An’anaviy nuqtayi nazar
Arzon kredit olish uchun yuqoridagi ikkita sabab WACC ni kamaytirishga olib keladi.
Aksiyadorlar va kreditorlar past leverej darajasida risk o‘sishiga befarq.
Leverej ortishi bilan har ikki guruh ham tashvishga tushadi - yuqori daromad talab qiladi - WACC kamayadi.
Leverej paydo bo‘lishi bilan WACC, kamayib boradi (o‘z kapitali narxi esa o‘sadi) - minimal darajaga yetadi - yana orta boshlaydi - leverejning optimal darajasiga erishiladi.
Modilyani va Miller (Modigliani and Miller, MM) qarashlari
Aksiyadorlar uchun leverej - bevosita tashvishli masaladir.
Soliqlar bundan mustasno, «arzon» qarz mablag‘larinmg roli kapital xarajatlarining ortishi bilan butunlay yo‘qoladi, shuning uchun WACC barcha leverej darajalarida o‘zgarishsiz qoladi; maqbul daraja mavjud emas; menejerlar leverej masalasida boshini qotirmasligi kerak.
Soliqlarni hisobga olganda, WACC pasayishiga olib kelishi mumkin bo‘lgan “arzon” foiz stavkasi, o‘z mablag‘lari qiymati ortishiga qaramay (faqat qarz mablag‘lari hisobidan moliyalashtirish) mantiqqa zid keladi, chunki yuqori leverej darajasida foiz stavkalari ortadi.
Zamonaviy nuqtai nazar: murosa nazariyasi
MM, ehtimol, leverej faqatgina soliq chegirmalari tufayli foydali deganda haq edilar.
Leverejning yuqori darajalarida kompaniyaning majburiy tarzda tugatish (bankrotlik) jarayoniga ustma-ust tushuncha xarajatlari salmoqli tus oladi.
Umuman olganda, bu empirik ma‘lumotlarga asoslangan.
Xulosa: Kompaniyalar leverejni soliq chegirmalari va bankrotlik bilan bog‘liq potensial xarajatlar balanslashadigan darajagacha ko‘tarishi lozim. Bu yerda WACC minimal va kompaniyaning qiymati maksimal bo‘ladi.
Do'stlaringiz bilan baham: |
