Otkir hoshimov

/* * * * ■
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Voy!
Anvar M uqaddam ning birdan ch chib ketganini, 
hurkib boshini ichkari tortganini ko ‘rdi. Ikkovi bir-bir- 
lariga tikilib qolishdi. Anvar bir qarashdayoq uning rangi 
o ‘chib ketganini, eshik tutqichidan ushlab turgan q o ‘li 
titraganin i sezdi. S h u n d an keyingina un ing anch a 
oriqlab, qorayib qolganini, ko ‘zlarida aw algi shodlik 
uch q u n lari y o 'q l gini payqadi. M u q ad d am boshiga 
kapron ro ‘m ol tashlab, guldor xalat kiyib olibdi.
Cham asi, u A nvardan k o ‘ra ilgariroq o ‘ziga keldi. 
Yuziga iliq bir qizillik yugurdi-da, jilm ayib salom berdi.
— Keling.
U eshikni lang ochib, ikki qadam orqaga chekindi.
— Keling, — dedi yana sekingina.
Shu topda A nvarning ko ‘zi uning tugm alari ochiq 
xalatiga tushdi. “ Ikkiqat ekan!”
Qiziq, A nvar o ‘zida hali hech sezilm agan ajib bir 
yengillik his etdi. Elu odam o ‘ziga butunlay begona ekan- 
ligini, kerak ham cmasligini butun vujudi bilan birdani- 
ga tushundi-yu, qalbida hozirgina qayta lovillagan o ‘t 
to ‘satdan s ndi. U qandaydir loqayd, xotiijam b o ‘lib 
qoldi.
— A lim ardon qayerda? — dedi bosiq ovoz bilan.
M uqaddam ham uning ko ‘nglidan kechganlam ing
ham m asini birdan tushundi shekilli, yana jilm aydi. Bu 
tabassum sevgili kishisiga em as, k proq singilning akasi- 
ga qarashiday erkin, sokin edi.
— K onsertda edilar...
— Shanba kun: to ‘yga boringlar.
Anvar M uqaddam ning chehrasida b ir lahza g‘am 
soyasiga o ‘xshash allaqanday hayrat paydo b o ‘la boshla- 
ganini payqab oldi. A m m o shu ondayoq u yana jilm ay- 
di.
— Tabriklaym an...
A nvar bu yerda uzoq turm asligi kerakligini bilib, 
tezgina xayrlashdi-da, j o ‘nab qoldi. U M uqaddam
orqasidan tikilib turganini bilar, shuning u ch u n qayrilib 
qaram as edi. A nchadan keyin eshikning taraqlab yopil- 
ganini eshitib, o ‘girilib qaradi. O stona bo ‘m -b o ‘sh edi.
— Ikkiqat ekan... — u yuragining yarasiga m alham
topilganidan shod boMgandek, yana bir bor pichirladi.
Shivalab yom g ir yog‘a boshladi. H avoda tuproq isi
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

gurkiradi. U Q onqus b yiga kelganda yom g‘ir tezlashib 
ketdi. Qishloq o ‘zgacha tus olgan b o ‘lsa ham anh or 
o ‘zgarm abdi. Qirg‘oqda h am on o ‘shanday qam ishzor 
shovullab yotar, suv ham on jim gina oqar edi. A nhor 
bo ‘yidagi tollar ham joyida turibdi. Faqat bittasining kat- 
takon shoxi sinib tushib bir uchi suvga osilib qolibdi. 
T o ‘lqinlar g‘ira-shira zulm at q o ‘ynida tol shoxlariga 
urilib shovullaydi, yom  ir tom chilari anhorga unsiz 
shivillab tushadi.
A nvar yom g‘irdan sirg‘anchiq boMib ketgan yakka- 
c h o ‘p ustida anchagacha suvga tikilib tu rd i-d a , avaylab 
yurib, narigi sohilga o ‘tib oldi. Oxirgi m arta anhorga 
qarab q o ‘ydi-da, tez-tez yurib ketdi.
* * *
A lim ardon ta ’bi tirriq b o ‘lib keldi. M ashinasini hov- 
liga olib kirdi-da, o ‘rtadagi sem ent m aydonchada to ‘xta- 
tib, yerga tushdi. Yozlik shiypon peshtoqidagi chiroqni 
yoqdi. Rezinka ichakni vodoprovod jo ‘m ragiga ulab, 
m ashinani yuva boshtadi.
Yom g‘ir shivatab yog‘ar, ust-boshi shalabbo bo‘lib 
ketgan, nafasi qisar, am m o o ‘jartik bilan rezinka ichakni 
q o ‘yib yuborm asdi.
— Loaqal palto kiyib olsangiz-chi, sham ollab qolasiz!
A lim ardon xotinining tovushini eshitib, burilib qara-
di. M uqaddam bir tavaqasi ochilgan deraza oldida eriga 
achinib qarab turardi. U o ‘tgan safar q o ‘rqib qolgani 
uchunm i, endi bo ‘yida boMganidan beri o ‘zini ayniqsa 
ehtiyot qilar, ishdan ham b o ‘shagan edi.
— Paltongizni olib chiqaym i? — dedi u ham on dera- 
zadan qarab turarkan.
— Kerakmas! — A lim ardon rezinka ichakning uchi- 
ni qattiq qisdi. Suv tizillab otilib, m ashina eshigiga 
yopishgan loyni yuvib tusha boshladi.
D eraza tavaqasi ohista yopildi.
— Bilganini qilmaydimi! — pichirladi M uqaddam
o ‘kinch bilan. U divanga borib o ‘tird i-d a, chala qolgan 
kashtasini tika boshladi. U o ‘zini alahsitishga, ko‘nglida- 
gi g‘am soyasini haydashga harakat qilardi.
M ana, to ‘ydan buyon ikki yil o ‘tibdiki, shu azob. 
A lim ardon ham isha u aytganining teskarisini qiladi. Bir