Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Nihan Deniz KÖKSAL 
4. Sınıf
Ahmet Andiçen İ.Ö.O. – Çankaya / ANKARA 
II. Kategori Mansiyon İkincisi 

---

Merhaba Kutucuk 
Öncelikle mektubu yazmamın nedenini söyleyeceğim. Sana duygularımı, isteklerimi 
kısacası senin hakkındaki tüm düşüncelerimi aktaracağım. Ama sana “televizyon yerine kısaca 
“kutucuk” veya “telo” diye hitap edebilir miyim? “Evet” dediğini duydum sanki. Neyse 
kutucuk, şimdi sana anlatacaklarıma geçeyim. 
Ben seni küçüklüğümden beri tanıyorum. Reklamlarını bile ezberledim. Ama senin 
zararlarınında olduğunu öğrendim. Ama bu senin suçun değil. İnsanoğlunun suçu. Seni kötü 
amaçlar için kullanıyorlar. Sakıncalı programlar da koyuyorlar. Bir de radyasyon 
yayıyormuşsun. Neyse kutucuk, bunları anlatarak senin canını sıkmayayım. Tabii ki olumlu 
yönlerin de var. Bunlardan da bahsedelim. Sen bizi dünyadan haberdar ediyorsun. Ama 
doğrusunu söylemek gerekirse ben haberleri izlemeyi fazla sevmiyorum. Siyaset, seçimler... 
Ben bir şey unuttum farkında mısın? Kendimden hiç bahsetmedim sana. 
Ben Esma. Halıkent İlköğretim Okulunda 5/D sınıfında öğrenciyim. Ayrıca voleybol 
takımındayım. Voleybola bu sene başladım. Ama sanki derslerimi etkiledi gibi. Benim bir 
ablam var. Sürekli kavga ederiz. Nedenli nedensiz... Annem ve babam öğretmen. Bunun bana 
avantajları da var. Derslerim konusunda, kendimden yeterince bahsettim galiba. Şimdi eski 
konumuza dönelim. Sen hayatımızın vazgeçilmezi oldun. John Logi Boird’in aklına senin gibi 
bir şeyi icat etmek nereden geldi acaba? Bunu merak ediyorum. Sen biliyorsundur heralde. 
Söylersin bana birgün. Eskiden insanların evinde hiç yokmuşsun. İnsanlar sohbet eder 
eğlenirlermiş. Sen icat edildiğinden beri bunlar görülmüyor. Seni üzmek için söylemiyorum. 
Düşüncelerimi bildiklerimi anlatıyorum. Kızma bana, ben seni zararların olsa da seviyorum. 
Çünkü yararların da var. Bunları da göz önünde bulundurmalıyız. Seninle iyi günlerim de oldu, 
kötü günlerim de... Sen bir gün yok olsan da unutmayacağım kutucuğum seni. Neyse, işi 
duygusallığa bağlamayalım. Senin yerini alacak yeni bir icadın olacağını sanmıyorum. Ama 
yine bir şey itiraf etmeliyim ki ben kitabı senden daha çok seviyorum. Beni anla. Bunu bildiğini 
sanıyorum zaten. Artık mektubuma son veriyorum. 
Kendine iyi bak, seni çok seviyorum. 
BENİM SEVGİLİ KUTUCUĞUM! Esma.