Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Pınar NAZLI 
6/A Sınıfı
ODTÜ G.V. Özel KYOD İ.Ö.O. - KOCAELİ 

---

Yaşamın Merdiveni; 
Yaşam basamaklarının her katında bize yardım eden bir arkadaş gibisin. İlk 
basamaktaki minik çocukları kahkahalara boğuluyor, mutlu ediyorsun. Diğer bir basamaktaki 
gençlerin ise her türlü ruh haline uyuyorsun. Hele son basamakları zorlukla çıkan yaşlılar için... 
Onlar için bence en iyisini yapıyorsun. Tek yapabildikleri şey oturmak. Ama sen bunu eğlenceli 
bir hale getiriyorsun. 
Bazen bir yaşam koçu oluveriyorsun. Çocuklara ve gençlere hayatı öğretiyorsun. Bazen 
ise vahşi bir canavar olup, onları da bu duygulara teşvik ediyorsun. Belki de görmek 
istediklerinden daha da fazlasını gösteriyorsun. Halbuki onlar sadece mutlu olmayı istiyorlar. 
Bazen ise ruh hallerine uyman için sabırsızlanıyorlar. Her gün bir sürü duygu yaşıyorlar. Seni 
gördüklerinde “Yalnız değilmişim” demek istiyorlar. Anlamadıkları dertleri görmek onlara iyi 
geliyor. Bir gezgin oluveriyorsun bazen de. O koca dünyayı her gün gezmişçesine olup bitenleri 
anlatıyorsun. Gördüklerimiz içimizi parçalıyor, kahrediyor. “Olmaz böyle şey” diyoruz, 
“İnsanlar bu kadar cahil olamaz”... Bir zaman sonra yaşanan üzüntünün ve şaşkınlığın yerini 
eğlence alıyor. Sende bulmak istediğimiz şeyleri bize gösteriyorsun. Sağın solun belli olmuyor. 
Bir bakmışsın öylesin, bir bakmışsın böylesin. Senden ne yapmanı istiyorlarsa onu yapıyorsun. 
Ama bir şeyleri unutuyorsun. Onların unuttuğu önemli şeyler senin de aklına gelmiyor. Artık 
onların istediklerini değil de, unuttukları şeyleri onlara hatırlatmalısın. Mesela çocuklara 
annelerinin ve babalarının yıllar önce yaptığı ve unuttuğu oyuncakları yapmayı öğretmelisin. 
Ailelerinin yapmış olduğu telden arabaları, bez bebekleri sende görmek onları mutlu edecektir. 
Bir de her gün belli bir saatte onlara yok olan dünyayı anlatmalısın. Elimizden kayıp giden bu 
güzellikleri göstermelisin. Bunun için yapılabilecekleri onlara söylemelisin. Belki de bu 
yaptığın ile ailelerinin çocuklarına örnek olması gerekirken, çocuklar ailelerini buna teşvik 
ederler. Yok, olan dünyamızı anlatırken, yok olan kültürümüzü de anlatmalısın. İnsanlar kendi 
yaşadığı ve oluşturduğu kültürü unutmamalı. Mesela “Karagöz oyunlarını” göster, kukla 
oyunlarını onlara tanıt. Hatta kukla yapıp, sonrada oynat. Belki bu şekilde ailelerinin unuttuğu 
kültüre çocukları sahip çıkar. Yani çocuğunun her istediğini alan bir aile olmamalısın. 
Gerektiğinde sandıktan çıkardığın eşyaları onlara vermelisin. İşte o zaman senin değerini 
bileceklerdir. Sandıktan çıkmış olan eşyayı her zaman saklayacaklardır. Bu şekilde yaşamın her 
basamağının değerini bileceklerdir. 
Basamakların seviyesine göre senin verdiklerinde aradıklarını hatta unuttuklarını bile 
bulacaklardır. Ama bulmak istediklerinden daha fazlasını değil. Sadece yaşamları ve yaşları 
için gerekli olanı...