33
— Voy-oy, o‘lay, kimsan, yo‘lovchimisan yoki... Kir, kir, bo‘yginangdan tasadduq...
Adolat yurishga holi qolmay, o‘zini kampir bag‘riga otdi.
— Hay, hay, yiqitvoray deding-ku... Oyog‘ingda oyoq qolmabdi-ya? Kel, qo‘lingni ber, jonim. Ko‘taray
desam jonim yarimta...
— Onajon...
— Voy-oy, ona degan tillaringdan o‘rgilay. Nima bo‘ldi, jonim?
Kampir darvozani yopayotib, ko‘cha tarafga nazar tashladi. Shu mahal uch otliq otlarini
niqtagancha Quva tomon choptirib o‘tishdi. Kampirning yuragi shuv etdi. Darrov ko‘ngliga kelgan o‘yni
quvib chiqarmoqchiday, ko‘ylagi yoqasini ko‘tarib, «puf-puf»ladi. Adolatni suyab uyiga olib kirdi. Uni
yonboshlatib, sekin o‘rnidan turdi.
— Bolam, kechagi ko‘mochim bor. Oqshomda chavati qilgandim, tatigin, xo‘pmi, o‘zingga kelasan...
Do'stlaringiz bilan baham: