Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Seher YÜKSEL 
7-A Sınıfı
Uşak Bahçeşehir Koleji / UŞAK 

---

Sevgili Televizyon, 
Yıllar önce ben küçücük bir çocukken, henüz hiçbir şey bilmezken, doğru dürüst 
konuşamazken seni tanıdım. Evimizin başköşesinde renk renk görüntülerin, şarkıların, 
konuşmalarınla beni kendine bağlamıştın. Senin karşına oturup saatlerce çizgi filmlerini 
seyrederek, masallarını dinleyerek büyüdüm. Okula gitmeden senin eğitim programlarından 
harfleri, sayıları öğrendim. Ana dilimi geliştirdim. 
Sonra okula başladım. Okulda öğrendiğim bilgileri senin sayende daha da geliştirdim. 
Senin filmlerin, haberlerin, belgesellerin, bilgi yarışmaların olmasaydı kültürümü 
geliştiremezdim. Yalnız ben mi? Kardeşim annem ve babamda senden faydalandı. Hava 
durumu, ekonomi, siyaset, din, ahlak, sağlık, yemek, çocuk eğitimi vb. konularda kendilerini 
yetiştirdiler. 
Ailece, eğlence programlarında eğlendik, hoşça vakit geçirdik. Sıkıntılı günlerimizde 
sen bizi rahatlattın, avuttun. Bizimle birlikte yaşayan bir aile ferdi gibiydin. Seninle ağladık, 
seninle güldük, seninle düşündük, seninle öğrendik. Dünyayı, doğayı, insanları, hayvanları, 
hayatı tanıttın. İyiyle kötüyü, doğruyla yanlışı, faydalıyla zararlıyı örnekleriyle gördük, ayırt 
ettik. Kendimize dersler çıkardık. Bizlere evimizin içinde ikinci bir okul ve öğretmen oldun. 
Her güzelin bir kusuru vardır ya, senide bazı kusurların var elbette. Seni uzun süre, 
hareketsiz seyredersek bedenimize ve gözlerimize zararlı olduğunu unutmamalıyız. Yaşımıza 
uygun programların dışındaki programları seyretmemeliyiz. Bunlar bizim eğitimimizi kötü 
yönde etkileyebilir. Seninle birlikte olduğumuz zamanı iyi kullanmalı, görevlerimizi, işimizi 
unutmamalıyız. Sınırlarımızı, sorumluluklarımızı bilirsek dostluğumuz ömür boyu sürer. 
Hayatımızı güzelleştirdiğin, renklendirdiğin ve bizi bilinçlendirdiğin için sana sonsuz 
teşekkürler...