaga teskari bo’lgan teorema –“Agar ikkita qo’shiluvchilarning yig’indisi juft son bo’lsa, u holda q’shiluvchilarning xar biri juft sondir” ko’rinishida bo’ladi. Ko’rib turibmizki bu misolda to’g’ri teorema o’rinli, lekin unga teskari bo’lgan teorema o’rinli emas. Bundan, umuman olganda to’g’ri teorema o’rinli bo’lgani xolda, teskasi teorema xar doim xam o’rinli bo’lavermasligi kelib chiqadi. Buning sababi to’g’ri 
implikatsiya va 
