О н а ж о н шеърлар Тошкент — «O‘zbekiston»- 2013 Тўпловчи ва сўзбоши муаллифи

МАЙСАЛАРДАН ОРТДА ҚОЛГАНМАН

Мен ким бўлдим дунёда, она,

Бу майсалар устимдан кулди.
Мендан олдин мозорингизга
Бориб сизни зиёрат қилди.

Тушунмай бу дунё ишларин,

Орқасидан қувиб толганман.
Балки ўша сабаб онажон,
Майсалардан ортда қолганман.

Қабристонда қизғалдоғларнинг

Қанчалар қон бўлганин кўрдим.
Табиатнинг танбеҳларидан,
Қаршингизда хижолат бўлдим.

Тупроқ каби беозор онам,

Энди сизни қайдан топаман.
Кўнлим каби ҳувиллаб ётган,
Далаларга қараб чопаман.

Топдим барча йўқотганларим,

Ҳамроҳ бўлди менга шуҳрат-шон.
Аммо сизни қанча изласам,
Тополмайман энди, онажон.

Мен ким бўлдим дунёда, она,

Бу майсалар устимдан кулди.
Мендан олдин мозорингизга,
Ўзларини пояндоз қилди.


Сулаймон ШОДИЕВ


* * *
Бу ҳаёт бўстон эса бир боҚбони онадир,
Мушфиқу ҳам жонфидо ҳам меҳрибони онадир,
Сўзлари болу шакар, тўтизабон онадир,
Ҳар вужуд борки, анинг пайванди жони онадир,
Ҳам азалдан то абад шоҳи жаҳони онадир.

Ул бани одам аноси, бул ҳаёт сарчашмаси,

Чун аёқ қўйса изи дорулбақонинг равзаси,
Соҳиби сабру қаноат ҳам вафонинг лаҳжаси,
Тун маҳитобон эса, кундуз қуёшнинг ламъаси,
Бошида жумла башарнинг соябони онадир.

Ҳам валийлардан валийроқ, ҳам набийлардан набий,

Гарчи гултожи ҳаёт, хизматда юргай қул каби,
Ташвишу заҳмат — риёзатда ўтар рўзу шаби,
Гул мисоли инжаю залвори тоғлардан қавий,
Меҳри ҳар дам ошикор, дарди ниҳони онадир.

Бир қаранг бу чеҳраларга, ой каби ҳур чеҳралар,

Ҳар ёноқ бир лолаю гул-гул ёнар гулчеҳралар,
Жон суви бирла аларга ким беродур баҳралар?
Ким буни идрок ила фаҳмига бир етса агар,
Ул дегайки, хонашин, ранги самони онадир.

Ким анинг қадрига етса-етмаса — ул ложарам,

Бунчалар чарх урмагайдир шамъ уза парвона ҳам.
«Жон», десанг жонин берур мингдан бири қолганда ҳам,
Бул малойик суврату ҳам анбиёдек муҳтарам,
Қатрадек шафқатга зору нотанови онадир.

Эй, кўнгил севсанг агар сен аввало онангни сев,

Истасанг даф бўлмагин кулли бало, онангни сев,
Пойига жонни нисор этмоқ раво, онангни сев,
Сўнг сени бандам дегайдир раббано, онангни сев,
Ҳар кўнгилнинг Каъбаси, қибла томони онадир.

Мен анонинг хизматин не қатлаъ қилдим, билмадим,

Гоҳида шод бўлдиму гоҳ ўксуниб қон йиғладим,
Беканор дунёсига гоҳ сиғдиму, гоҳ сиғмадим,
Энди дейман, не сабаб ғафлат уйидин чиқмадим,
Олами ғофил аро бедор замони онадир.

Эй Сулаймон, даҳри дун бошдин оёқ тор бўлса ҳам,

Қисматинг қаттол каби ҳаддин жафокор бўлса ҳам,
Дўсту ёр таъна маломатлар қилиб юз бурса ҳам,
То қиёматга қадар бошинг уза дор турса ҳам
Она де, онам дегин, жаннат макони онадир.