Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

 
 
 
 
Senanur SUNGUR 
2/A Sınıfı
Şehit Bnb. Mahmut Şahin İ.Ö.O.-

---

Sevgili Televizyon, 
Sabah kalktığımda seninle güne başlıyorum. Kahvaltımı, yemeğimi seninle 
paylaşıyorum. Sen benim hayatımın parçası oldun. Seni seviyorum, bazen de kızıyorum. Çizgi 
filmleri izlerken derslerimi unutuyorum, annemi babamı kızdırıyorum. Senin sayende çok şey 
öğreniyorum. 
Tarihi yerleri ve şehirleri görüyorum. Hatta gerçek olmayan, masal diyarındaki perilere 
inanıyorum. Bazen ağabeyimden azar işitiyorum. O maçları seviyor. Ben ise çizgi film ve çocuk 
programlarını seviyorum. Yumurcak TV benim için vazgeçilmez kanaldır. 
Filmlerde çıkanlar hep masaldır. Bazen babam televizyona bakarken haberlere dalar, 
akşam olunca bazen kumanda kavgası olur. Tabiî ki de evde en küçük ben olduğum için annem 
beni tutar. 
Sevgili televizyon bilmediğimiz konuları öğretiyorsun. Hiç gitmediğimiz ülkelere bizi 
götürüyorsun. Yemek programlarında karnımızı acıktırıyorsun. Bazen vurdulu, kırdılı filmlerle 
bizi üzüyorsun ve korkutuyorsun. 
Sen iyi ki icat edilmişsin. Ama icat edildikten sonra büyüklerimizin dediği gibi sohbeti, 
misafirliği unutturdun. Anneannem, babaannem ve dedelerim şöyle diyor; “Televizyon icat 
oldu, sohbet bitti.” Gerçekten de dedikleri doğru, seni izlerken sevdiklerimizle, komşularımızla 
ve akrabalarımızla hiç bir şey konuşamıyoruz. Sevinçlerimizi, dertlerimizi birbirimize 
anlatamıyoruz. Bana bilgiler verdiğin için seni seviyorum. Sohbeti, misafirliği unutturduğun 
için de sana kızıyorum. 
Hoşça kal arkadaşım, kendine iyi bak.
 
 
 
 
 
Melike AKAL 
2/A Sınıfı 
Nuri Şeker İ.Ö.O.- UŞAK

---

Evimizin Baş Tacı Sevgili Televizyon; 
Televizyon kaç günlerdir sana mektup yazmak istiyordum. Özür dilerim bugüne denk 
geldi. Sen bizim evimizin baş tacısın. Her gün mutlaka seni izleriz. Ben izlemesem de annem 
ya da babam izler. O yüzden sen bu evin kıymetli misafirisin. Kıymetini bil. 
Bizden memnun musun televizyon? Seni iyi kullanıyor muyuz? Eğer iyi 
kullanmıyorsak, çekinme hemen söyle. Tabi söyleyemezsin. Çünkü biz seni hep iyi kullandık 
değil mi? Ama yine de bir yanlışlığımız olduysa söyle. Söylemezsen biz hatamızı düzeltip, sana 
o konuda yardımcı olamayız ki! 
Hatırlıyor musun? Seninle bir anı yaşamadık. Seni biz daha yeni almıştık. Ben daha çok 
küçüktüm. Seni evimize getirmiştik. Ben hemen seni açmak istedim. Tabi senin daha elektrikle 
çalıştığını bilmiyordum. O yüzden sana vurdum vurdum. Çok sinirlendim. Madem 
açılmıyorsun ben de seni babama söyleyecektim. Ve hemen söyledim. Baba dedim bu 
televizyon çalışmıyor. Bunu tekrar aldığımız yere verelim dedim. Babamda gerçekten 
çalışmıyor sandı. Fişini taktı, baktı çok güzel çalışıyordu. Bana hani çalışmıyordu dedi. Bende 
çok utandım. Özür dilerim televizyon sana öyle pat pat vurdum. Ben bu anıyı hatırlamıyorum. 
Bunu bana babam anlatmıştı. 
Sevgili televizyon, keşke sende iyi ve faydalı şeyler çıksaydı. Sihirli, korkutucu ve kötü 
şeyler çıkmasaydı. Ben öyle istiyorum. Ben sihirli, korkutucu ve kötü şeyler çıktığında seni 
hemen kapatıyorum. Sende hep faydalı şeyler çıkması dileğiyle. Seni seven ve izlemekten 
hoşlanan Sümeyye.