Atrofdagilar uni judayam jiddiy deb oʻylashadi bundan
ota onasi havotir ham olishadi ,oʻrtoqlari esa uni
zerikarli deb hisoblashadi lekn hammani qalbida
oʻzining olami boʻladi u ham albatta uni tushinadigan
insonni uchratishiga ishonadi, shunaqa inson bor uni
buvisi u Safiyaning gaplariga doyim ishonadi har doyim
uni eshitadi unga quloq soladi, u buvisinikiga borishni
juda yahshi koʻradi ammo kop ham ruhsat
veraverishmaydi u Shundan ranjiydi dunyoda yagona
seni tushinadigan inson boʻlsayu undan uzoqda
yashasang qanchalar alamli.
Yillar oʻtdi Safiya bitiruvchi sinif boʻldi lekn u oʻzgargani
yoʻq hali ham buvisinikiga kam borishidan hafa hali
ham hayollari bilan birga toʻgʻri hali ham hech kim
bilan dugona boʻlolmadi hatto doʻst ham boʻlolmadi,
lekn u ulgʻaygan sari goʻyo maqsadlariga yaqin
qolgandek his qila boshladi endi u maktabdan chiqip
buvisinikiga oʻzi bora oladigan boʻldi oʻzi buvisi yahshi
koʻradigan tovuq shoʻrva pishira oladi buvisi judayam
hursand boʻlganini koʻra oladi.Buvisi ozroq qarib qolgan
bazan Safiyani tanimay qoladi lekn buvijon tovuq
shoʻrva op keldm desa Safiya senmisan deb buvisi
quvonib ketadi. Keldingmi juda kutdimku deydi
Safiyaning tengdoshi amakivachchasi ham bor Monika
uning ismi u buvisi Faqat Safiyani eslay olishini eshitsa
doyim qovoq soladi bu yosh bolalarda boʻladigan
hasad.
Safiya katta boʻlish yahshi ekan deb hisoblaydi oʻzini
juda bahtli his qildi u maktabni bitirgach shunchalar
hursant boʻldiki chunki u oʻqiwga kirdi va hozir uning
Do'stlaringiz bilan baham: |