Otkir hoshimov
Download 37.78 Kb. Pdf ko'rish
|
O\'tkir Hoshimov. Bahor qaytmaydi (qissa)
|
1 0 2
www.ziyouz.com kutubxonasi U yuragining bir burchida, eng ashaddiy dushm ani bo‘lsa ham m ana shu A nvar yordam berishi m um kinli- gini bilardi. Shunda ham o ‘zidan past deb yurgan kishisiga b o ‘yin eggisi kelm adi. — Keragi y o ‘q! Anvar uning sidqidildan gapirm ayotganini tushundi shekilli, yana qistadi: — Kech b o ‘lib ketyapti, tur... U lar Iqbol xolaning tayyor oshini tashlab chiqib ketishdi... T or ko‘chalar ch a n g -to ‘zon, bolalar qiy-chuv solib m aktabdan qaytishardi. A lim ardon rul cham baragidan ushlagancha ko‘cha boshida turar, A nvar kirib ketgan o ‘sha ko‘kish eshikka qarab-qarab q o ‘yar, ketm a-ket sigaret tutatardi. U ham - m adan ham M uqaddam ni ko‘rganida o ‘zini yo ‘qotib q o ‘yishidan vahim aga tushar, sovuq gaplashib, uning o ‘zini aybdor qilib qo‘yish, yalintirish kerakligini o ‘ylar edi. O qshom quyuqlashib ketdi. K un b o ‘yi o ‘z tashvishi bilan yelib-yugurgan shahar ustiga tunning qora qushi kelib q o ‘ndi. O dam lar biroz tinchib qolishdi. O sm onda yakka-yolg‘iz shoshqatoq yulduzlar yondi. D erazalarda chiroq lar parpiradi. Televizorti uylar darchasidan ko‘kish n u r yog‘ila boshladi. K o‘l chetidagi bog‘da surnay sadolari yangrab ketdi. Shabada allaqayerdan yozlik kinoteatr karnayining ovozini olib keldi. H ar kim o ‘z ko‘ngli tusagancha dam ola boshlagan edi. Faqat bitta hovlida — A nvar kirib ketgan uyda tosh- day sukunat qotgan, tiq etgan tovush eshitilm as, g o ‘yo A nvar hovliga kirganu allakim qazib q o ‘ygan tubsiz chuqurlikka tushib yo‘qolganday edi. A lim ardon g‘ijin:b m ashinadan tushdi. Endi oldinga bir qadam bosgan edi, eshik zanjirining shiqirlagani eshi- tildi. U birov kelib yoqasidan oladiganday shoshilib m ashinaga kirdi. Eshikni taraqlatib yopib oldi. U zoqdan Anvarriing oq ko ‘ylagi ko ‘rindi. U yoliz o ‘zi kelar, hech qayoqqa qaram ay, yelkasidan og‘ir yuk bosgan odam day og‘ir-og‘ir qadam bosardi. “Y o‘q debdi!” — A lim ardon yuzlari o ‘t b o ‘lib yonib ketganini sezdi-yu, g ‘azabdan tom iri tortishayotgan q o ‘llari bilan m o to m i yurgizdi. www.ziyouz.com kutubxonasi A nvar uning yoniga og‘ir c h o ‘kdi-da, indam ay o ‘tiraverdi: A lim ardon nim qorong‘ilikda uning rangi chib ketganini, ko ‘zlarida tubsiz bir g ‘ussa borligini sezdi. M ashina bir sapchib yelib ketdi. — X o‘sh? — A lim ardon ovozi xirillab so ‘radi. — N im a dedi? Anvar yana uzoq jim ketdi. U o ‘zini bosib olishga urinayotganini A lim ardon bilib turardi. H ozirgina suv sepib o ‘tilgan katta ko‘chaga chiqib olishganidan keyin Anvar unga qarab q o ‘ydi. — T o ‘xtat m ashinangni! — dedi ovozi xirillab. A lim ardon torm ozni taqqa bosdi. A nvar peshanasi bilan old tom ondagi oynaga urilib ketay dedi. U ning k o ‘zlari qoro ng ‘ida charaqlar, vajohati xunuk edi. — M uqaddam qishloqqa ketibdi, — dedi ovozi qaltirab. — Butunlay ketibdi! — U boyadan beri bo ‘g ‘ziga tiqilib turgan gapni endi aytdi: — Sening shun- chalik harom ligingni bilganim da bu yerga kelmasdim! H ayf senga otalik! A lim ardonning qalbidagi eng nozik to r uzilib ketdi. U faqat m ana shu gapdan, birov o ‘g ‘lini eslatishidan dahshatga tushardi. G ‘azab ichida Anvarni yoqasidan olm oqchi b o ‘ldi-yu, kechikdi. Anvar allaqachon yerga sakrab tushgan, eshikni siltab yuborgan edi. Eshik tutqichi A lim ardonning qoMiga qarsillab urildi. Zum o ‘tm ay A nvarning oq ko ‘ylagi zulm at ichiga sh o ‘ng‘idi. — Shunaqam i? — A lim ardon alam bilan pichirlab gazni bosdi. — Shunaqam i hali! — U shiddat bilan m ashinasini yeldirib ketdi. — H arom likni m endan ko‘rsin! Q ishloqqa ketish m an a bunaqa b o ‘ladi! Butunlay ketish m ana bunaqa bladi! U kuchi boricha gazni bosar, m ashina quturib ket- ganday u yoq-bu yoqqa silkinib, gavjum ko ‘chalardan uchib borar, siyrak o ‘tkin ch ilar q rquv ichida o ‘zini chetga otishardi. * * * M udhish bir tum anlik ichida adashgan ikki yil o ‘tdi. A lim ardon qancha may ichganining, qancha ayollar bilan ulfatchilik qilganining hisobiga yetm adi. Bir ko ‘ngli www.ziyouz.com kutubxonasi Klaraga uylangisi keldi-yu, aynidi. Endi u televizorda kam k rinar, konsertlarda onda-so n d a chiqib qolar, od am lar zini olqishlam ayotganini krib jini qurishar, lekin odam lar harn endi unga zo r em as edi! Endi u yagona hir narsaning — pulning hisobini bilardi. Pul uch un dunyoning narigi chekkasiga borish- dan ham toym as, to ‘ylarda tongotar ashula aytib, xirillab qolardi. H ushyor paytlarida u o ‘zining ahvolini o ‘ylab qarar, nazarida dahshatli lush k rayotganga o ‘xshab ketar edi. G o h o u uyg‘onib ketishni ju d a-ju d a xohlar, puldan ham , q arsaklardan harn, m asto na o ‘tirish lardan ham — h am m a -h a m m a sid a n voz kechib o ‘tm ishga, pokiza o ‘tm ishiga, o ‘z bahoriga qaytishni orzu qilar, am m o qaytish yo ‘Iini topolm as, yana m ay bilan taskin berardi o ‘ziga. Bu orada Z u far Xodiyevich pensiyaga chiqib ketdi. T ealrdagilar uni allanechuk m ehr bilan kuzatdilar. Shunda A lim ardon ham bu odam ni yaxshi ko‘rishini bi- rinchi m arta his qildi... O ra-ch o ra A nvar kelib turardi. A lim ardon aw aliga ro‘yxush berm ay yurdi-yu, keyin ko‘nikib ketdi. U lar o ‘tm ishlari haqidc;, bolalik xotiralari to ‘g‘risida uzoq- uzoq gaplashib lirishardi. A nvar gohi-gohida chopqil- lab yuradigan b lib qolgan qizchasini ko‘tarib kelardi. Shunday paytlarda A lim ardonning k o ‘z o ‘ngida kara- votchasida qiyqirih yotgan Shavkat paydo b o 'lar, azobli sog‘inch tuyg‘usid;jn titrab ketar edi. Anvar har ga] bir narsani qistar, “ M uqaddam bilan yarashgin” , deb tayin- lar edi. A lim ardon ham h ar gal bir xil javob berardi: “ Kerak bo ‘lsa zi kelsin!” — Shundoq derdi-yu, kech- mish kunlarini q o ‘m sab, dili o ‘rtanayotganini bilib qolardi. Shunday kunhirdan birida A lim ardon esini tani- ganidan buyon birinchi m arta zga kishidan yengildi. U yo ‘lida uchragan har qanaqa g ‘ovni bosib-yanchib tishga, doim o g‘olib chiqishga o ‘rgangan edi. Shu kuni yengildi. 0 ‘zi “so ‘tak b o la” deb yurgan o ‘sha M utal O odirovdan yengildi! Erta bilan vokzalga keldi. Y o‘q, uning kutadigan ham , kuzatadigan ham odam i yo‘q edi. Shunchaki, boshi aylanib kelib qoldi. Vokzal binosi oldidagi qahva- www.ziyouz.com kutubxonasi xonaga kirdi-da, deraza yonida turgan stol qarshisida o ‘tirgancha odam larni kuzata boshladi. H avo tu nd, salqin edi. M aydondagi gulzorda dakana tan g ‘igan xotinlar ch nqayib tirishar, cham asi, xona- ki gunafsha ekishardi. Eng so‘nggi qor erib kctgan, asfalt maydon qurib qolgan, taksi bekatida odam lar m ashina talashardi. Vokzal gavjum, m aydonchadagi skam eykalar to ‘lib ketgan. Birov cham adonga yonboshlab m udrar, birov papiros tutatib, xayol surib o ‘tirar, boshqalar d o ‘kondan kitob tanlar edi. Ana, qizil jem p er kiygan bir xotin kksini ro ‘moli bilan yashirib bola em izib o ‘tiribdi. U ning yonidagi sem iz kishi beparvo gazeta o ‘qiydi. Oynaband eshik oldida turgan yigit ko ‘kish yom g‘irp o ‘sh kiygan qiz bilan ohista suhbatlashadi. Q iz shodon kulib q yadi. C ham adon k targan, qop orqalagan odam lar zir yugurishadi. B etoqat b aqirib-chaqirishadi. K k shapka kiygan tem ir y o i xizm atchilari cham adon yuk- langan aravachalarini g izilla tib o ‘tib qolishadi... A lim ardon ularni kuzata-kuzata kulib q o ‘ydi. Ajab, qayoqqa shoshiladi bu odam lar? B unchalar zir yugur- masa bular! Q ayoqqa talpinadi? Baribir borar m anzili bitta-ku! N avbatchi allaqaysi poyezd kelganini e i o n qildi. O dam lar ta g ‘in ham c h a q q o n ro q b o i ib q olishdi. Kepkasini bostirib kiyib olgan bir yigit kattakon guldas- tan i silk itg ancha p erro n to m o n g a c h o p ib ketdi. X otinim i, sevgilisinimi kutib olayotgan b o is a kerak. A lim ardon kim dir o ‘zini chaqirganini an chadan keyin eshitdi Burilib qaradi-yu, qarshisida xiyol egilib turgan M utal Q odirovni ko ‘rdi. M utal sportchilardek tarang, kulrang jem p er kiyib olgan, shuning uchun b o is a kerak, gavdasi yanayam ixcham roq ko‘rinardi. U salom berdi-da, A lim ardonning qarshisiga o ‘tirdi. — N am anganga, qishloqqa borgan edim . Poyezddan hozir tushdim , — dedi M utal ingichka barm oqlari bilan jingalak sochlarini tarab. Keyin uzr so‘ragan ohangda davom etdi: — Q arasam , siz o ‘tirgan ekansiz... A lim ardon g ijin ib yuzini o ‘girdi. U bu yigitni yom on ko‘rishini yashirib o ‘tirm as, teatrdam i, k o ‘chadam i duch kelib qolsa teskari qarab o ‘tib ketardi. A lim ardon bir kun em as-bir kun tom oshabinlar uni ham q o ‘g‘irchoqni 106 www.ziyouz.com kutubxonasi o ‘y n ab -o ‘ynab, zerikkandan keyin uloqtirib yuborgan boladek unutishlarini kutar, am m o niyatiga yetolm as edi. M utal uning ko ‘z o ‘ngida kun sayin o ‘sib borar, hech qachon boshqalardan oldinga o ‘tib olishga urinm as, shuning uchun bo‘lsa kerak, eng oldinda yaraqlab k o ‘rinib turardi. — Birovni kutyapsizm i? A lim ardon uning gaplashgisi kelib turganini payqab yana ijirg‘andi. — H a, sizni kutib tirgandim ! — U M utalning ham on bolalarcha sodda nur arim agan ko‘zlariga tikilib tu rib , ach ch iq kuldi. — M enga b ir nasihat qilib q o ‘ym aysizm i? T eatrdan gapiring! Stanislavskiydan lek- siya qing! M utal unga o ‘ychan qarab q ydi-yu, indam adi. A nchagacha ikkovlaridan sado chiqm adi. AJimardon q o ‘li bilan deraza tom onga im o qilib yana kuldi. — O dam larni tom osha qilyapm an. U lar sizni har kuni tom osha qiladi. Siz ham bir tom osha qiling, axir. O dam larni yaxshi ko ‘rasiz-ku! — U M utalning ko‘zlari- ga tikandek qadalib so‘radi: — Yaxshi ko ‘rasizmi, axir? M utal boshini ohista silkitdi. — Ana, barakalla! — AJimardon hu zu r qilib kuldi. — Shular orasida bugun sizga guldasta tutib, ertaga unutib yuboradigan beburdlar borligini bilasizmi? M utal boshini quyi solgancha kafii bilan stol ustida- gi n on ushoqlarini bir chekkaga yig‘ishtira boshladi. U zoq o ‘ylab tu rd i-d a, bir qarorga kelgandek ishonch bilan bosh ko‘tardi. — Bilaman! Lekin shular orasida m ing yillardan buyon “ M u n o jo t”ni, “ C h o ‘li iro q ” ni chalib kelayotgan, N avoiyning g‘azallarini bolasiga o ‘rgatib kelayotgan odam lar ko ‘p-ku! Axir, zingiz xalq q o ‘shiqlarini yaxshi ko‘rasiz-ku! S hunaqa ashulalam i qayta-qayta aytgansiz- ku! A lim ardon u bilan hech qachon shunaqa dangal gaplashm agan edi. “Tiling burro-ku!” — deb o ‘yladi ham on erm ak qilib jilm ayib turarkan. Keyin parvo qil- m agandek q o ‘l siltadi. Shosha-pisha vokzal binosiga yopirilib kirayotgan odam larga imo qildi. — M ana shularning ichida bulturgi olm ani uch bahosiga pullash, xuddi o ‘ziga xshagan odam larni 107 www.ziyouz.com kutubxonasi laqillatish uchun yo ‘lga chiqq an lar yo ‘qm i? Erining q o ‘ynini puch yong‘oqqa to 'ld irib , begona erkakning sochini iskash uchu n kurortga ketayotgan xotinlar yo ‘qm i? N echtasini topib beray? M utal bu safar ham unga xotirjam qarab q ydi. — Bor... A lim ardon m am nun qiyofada stolni shatillatib urdi. — H ar kim o ‘zining huzurini o ‘ylaydi. Siz xalqqa xizmat qilyapm an, nom qozonyapm an, deb kerilib yuribsiz. Bular b o ‘lsa sizni sahnaga chiqarib q o ‘yib, yuragining hovurini bosadi. M utal sekin x o‘rsinib qo ‘ydi. Bolalarcha sodda yuzi- •da arm on ko ‘lankasi paydo b o ‘lganini ko ‘rib, A lim ardon ich-ichidan kuldi. ‘"So‘taksan hali, q o ‘g ‘irchoqsan! Payti kelib ko‘zing m oshdek ochiladi!” — Q ishlog‘im izning tepasida Q odirobod degan bog‘ bor, — dedi M utal uning gapini eshitm agandek. — K echa o ‘sha boqqa bordim . Bir vaqtlar otam adirdan yuz gektar joy ochib, bog‘ qilgan ekan. 0 ‘lganidan keyin bog‘ni otam ning nom iga q o ‘yishgan. — U derazadan m aydonga o ‘ychan qarab q o ‘ydi. — M ardon aka, m en o tam n i tan im a y m a n . F aq at b itta surati qolgan. D en g izch ilarn in g kokilli shapk asin i kiyib tushgan surati... U rushdan keyin bir odam otam ning qanday 0 'lganini onam ga gapirib berganini eshitib qolganm an. — U negadir horg‘in qiyofada jilm ayib q o ‘ydi. — Z erik- m adingizm i? — G apiravering, — dedi A lim ardon yana erm ak qilib. — Siz bilan k pdan buyon gaplashm aganm iz. M utal uning kinoyasiga parvosizgina qarab q o ‘ydi. — O tam suvosti kem asida xizmat qilarkan. Bir kuni qirg‘oqqa razvedkaga chiqishibdi. N em islar otam bilan o 'sh a odam ni ushlab olibdi. Keyin otam ning oyog‘ini osm ondan qilib, qayiq orqasiga bog‘lashibdi-da, suvga tashlashibdi. Otam tipirchilab-tipirchilab tinchib qol- ganidan keyin dengizga uloqtirib yuborishibdi. A lim ardon bo ‘g ‘ziga suv tiqilib tip irch ilay o tg an odam ni to ‘satdan ko ‘z o ‘ngiga keltirdi-yu, vujudi m uzlab ketdi. — 0 ‘sha paytda, — dedi M utal o ‘ziga-o ‘zi gapira- yotgandek, — otam siz aytayotgan iflos odam larni em as, chinakam insonlarni o ‘ylagan bo ‘lsa kerak... O tam ning ^ 1 08 www.ziyouz.com kutubxonasi bitta xatini ham on asrab yuram an, — dedi M utal an ch adan keyin xo‘rsinib. — “ D unyoda odam lam i yaxshi ko‘rishdan kattaroq baxt y o ‘q ” , deb yozgan ekan otam o ‘sha xatida. Oraga jim lik c h o ‘kdi. Hali kun erta b o ‘lgani u chun- m i, qahvaxonada odam siyrak, stollar b o'sh , atro f jim jit edi. — O nam boshqa turm ush qurm adi, — dedi M utal o ‘ylanib. — A w aliga hu narsada hech qandoq sir y qdek edi. O nam b o ‘lganidan keyin m en uchun yasha- sin-da, deb o ‘ylaidim . M ana, o ‘zim ham uylandim . Bolalik b ldim . O nam ning qadrini endi bila boshladim . M eni deb ham m a narsadan voz kechish oson bo‘lm a- ganini endi tushundim . “ N im a keragi bor shu gaplam ing!” — deb o ‘yladi A lim ardon birdan k o ‘ngli c h o ‘kib. U boyagi erm ak qiluvchi kulgilari y qolganini, M utalning gaplariga ilk m arta jiddiy e ’tibo r bera boshlaganini o ‘zi ham sezmay qoldi. U ning ko ‘z o ‘ngida onasi jonlandi. Qiziq, u hech qachon onasini o ‘y)am agan ekan. 0 ‘lganidan keyin ham , onam m en uch u n yashagan edi-ku, degan gap xayoliga kelm agan ekan. Ax:.r, uning otasi ham urushda o lg a n d i- ku! U ning onasi ham , shu bolam od am b o ‘lsin, deb yarim k o ‘ngil bilan o ‘stirgan edi-ku. N ah o tk i, m ana shu bola bilgan gapni u tushunm asa! — Bunaqa o nalar ko‘p bo ‘lsa kerak, — dedi M utal uning xayolini uqib tui^andek. — Bilm adim , nim agadir m en shunaqa deb o ‘ylaym an. A lim ardon shu topda nim adir deyish kerakligini bilar, am m o gapirolm as edi. U zoq vaqtlardan beri, onasi vafot etganidan beri birinchi m arta uning m a'yus boqishlarini aniq ta sa w u r etdi. Keyin negadir Shavkatni, o ‘zining Shavkatini ko‘z o ngiga keltirdi-da, tag‘in ko‘nglida o ‘sha ayovsiz sog‘inch dardi uyg‘ondi. — M en odam lam i yaxshi k o ‘ram an, — dedi M utal unga parvo qilmay. — Y o‘q, otam ning vasiyati tufayli emas. 0 ‘zim yaxshi ko‘ram an. O dam bolasi tug‘ilgan paytida pokiza b o ‘ladi-ku. U ning um rbod shunaqa poki- za b o ‘lib qolishi sizga, m enga, ham m aga bog‘liq em as- mi? A lim ardon yana allanim a dem oqchi b ldi. M utal yana gapirtirm adi. www.ziyouz.com kutubxonasi — A lim ardon aka, m en sizning q o ‘shiqlaringizni o ‘rganib hofiz b o ‘lganm an, — dedi M utal unga m a ’yus boqib. A lim ardon uning rost gapirayotganini bir qarashda- yoq payqadi. Am m o hech nim a dem adi. C ham asi, M utalga ham bulam ing ham m asi bari bir edi. — Sizga nasihatgo‘ylik qilishga haqqim yo‘q. 0 ‘zin- giz bilasiz, dunyoga kelgandan keyin b iron -bir m aqsadi b o ‘lishi kerak-da odam ning, siz aytganday tom oshabin- ning qarsagini eshitish, nom qozonishga ishqiboz em as- m an. D unyoda ham m a narsa o ‘tkinchi. Y ana ellik yildan keyin birov m eni eslaydi-m i, y qm i, unisini bilm aym an. M enga buning qizig‘i ham yo‘q. M en yuragim dagi xur- san d ch ilik ni h am , alam im n i h am o d am larg a — tom oshabinlarga to ‘kib solam an. M ening ashula aytish- dan m aqsadim shu... ... A lim ardon M utalning qachon turib ketganini bil- madi. Shu topda alam li bir m uam m o uning yuragini o ‘rtar edi. N ahotki, m ana shu bola, kuni kecha o ‘zining q o ‘shiqlarini o ‘rganib, sahnaga chiqqan m ana shu go‘dak bilgan narsani A lim ardon bilm asa? N ah otk i, A lim ardonning shuncha m ehnatlari bem aqsad ketgan b o‘lsa?! N ahotki, u dunyoga kelib, durustroq niyat bilan yasham agan b o ‘lsa? Q ahvaxonaning ichi shovqin-suron bo ‘lib ketdi. Bir to ‘da yosh-yalanglar sotuvchining atrofini o ‘rab olishdi. A lim ardon asta o ‘rn id an tu rd i-y u , o g ‘ir-o g ‘ir q adam lar bilan sem ent zinalardan tushib ketdi. * * * A lim ardon tag‘in m uallaq tum anlik ichida qoldi. Kalavaning uchini izlab ko‘rdi-yu, topolm adi, oxiri M utalning o ‘sha kungi gaplari shunchaki valdirashdan boshqa narsa em asdek tuyula boshladi. Yana o ‘sha sarxush kechalardan taskin izladi. A m m o topm adi. Topolm adi. M ana shu boshi berk k o ‘chaning eng ichkarisida ojizgina nur yiltillab tu rar, ingichka ip b o ‘lib, kelajakka bog‘layotgandek edi... Bu nur — Shavkat edi! Ikki yil ichida u yolg‘iz m ana shu nur um idida yashadi. Qiziq, u o ‘ta quvonchli yoki o ‘ta g‘am gin dam larida Shavkatni www.ziyouz.com kutubxonasi eslar, karavotchasida oyo q -q o ‘lini silkitib, qiyqirib yot- gan o ‘g‘Ii xayolida shundoq jon lan ar, hozir uning katta b o lib qolganini, chopqillab yurib ketganini, bijildoq bolakay b o lg a n in i ta sa w u r etishga urinar, am m o hech k o ‘z o ‘ngiga keltirolm as edi. “0 ‘zi keladi, — derdi u M uqaddam ni o ‘ylab, — bola bor, bir kuni keladi” . Lekin M uqaddam kelm adi. Bir kuni uning rniga A lim ardonni sudga chaqirib qog‘oz keldi. A lim ardon xafa ham b o ‘Imadi, quvonm adi ham . Faqat bir narsa, Shavkatni ko ‘rish istagi uni sud eshigi- ga yetaklab bordi. U m ashinasini sud binosining soyasi- ga q ydi-da, ikkinchi qavatga ko ‘tarildi. Y o‘lak b o ‘ylab borarkan, o ‘zinin.g hayajonlanayotganini, rangi quv o ‘chib ketganini sezdi. Yuragi gursillab urgancha atrofga alanglab, M uqaddam ni to ‘g ‘rirog‘i, Shavkatni izlay boshladi. Y o ‘lak b o ‘m -b o ‘sh edi. U t g ‘ridagi eshikni o chdi-yu, eng a w al M uqad- dam ni k o ‘rdi. U xona o ‘rtasidagi uzun skam eykaning bir chekkasida eshikku orqa o ‘girib tirardi. M uqaddam qora atlas ko‘ylak kiyib olgan, bosh yalang, sochi tur- m aklangan edi. A lim ardon bir lahzada xonani ko ‘zdan kechirib chiq- di. T o ‘rdagi alvon yopilgan stol qarshisida tepakal, ozg‘in kishi o ‘tirar, yonidagi k o ‘zoynak taqqan keksa xotinga allanim alarni ohista gapirardi. Yon tom ondagi stolda esa kotiba qjz allaqanday qog‘ozlarni to ‘ldirardi. A lim ardon o ‘zini m ajbur etib dadil-dadil qadam lar bilan yurib keld i-d a, skam eykaning berigi chetiga tirarkan, M uqaddam ga qarab q ydi. M uqaddam ham unga o ‘girilib qaradi. “0 ‘zg arm abd i” , deb o ‘yladi A lim ardon k o‘zIarini olib qochm aslikka urinib. H am on o ‘sha egik, uzun kipriklar, ham on o ‘sha tiniq chehra... A Jim ardon u nin g ch in d a n ham chiroyli ekanligini o ‘yladi-yu, shoshilib yuzini o ‘girdi. Bu odam endi unga begona... T epakal sudya a w a l A lim ardonni so ‘roq qildi. U nim alar deganini o zi bilm adi. K o‘nglida kechm ishining totli dam larini q o ‘msash tuyg‘usi uyg‘onib, yana azob bera boshladi. M uqaddam ning ilk bora o ‘z uyiga kirib kelgani, ilk m arta bag‘riga bosgani... Soddagina, b o ‘ysi- nuvchan xotin bo‘lgani... Shavkat tu g‘ilganida quvon- Download 37.78 Kb. Do'stlaringiz bilan baham: 
|