Самарқанд

Лаболаб шуд аз мурда бозору кӯй,
Ҷаҳон пок гардид аз мурдашӯй.
Бухоро тали Хоҷа Исҳоқ шуд,
Самарқанд як кӯчаи қоқ шуд.
Сайидои Насафӣ


«Самарқанд сайқали рӯи замин аст,
Ҳавояш фораму хокаш маҳин аст.
Агар хоҳӣ бубинӣ ту биҳиште,
Ҳамин асту ҳамин асту ҳамин аст.
Ғазал гарчӣ арӯси шеър, аммо,
Самарқанд аз ғазал ҳам нозанин аст.
Ба олам чун Самарқанд офариданд,
Нидои офаридгор: «Офарин!» аст».
«Кам Афросиёб аз қасри Рум нест,
Хуросон бо Самарқанд оҳанин аст.
Хуросон, Балху Марву Рашту Хуҷанд,
Сувайдо бар замин аз худ ҳамин аст.