Pablo Ruiz Pikasso

Pablo Ruiz Pikasso (1881-yil 25-oktyabr – 1973-yil 8-aprel) – ispan rassomi haykaltarosh, bosmachi, kulolchi va teatr dizayneri, umrining ko'p qismini Fransiyada o'tkazgan.XX asrning eng nufuzli rassomlaridan biri sifatida kubizm harakatining asoschilaridan biri, haykaltaroshlik, kollaj sa'nati va turli xil uslublari bilan mashhur va mana shu sohalar rivojlanishi va tadqiq qilishinishiga o'z hissasini qo'shgan. Uning eng mashhur asarlari proto-kubist Les Demoiselle d'Avignon (1907) va urushga qarshi " Gernika " (1937) kartinasi Ispaniya fuqarolar urushi davrida Germaniya va Italiya havo kuchlari tomonidan Gernikani bombardimon qilishning dramatik tasviridir .
Pikasso o'zining dastlabki ijod yillarida ajoyib badiiy iste'dodini namoyon etdi, bolalik va o'smirlik davrida tabiiy uslubda rasm chizdi. XX asrning birinchi o'n yilligida uning uslubi turli nazariyalar, texnikalar va g'oyalar bilan tajriba o'tkazganligi sababli o'zgardi. 1906-yildan keyin biroz kattaroq uslublarni o'rganishga undadi, bu ikki rassom o'rtasida samarali raqobatni boshladi, keyinchalik ular tanqidchilar tomonidan zamonaviy san'atning yetakchilari sifatida birlashtirildi.
Asar nomi <> yani Pablo Ruiz Pikassoning Keksa yahudiy va bir bola asari. Rasom bu asarni 1903 yilda yaratgan.
Bu yerda Pikassoning “Qadimgi yahudiy” (1903) asarining nodir imzo qoʻyilgan nusxasi koʻrsatilgan, uning asl nusxasi Moskvadagi Pushkin nomidagi davlat tasviriy sanʼat muzeyida saqlanmoqda.
"Le Vieux Juif" Pikasso (1881-1973) azob-uqubat va azob-uqubatlarni, jumladan, qashshoqlik, eskirgan qarilik, achchiq sovuq, ochlik va "Ko'rning taomi", "The Ko'rning taomi", "The Picasso" kabi kasalliklarni tasvirlash bilan shug'ullangan bir paytda chizilgan. Asket, Eski Gitarist va Tragediya. Uning barcha "Moviy davr" sub'ektlari so'zlab bo'lmaydigan tushkunlikdan aziyat chekayotganga o'xshaydi va, xususan, u bu motivlarga ko'rlik mavzusini qo'shdi; taniqli gipoxondriak bo'lib, uning ko'rlikka bo'lgan badiiy havasi, ehtimol, rassom bo'lgan otasining ko'rish qobiliyatining tobora yomonlashishi bilan bog'liq.
Qanday bo'lmasin, jismoniy zaiflik Pikassoni azob-uqubat tufayli kuchaygan ma'naviyatning metaforasi sifatida qiziqtirdi va u hislarning teskari allegoriyasini qabul qildi: ko'r odam tomonidan tasvirlangan ko'rish; bo'sh likopchaga tikilib turgan och odamning ta'mi; dunyoga kar bo'lib tuyulgan keksa gitarachi tomonidan eshitish. Rassomning o'zi keyinchalik uning "Moviy davr" asarlarini "his-tuyg'ulardan boshqa narsa" deb rad etgan bo'lsa-da, ular uning eng jozibali va ommabop obrazlaridan biri bo'lib qolmoqda
Men bu suratda Faqirlik insonni tiriklayin uldirishi va jamiyatning bir chiqindisiga aylantirib quyishi kuryabman. Hozirgi kunda insonlar kiyayotgan kiyimi, minib yurgan mashinasiga qarab muomila qilamiz. Tashqi ko’rinish albatta birchi o’rinda. Lekin aslida kim ekanligini bilmaymiz. O’sha faqir insonni o’tmishi va nega bu ahvolga tushganligini bilsak edi, Balki fikrimiz o’zgarardi.
Ota shunday zotki u farzandlari uchun umrini bahshiyda qiladi, farzandlarini hech kimdan kam qilmaslik uchun o’zini o’qga cho’qqa uradi. Bizni yoshlikdan qancha injiqligimiz bo’lsa ko’tarishadi. Keyin esa ular qarigach, ularni barcha ehtiyojlarini qondirish navbati kelganda shunchaki hammasiga ko’z yumib o’z holiga tashlab qo’yamiz. Mehr berish uyoqda tursin oyda bir yo’qlab telefon ham qilish yodimizdan chiqadi.
Hammamiz ham unaqa emas lekin jamiyatimizda u insonlar yetarligidan ancha ortiq. Qariyalar uyida turayotgan insonlarning hammasini ham boquvchisi yo’q emas. Shunchaki bag’ri tosh farzandlari bor xalos.